بهترین فیلم های اجتماعی ایرانی از نگاه مردم و منتقدان
-
یکی از ژانرهای پرطرفدار در کشور ایران ژانر اجتماعی است. فیلم های ایرانی اجتماعی تمرکز خود را بر روی مسائلی که درون اجتماع می‌گذرد و همچنین ارائه راه حل یا نشان دادن تبعات مشکلات اجتماعی می‌گذراند. این ژانر از آنجایی که به نوعی نشانگر همدلی فیلمساز یا برانگیختن حس همذات پنداری مخاطب است، بسیار مورد پسند عموم مردم قرار می‌گیرد. از این رو قصد معرفی بهترین فیلم های اجتماعی ایرانی را داریم.
سینمای پس از انقلاب با تغییرات فرهنگی و اجتماعی زیادی روبه‌رو شد. در حقیقت پس از گذراندن دوره جنگ تحمیلی، تمرکز مردم روی زندگی بیشتر شد و فیلمسازان فرصت این را پیدا کردند که فیلم‌های ژانر اجتماعی بسازند. این فیلم‌ها گاها با زبان کمدی برای نشان دادن مشکلات جامعه ساخته می‌شدند، گاهی با درآمیختن در درام روایتگر داستانی در دل جامعه بودند و بعضی اوقات نیز برای نشان دادن تبعات جبران ناپذیر مشکلات اجتماعی تبدیل به تراژدی می‌شدند. در هر دهه و دوره مشکلاتی پررنگ بودند که توسط فیلمسازان در آثار سینمایی بیان می شدند. در این مقاله مجله پاراج با معرفی موثرترین فیلم های اجتماعی ایرانی همراه شما هستیم.
لیست بهترین فیلم‌های ایرانی اجتماعی
مطابق تمامی این گفته‌ها، لیست بهترین فیلم های ایرانی در ژانر اجتماعی را برای شما آماده کرده‌ایم تا اگر به سینمای اجتماعی ایران علاقه‌مند هستید، بتوانید شروع خود را با برترین فیلم‌ها رقم بزنید.
فیلم کلید یک اثر خاص و جالب از سال 1364 است که بعد از تماشای آن، یک دوره بازگشت به دوران قدیم خواهید داشت. این فیلم روایت تنها ماندن امیرمحمد 5 ساله و برادر چندماهه‌اش است. مادری که بدون توجه به خطراتی که ممکن است فرزندانش را تهدید کند، درب خانه را روی آنها قفل کرده و به قصد انجام کاری به بیرون می‌رود. شاید تصور اولیه از تنها ماندن دو کودک در خانه، فیلم تنها در خانه را به ذهن مخاطب بیاورد اما این فیلم یک داستان کاملاً ایرانی با داستانی پر از فرهنگ‌های اجتماعی کشورمان را به تصویر می‌کشد.
این اثر 76 دقیقه‌ای یکی از قدیمی‌ترین فیلم‌نامه‌های عباس کیارستمی و یک داستان اجتماعی برای نگاهی بهتر و دقیق‌تر به خطرات کوچک و بزرگ پیرامون است و تلنگری به والدین برای مراقبت از فرزندان خود و تنها نگذاشتن آنها در سن و سال پایین است. وقتی که شخصیت اصلی داستان یک کودک است، ناخودآگاه مخاطب نسبت به شرایط حساس‌تر می‌شود و ساخت این فیلم در دوره‌ای که سیر بازیگری کودکان هم در یک غالب طبیعی و بدون روتوش شکل می‌گیرد، فضا را جدی‌تر و قابل درک می‌کند.
این فیلم یک محیط اجتماعی با کمترین حضور مردان را نشان می‌دهد که بخاطر شرایط کاری و خالی بودن محله از مرد در طول روز، چه شرایطی ممکن است بوجود بیاید. مشکلاتی که یک مادر با فرزندان خود می‌تواند داشته باشد، ارتباط اهالی و دغدغه فکری همه که در یک برهه نجات امیرمحمد و برادرش از خانه است، این فیلم را تبدیل به یک اثر ماندگار و دیدنی حتی پس از گذشت نزدیک به 4 دهه کرده است.
یکی از فیلم های سینمایی اجتماعی ایرانی جذاب در بخش اجتماعی که کمتر ایرانی را میتوان پیدا کرد که این فیلم را ندیده باشد، فیلم مهمان مامان است. این فیلم با همان فضای نوستالژی محله‌های قدیمی و زندگی چند همسایه در یک حیاط و خانه ساخته شده‌است. وقتی به لیست بازیگران این فیلم نگاه کنید، از حضور این تعداد بازیگر برجسته شوکه خواهید شد. پارسا پیروزفر، امین حیایی، حسن پورشیرازی، ملیکا شریفی‌نیا، ژاله علو و نسرین مقانلو از جمله بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش می‌پردازند.
