تنها فردی که در این دنیای کور باقی می‌ماند، همسر پزشک است. او تنها فردی است که هنوز می‌تواند ببیند، اما تصمیم می‌گیرد که این حقیقت را مخفی نگه دارد.
فیلم به‌طرز ماهرانه‌ای به بررسی زوال اجتماعی و اخلاقی می‌پردازد؛ مردمی که دیگر چیزی برای دیدن ندارند، به‌تدریج به موجوداتی بی‌احساس و بی‌نظم تبدیل می‌شوند. در طول فیلم کوری، با چالش‌های متفاوتی روبرو می‌شویم: از بقا گرفته تا روابط انسانی و حتی مرزهایی که برای بقای جامعه ایجاد می‌شود.
درباره فیلم کوری
کوری به کارگردانی فرناندو میرلس، کارگردان مشهور برزیلی، ساخته شده است. میرلس پیش‌تر با فیلم شهر خدا (City of God) شهرت بین‌المللی پیدا کرد و حالا با کوری سراغ اقتباسی از رمان برجسته‌ی نویسنده پرتغالی، ژوزه ساراماگو، رفته است.
رمان کوری در سال 1995 منتشر شد و به دلیل سبک منحصر به فرد و عمیقش در پرداختن به مفاهیم اجتماعی و فلسفی، مورد توجه بسیاری قرار گرفت. جالب است بدانید که ساراماگو، برنده جایزه نوبل ادبیات، ابتدا با ساخت فیلم از این رمان مخالف بود، اما پس از دیدن داستان فیلم کوری و تیم تولید، رضایت خود را اعلام کرد.
فیلم سینمایی کوری در جشنواره فیلم کن سال 2008 به‌عنوان فیلم افتتاحیه به نمایش درآمد که خود به‌تنهایی افتخاری بزرگ برای تیم تولید بود. از بازیگران فیلم کوری می‌توان به جولیان مور، مارک روفالو و گائل گارسیا برنال اشاره کرد. فیلم‌برداری این اثر در چندین کشور از جمله برزیل، کانادا و اروگوئه انجام شد که به آن تنوع بصری خاصی بخشیده است.
اگرچه نقد فیلم کوری از نظر منتقدان با واکنش‌های متفاوتی مواجه شد، اما توانست تأثیر عمیقی در بین مخاطبان بگذارد.
یکی از نکات جذاب در مورد فیلم کوری این است که میرلس تلاش کرده تا جهان فیلم را با استفاده از رنگ‌ها و نورپردازی خاصی که حس کوری و نابینایی را تداعی کند، بسازد. در بسیاری از صحنه‌ها، رنگ‌ها به‌طور عمدی تاریک و خاموش هستند و حس کلاستروفوبی و ترس را تشدید می‌کنند. در کنار آن، موسیقی فیلم کوری نیز توسط مارکو بلترامی، ساخته شده است که به خوبی توانسته حس اضطراب و ناامیدی دنیای فیلم را به مخاطب منتقل کند.
این فیلم در حقیقت بازتابی از این پرسش فلسفی است که اگر انسان‌ها نتوانند ببینند، چه بر سر اخلاقیات و تمدن آن‌ها خواهد آمد؟ آیا بینایی تنها به معنای دیدن با چشم است یا فراتر از آن، به معنای درک حقیقت؟
کوری، فیلمی است که شما را وادار به تفکر می‌کند. تحلیل محتوای فیلم کوری نشان می‌دهد در دنیایی که همه نابینا هستند، یک بینا می‌تواند ناجی یا منفورترین فرد باشد. این فیلم با بازی‌های درخشان و کارگردانی بی‌نقص، توانسته است یکی از اقتباس‌های ادبی مهم و فراموش‌نشدنی سینمای معاصر باشد. اگرچه ممکن است برای برخی مخاطبان سنگین و دلهره‌آور باشد، اما پیام آن قدرتمند و تأمل‌برانگیز است: آیا انسانیت در تاریکی هم می‌تواند دوام بیاورد؟
اگر به‌دنبال دیدن فیلمی پرهیجان و آموزنده هستید، فیلم کوری می‌تواند انتخابی مناسب برای شما باشد تا در کنار لذت چند ساعته نکات مهمی درمورد انسانیت بیاموزید.
