فیلم «F1: The Movie» با کارگردانی جوزف کوسینسکی و بازی برد پیت، خاویر باردم و دمسون آیدریس، تابستان امسال یکی از بلاک‌باسترهای بزرگ خواهد بود. داستان درباره راننده‌ای بازنشسته است که به تیمی کم‌فروغ در فرمول یک می‌پیوندد تا به آن‌ها کمک کند. فیلم با همکاری لوئیس همیلتون و حمایت فدراسیون جهانی مسابقات اتومبیل‌رانی ساخته شده و مسابقات هیجان‌انگیز در مکان‌های مختلف جهان را با جلوه‌های بصری چشمگیر به تصویر می‌کشد. سرعت بالای خودروها و صحنه‌های تعویض تایر به‌شدت تماشاگر را درگیر می‌کند. اگرچه داستان ساده و قابل پیش‌بینی است، اما بازی‌ها و فیلم‌برداری عالی آن را بسیار سرگرم‌کننده کرده است. این فیلم با ترکیب هیجان مسابقات و درام شخصیت‌ها، تجربه‌ای جذاب برای طرفداران و عموم مخاطبان ارائه می‌دهد.

سریال «Dept. Q» از اون کارهای جناییه که از همون قسمت اول شما رو درگیر می‌کنه. شخصیت اصلی، کارآگاه کله‌شق و تلخی به اسم کارل مورک (با بازی قوی متیو گود) است که بعد از یه حادثه‌ی خیلی تلخ، به پرونده‌ای قدیمی و پیچیده سپرده می‌شه. فضای سریال تاریک و پرتنشه، ولی چیزی که اون رو خاص می‌کنه، شخصیت‌پردازی‌های دقیق و نگاه روان‌شناسانه‌اش به آدم‌هایی‌ست که دارن با زخم‌ها و گذشته‌شون دست و پنجه نرم می‌کنن. در کنار کارل، ما با داستان دادستانی به اسم مریت هم آشنا می‌شیم که داره تهدید می‌شه، ولی خودش تنهایی باهاشون مقابله می‌کنه. سریال ترکیبیه از راز، هیجان و عمق احساسی که باعث می‌شه نتونید راحت ازش دل بکنید. داستان‌ها آهسته پیش می‌رن، اما ارزششو داره.

فیلم «Jurassic World: Rebirth» تلاش می‌کند با ترکیب عناصر تمام قسمت‌های قبلی مجموعه، راهی تازه باز کند، اما در نهایت بیشتر شبیه یک دایناسور آزمایشگاهی است تا اثری خلاقانه. گرچه کارگردانی گرت ادواردز در خلق صحنه‌های هیجان‌انگیز و طراحی‌های بصری خیره‌کننده موفق است، اما شخصیت‌پردازی ضعیف و دیالوگ‌های تکراری باعث می‌شود داستان آن‌طور که باید، پیش نرود. اکشن جذاب است، مخصوصاً در سکانس‌های مربوط به تی‌رکس و مناطق مختلف زیست‌محیطی، اما شخصیت‌های انسانی بیش از حد سطحی‌اند و بار احساسی کافی ندارند. تلاش فیلم برای ادای احترام به نسخه‌های قدیمی قابل درک است، اما گاهی بیش از حد متکی بر نوستالژی است. در نهایت، با اثری مواجهیم که تلاش می‌کند به اصل بازگردد، اما در گل و لای تکرار و محتاط‌کاری گیر می‌افتد.

با اسم Ballerina شاید فکر کنید قراره یه فیلم در مورد رقص باله ببینید، ولی خب، اینجا خبری از اون مدل رقص‌ها نیست! این قسمت فرعی از دنیای John Wick بیشتر پر از رقص‌های خشنه؛ پر از لگدهای چرخشی، خفه‌کردن‌های خلاقانه و حتی چشم درآوردن! داستان زیاد توی ذهن نمی‌مونه، ولی صحنه‌های اکشنش اون‌قدر تند و تیز و خشونت‌بار هستن که آدم تخلیه‌ی روحی می‌شه! آنا د آرماس نقش دختری رو بازی می‌کنه که دنبال انتقام گرفتن از قاتل پدرشه. بازی‌اش قشنگه ولی شخصیتش خیلی عمق نداره. صحنه‌هایی مثل کتک‌کاری توی کلاب با لباس شب براق، جذابن، اما فیلم از نظر احساسی چیزی برای چنگ زدن نداره. کیانو ریوز هم چند دقیقه‌ای تو فیلم هست که یادمون بیاره داریم یه اثر از دنیای جان ویک می‌بینیم. داستان کلیشه‌ایه، ولی اکشن‌ها خوب طراحی شدن و فیلم حوصله‌سربر نیست. اگر دنبال یه فیلم اکشن بی‌دردسر با چندتا صحنه دیدنی هستید، Ballerina سرگرم‌کننده‌ست، ولی توقع زیادی ازش نداشته باشید.