نقدهای راجرز مووی نیشن (rogersmovienation) درباره فیلم و سریال‌ها

این فیلم مانند یک پرس غذای خانگی ایتالیایی-آمریکایی دلچسب است. یک کمدی-درام قابل‌پیش‌بینی و احساسی که به لطف حضور چهار بازیگر زن کهنه‌کار در قلب داستان، هرگز به ورطه احساسات‌گرایی سطحی نمی‌افتد. «ناناز» یا همان مادربزرگ‌ها، ستاره‌های واقعی و قلاب اصلی فیلم هستند که آن را سرپا نگه می‌دارند. شیمی بین لورین براکو، تالیا شایر، سوزان ساراندون و برندا واکارو فوق‌العاده است. وینس وان نیز با کنار گذاشتن ش...

این فیلم که نسخه‌ای دیگر از «ربوده‌شده» (Taken) است، همزمان کمتر و بیشتر از یک فیلم استاندارد جیسون استاتهام است. اگرچه هرج‌ومرج و صحنه‌های اکشن به شکلی استادانه به سبک دیوید آیر اجرا شده‌اند، اما فیلم از ضعف‌های متعددی رنج می‌برد که آن را از مسیر خارج می‌کند. فیلم‌نامه پر از حفره‌ها و کاستی‌هایی است که هرگونه منطق داستانی را زیر سؤال می‌برد. شخصیت‌های شرور، دلقک‌هایی با لباس‌های کارتونی هستند و د...

داستان درباره یک کهنه‌سرباز آلمانی (با بازی ژان گورسو) است که وقتی پسرش در کنسولگری آمریکا در فرانکفورت ربوده می‌شود، با استفاده از «مهارت‌های ویژه» خود، برای پیدا کردن او با همه درگیر می‌شود. مبارزات، خشن و نفس‌گیر هستند و گورسو در نقش یک قهرمان اکشن، باورپذیر ظاهر می‌شود. اما این پایه‌های به ظاهر «محکم» فیلم، با هر فرار غیرقابل باور و هر پیچش داستانی بیش از حد راحت، لغزنده‌تر و سست‌تر می‌شود. فی...

فیلم داستان یک زوج فیزیکدان از دهه ۱۹۶۰ را روایت می‌کند که به آینده سفر کرده و با دنیایی کاملاً متفاوت روبرو می‌شوند. اگرچه پیام فیلم در به تصویر کشیدن تغییرات اجتماعی و روابط بین جنسیت‌ها در شصت سال گذشته، قابل دفاع است، اما این پیام‌ها به شکلی «طاقت‌فرسا» و در «قابل پیش‌بینی‌ترین» حالت ممکن ارائه می‌شوند. فیلم فاقد ریتم و سرعت است و هیچ حس اضطراری در آن وجود ندارد. شوخی‌های جنسی، کهنه و بی‌مزه ه...

فیلم به جای ساختن تعلیق و تنش در یک فضای بسته، به شکلی دیوانه‌وار «سطحی و وقیح» است؛ و زمانی که وقیح نیست، احمقانه است. فیلمنامه با جوک‌ها و تک‌خطی‌های مداوم، به خصوص از جانب شخصیت تافر گریس، دائماً هرگونه حس خطری را از بین می‌برد. میشل داکری خودش را خراب نمی‌کند، اما مارک والبرگ در نقش یک قاتل روانی، اجرایی اغراق‌آمیز و غیرقابل باور ارائه می‌دهد که به اندازه لهجه ساختگی‌اش، تصنعی است. به نظر می‌ر...

فیلم تقصیر من: لندن بازسازی انگلیسی رمان جنجالی Culpa Mía است که با ظاهری پر زرق‌وبرق، داستانی نخ‌نما و رابطه‌ای مسئله‌دار را در بستری تکراری بازگو می‌کند. روایت برخورد دو ناپدری‌ـ‌ناخواهری با پس‌زمینه‌ای اشرافی و کشش جنسی پنهان، در ظاهر به دنبال ایجاد درامی پرشور است، اما نتیجه چیزی جز تکرار کلیشه‌ها و فقدان جسارت در پرداخت نیست. فیلم از نظر تولیدی خوش‌ساخت است؛ تعقیب و گریزها، مبارزات خیابانی و ...