فیلم مکالمه (The Conversation 1974)

درباره فیلم مکالمه

فیلم مکالمه، پنجمین اثر بلند فرانسیس فورد کاپولا محسوب می‌شود که حدود دو سال بعد از شاهکار شناخته شده پدرخوانده و همراه با قسمت دوم آن در سال 1974 منتشر شده است. این اثر یکی از پروژه‌های نسبتا شخصی کاپولا محسوب می‌شود که کارگردانی، نویسندگی و همچنین تهیه‌کنندگی آن برعهده خود او بوده است. فیلم مکالمه اثری 113 دقیقه‌ایست و در حقیقت یکی از آثار سینمای کلاسیک محسوب می‌شود که در عین پایبندی به عناصر نوآر، اثری هیجان‌انگیز با چاشنی ترس می‌باشد.

در این فیلم بازیگرانی همچون جین هکمن، جان کازال، آلن گارفیلد و الیزابت مک‌ری به ایفای نقش پرداخته‌اند و در میان هنرپیشه‌های آن نام آشنایی همچون هریسون فورد نیز به چشم می‌خورد. این فیلم در سال 1974 موفق به کسب نخل طلا شده و در زمینه‌هایی همچون بهترین فیلم، بهترین فیلم‌نامه فارغ از آثار اقتباسی و بهترین صداگذاری، نامزد جایزه اسکار شده است.

نقد فیلم مکالمه

فیلم سینمایی مکالمه احتمالا همان جانشینی باشد که اگر کاپولا هیچ وقت پدرخوانده را به مردم سراسر دنیا تقدیم نمی‌کرد، در جایگاه شماره یک فیلم‌های او می‌بود. این فیلم شاید از لحاظ ابعاد و جاه‌طلبی در حد و اندازه اثری همچون پدرخوانده که در پله دوم کل فیلم‌های تاریخ ایستاده است نباشد، ولی نمی‌توان از قدرت بالای آن در خصوص به نمایش کشیدن یک اثر پارانویدی که در بطن خودش شکل و شمایلی از فیلم‌های نوآر را دارد در نظر نگرفت.

مکالمه فیلم متفاوتی است و باید هم به خاطر این ویژگی‌اش ستایش شود؛ بخش عظیمی از روایت تکان دهنده و هیجان انگیز این فیلم به‌خاطر وابستگی و مماس بودن آن بر بردار اصوات به پیش می‌رود و با تکیه بر این مبحث، مکالمه همانطور که نام آن گویای ارتباط مستقیم آن با مسئله صوت و شنیداری است، یک فیلم با محوریت مکالمات است. در فیلم سینمایی مکالمه به همان اندازه که باید گفتگوها را زیر ذره‌بین برد و تحلیل کرد، نباید درک مسائل احساسی عمیقی که از میان این کلمات به ظاهر ساده به بیرون فوران می‌کنند، چشم پوشی کرد.

مکالمه درک خوبی از جایگاه پروتاگونیست اصلی داستان دارد و شخصیت‌پردازی آن را در عین پرداختن به پیچش‌هایی که مربوط به شخصیت‌های دیگری است را کنار نمی‌گذارد. این فیلم با قرار دادن نقش اصلی داستان در موقعیتی چندین مرتبه تاریک‌تر از آنچه پیش از این به‌طور روزمره انجام می‌داد، عمقی از شخصیت‌پردازی را نشان می‌دهد و به وضوح ثابت می‌کند که شخصیت‌پردازی انسان‌ها مسئله‌ای نیست که بتوان آن را در چندین جمله و یا برچسب مشخص کرد.

در ادامه، نقدها و بررسی‌های منتقدهای برجسته نیز شما را در فهم بهتر برای تماشای این فیلم ترغیب خواهد کرد:

یکی از منتقدان وبسایت مطرح ورایتی با دادن نمره 90 به این فیلم، ارزش‌های آن را اینطور بیان می‌کند: "یکی از دارایی های هنری اصلی فیلم(علاوه بر فیلمنامه، کارگردانی و اجراهای برتر) نظارت بر کلاژ صدا و ضبط مجدد والتر مورچ تدوینگر است.

از طرف دیگر فیلیپ فرنچ از وبسایت گاردین این فیلم را به این شکل توصیف می‌کند و نمره 80 را برای آن لحاظ کرده است: "با این حال، The Conversation بیشتر شبیه تماشای یک استاد کلاس بازیگری است تا یک فیلم شاهکار"

در نهایت آندره سریس، منتقد و نویسنده مرحوم و شاخص وبسایت ویلیج ویس در همان سال 1974 ایراداتی را از چهارچوب‌های این فیلم بیان کرده و نمره 60 را برشمرده است:" فیلم The Conversation می توانست از کنجکاوی مبتذل‌تری در مورد طرح داستان و شخصیت های خود استفاده کند. سلیقه خوب کاپولا در این موقعیت نادرست است، اما با این وجود او یکی از آینده‌دارترین فیلمسازان جدید ما است"

به عنوان آخرین کلام، نمی‌شود مکالمه را به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های دوران کلاسیک و آثار کاپولا به رسمیت نشناخت و حتی دیدن آن را به تعویق انداخت. بلکه حتی پس از گذشت سال‌های طولانی، بدون شک این یک اثر به‌یاد ماندنی است.