فیلم داستان بی پایان (The NeverEnding Story 1984)

داستان بی‌پایان موفق به کسب جوایز متعددی از جمله جایزه ساترن برای بهترین فیلم فانتزی و بهترین موسیقی متن شد. همچنین این فیلم در جشنواره‌های مختلف دیگر نیز جوایزی را کسب کرده و تحسین‌های بسیاری را از سوی منتقدان به دست آورده است.

این فیلم شما را به دنیایی فراسوی تصورتان می‌برد، فیلم سینمایی داستان بی پایان (The NeverEnding Story) جایی که جادو و واقعیت در هم گره می‌خورند و داستانی بی‌پایان از ماجراجویی و کشف را روایت می‌کنند.

درباره فیلم داستان بی‌پایان 

فیلم داستان بی‌پایان در سال 1984 به کارگردانی ولفگانگ پترسن و براساس رمانی به همین نام نوشته مایکل انده ساخته شد. این فیلم در ژانر فانتزی و ماجراجویی قرار دارد و با جلوه‌های ویژه خیره‌کننده و داستانی پیچیده، توانست توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کند. موسیقی متن فیلم که توسط جرجیو مورودر و کلاوس دلدینگ ساخته شده، به خصوص ترانه‌ی The NeverEnding Story که توسط لیمال اجرا شد، تبدیل به یکی از معروف‌ترین آهنگ‌های دهه 80 شد.

فیلمبرداری عمدتاً در استودیوهای بایرن در مونیخ، آلمان انجام شده است و برخی از صحنه‌ها نیز در لوکیشن‌های طبیعی و خیره‌کننده فیلمبرداری شده‌اند تا حس و حال جادویی فیلم را تقویت کنند.

نقد فیلم The NeverEnding Story

فیلم داستان بی‌پایان با استفاده از ساختار داستان در داستان، توانسته به روایتی منحصربه‌فرد دست یابد. شخصیت باستین که با خواندن کتاب به دنیای فانتازیا وارد می‌شود، به مخاطبان نشان می‌دهد که قدرت تخیل و داستان‌پردازی چگونه می‌تواند زندگی واقعی را تحت تاثیر قرار دهد. این ساختار داستانی به کودکان القا می‌کند که داستان‌ها تنها محدود به صفحات کتاب نیستند بلکه در زندگی واقعی نیز تاثیرگذار هستند.

دنیای فانتازیا با موجودات و مناظر بی‌نظیرش یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت فیلم است. طراحی بصری فوق‌العاده و استفاده از جلوه‌های ویژه متنوع، دنیایی زیبا و جذاب را خلق کرده است که تماشاگران را به خود جذب می‌کند. شخصیت‌هایی مانند فالکور، اژدهای خوش‌شانس و راک بایتر، غول سنگی، از نمونه‌های جذاب و به‌یادماندنی این دنیا هستند.

از طرفی برخی اجراهای بازیگران داستان بی‌پایان، به خصوص نقش‌های فرعی، در سطح مطلوبی نیستند. اجرای بازیگران نوجوان در بعضی مواقع قابل قبول نیست و نمی‌تواند عمق احساسی لازم را به داستان بدهد. به عنوان مثال، بازی نوآ هاتاوی، هنرپیشه آتریو، در برخی صحنه‌ها سطحی و تصنعی به نظر می‌رسد. با گذشت زمان، برخی از جلوه‌های ویژه و انیمیشن‌های فیلم قدیمی و ناپایدار به نظر می‌رسند. اگرچه در زمان خود جلوه‌های ویژه فیلم بسیار نوآورانه بودند، اما اکنون ممکن است برای مخاطبان مدرن جذابیت کمتری داشته باشند و فیلم را به یک اثر نوستالژیک تبدیل کنند.

فیلم داستان بی پایان همچنان برای علاقه‌مندان به داستان‌های فانتزی و ماجراجویی، به ویژه کودکان، تجربه‌ای لذت‌بخش و جذاب خواهد بود. تماشای این فیلم برای کسانی که به دنبال نوستالژی و بازگشت به دوران کودکی هستند، توصیه می‌شود.