فیلم طرح فنیقی (The Phoenician Scheme 2025)
داستان فیلم طرح فنیقی
در دنیای جاسوسی، هیچ چیز آن‌طور که به نظر می‌رسد نیست، به‌خصوص وقتی پای خانواده وسط باشد. داستان طرح فنیقی (The Phoenician Scheme 2025) روایت مردی است که سال‌ها در سایه‌ها زندگی کرده، اما حالا گذشته‌اش در قالب دخترش به سراغش آمده است. او یک مامور کهنه‌کار با اسراری است که حتی خودش هم جرات مرورشان را ندارد. اما وقتی یک بازی خطرناک جهانی او را مجبور می‌کند که دوباره به میدان برگردد، متوجه می‌شود که حقیقت از همیشه پیچیده‌تر است. در این میان، رابطه‌ای که مدت‌ها پیش از هم گسسته بود، به آزمونی نهایی کشیده می‌شود. در این بازی، اعتماد یک کالای لوکس است و دشمنان همیشه نزدیک‌تر از آنی هستند که فکرش را می‌کنی.
بازیگران فیلم طرح فنیقی
انگار که یک ساعت‌ساز وسواسی تصمیم گرفته باشد شلوغ‌ترین بازی شطرنج دنیا را با لبخندی تلخ روایت کند؛ طرح فنیقی (The Phoenician Scheme 2025) تازه‌ترین چالش وس اندرسون است که دوباره نشان می‌دهد چطور می‌توان در میان یک اکوسیستم به‌شدت ساختاریافته، آزادی هنری را جشن گرفت.
تیم هنرپیشه های طرح فنیقی در این ماجراجویی جاسوسی-کمدی سیاه، کاملاً به سبک اندرسونی چیده شده: گروهی عظیم، ترکیبی از چهره‌های قدیمی و ستاره‌های تازه، همه در قابی که بیشتر از تقلید زندگی بودن به معماری شگفت‌انگیز یک رویا شباهت دارد.
اندکی تغییر هم در این فیلم موج می‌زند؛ حضور فیلمبردار برجسته برونو دل‌بونل (که با تیم برتون و برادران کوئن کار کرده) به جای رابرت یومن، چشم‌انداز تازه‌ای به ترکیب‌بندی‌های آشنا داده است. گفته می‌شود پالت رنگی طرح فنیقی به سمت سبزهای صنعتی و خاکستری‌های مرگ‌گونه رفته و حتی چند سکانس سیاه‌وسفید برای مفهوم زندگی پس از مرگ طراحی شده است؛ گویی اندرسون تصمیم گرفته در همان دنیای سمفونیک همیشگی‌اش، اندکی سکوت و تامل تزریق کند. همکاری رومن کوپولا در نگارش فیلم‌نامه هم باعث شده انسجام دنیای روایی حفظ شود، در حالی که مضامینی چون ایمان، رستگاری و حتی مرگ، جسورانه‌تر از آثار قبلی کاوش شده‌اند.
بنیسیو دل تورو، با همان کاریزمای تیره‌وتاری که در گزارش فرانسوی نشان داد، این‌بار در مرکز بازیگران طرح فنیقی ایستاده و اجرای او یکی از تحسین‌شده‌ترین نقاط فیلم در جشنواره کن بود. در کنار او مایکل سرا که اولین تجربه‌اش را در جهان اندرسون سپری می‌کند، شگفت‌انگیز ظاهر شده و ترکیب غریب او با بازیگران همیشگی همچون تیلدا سوئینتن، آدرین برودی، برایان کرانستون و اسکارلت جوهانسون به یک گروه تئاتری حرفه‌ای شبیه است که زبان کمدی خشک اندرسونی را به کمال رسانده‌اند.
از طراحی تولید الهام‌گرفته از معماری مصری گرفته تا حضور بیل موری در نقشی کوتاه و خداگونه، همه‌چیز در طرح فنیقی یک آیین تصویری است؛ یک تجربه زیبایی شناسانه که شاید برای بعضی تماشاگران احساسی دور باشد، اما بدون تردید برای عاشقان وس اندرسون یک جشن باشکوه است همان جشنی که حتی در جهان خاکستری جاسوس‌ها هم می‌تواند شبیه تابلوهای نقاشی بدرخشد.