این فیلم اجتماعی خانوادگی ایرانی با یک فضای ساده و در عین‌حال صمیمی، ابعاد متنوعی از زندگی‌های مختلف را در غالب همسایگی به تصویر می‌کشد. داستان حول محور مادری است که با آمدن مهمان در تکاپوی تهیه و تدارک شام می‌افتد اما وضع مالی ضعیف خانواده باعث می‌شود تا اضطراب و دردسرهای زیادی در راه تهیه یک شام مناسب متحمل شود. مهمان مامان یک تصویر دوست داشتنی از مهمان‌نوازی و اهمیت پذیرایی و احترام به مهمان است که در فرهنگ ایرانی جایگاه خاصی دارد.
مهمان مامان در نهایت موفق به کسب رقم 485/000 میلیونی در گیشه شده و حتی در کشورهایی همچون سوئد و استرالیا هم به نمایش درآید و یکی از رقبای اصلی فیلم اجاره‌نشین‌ها محسوب می‌شود که حدود دو دهه پس از ساخت آن توانست موفقیتی در حد و اندازه آن را تکرار کند.
یکی از فیلم‌های محبوبی که راه سختی را برای به نمایش گذاشته شدن طی کرد، فیلم سنتوری بود. تاثیری که یک قلم خوب می‌تواند بر تاریخ بگذارد بر همگان ثابت شده و یک کتاب می‌تواند درون مایه فیلم، کتابی دیگر و یا حتی رقم‌زننده زندگی افرادی باشد. این فیلم هم با برداشت آزادی از کتاب عقاید یک دلقک نوشته و تولید شد.
فیلم سنتوری از تفاوت‌ها می‌گوید و اینکه انتخاب افراد چقدر در شکل گرفتن آینده آنها تاثیرگذار است. شخصیت اصلی این فیلم یک جوان با استعداد به نام علی است که به نوعی یک نابغه موسیقی محسوب می‌شود. این فرد که در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمده و بزرگ شده، در نهایت مجبور می‌شود بین ماندن در خانواده و انتخاب علاقه‌اش، موسیقی را انتخاب کند.
استعداد بالایی که علی در نواختن سنتور و خواندن دارد، خیلی زود او را به شهرت می‌رساند، اما همین شهرت بزودی گریبانش را خواهد گرفت. عشق و عاشقی علی و هانیه در ادامه داستان یکی از نقاط دیدنی فیلم است که البته با انتخاب‌های اشتباه سنتوری و کشیده شدن به دام اعتیاد، به هر آنچه کاشته بود آفت می‌زند.
سنتوری در سال 1385 ساخته شد، اما دردسرهای حول محور پخش باعث شد که این فیلم مسیری 4 ساله را برای اکران بپیماید و در نهایت در سال 1389 اکران شد. جالب است بدانید که علاوه بر الهاماتی که نویسنده این فیلم از کتاب نام‌برده هاینریش بل گرفته است، یک پرونده کیفری در سال 1382 در شیراز، جرقه دیگری بود که باعث ساخت این فیلم شد.
به زنان و بانوانی که درگیر اتهامات و جرائمی مختلفی می‌شوند در کمتر فیلمی پرداخته می‌شود و این تصور که شخصیت یک زن فضای زندان و جرم و جنایت را برنمی‌تابد در پس ذهن افراد زیادی است. به همین دلیل فیلم زندان زنان با نگاهی متفاوت و توجه به قشری کمتر دیده شده، داستانی متفاوت و عمیق را روایت می‌کند. فیلم زندان زنان تصور افراد از فضای زندانی که مجرمینش زن هستند را کاملاً تغییر می‌دهد و این موضوع که یک انسان با هر جنسیتی می‌تواند خطرناک باشد را ترسیم می‌کند.
این فیلم با اشاره به مشکلاتی که در یک زندان وجود دارد، 3 برهه زمانی متفاوت را روایت می‌کند. مشکلاتی که یک زن در غالب مجرم با آن روبرو می‌شود، رنج سالهای بی‌پایان زندانی بودن و داستان یک دوستی که به مرور زمان شکل می‌گیرد و محکم می‌شود، زندان زنان را تبدیل به یک فیلم دیدنی در ژانر اجتماعی کرده است. پگاه آهنگرانی، رویا تیموریان و رویا نونهالی، شخصیت‌های اصلی هستند که پیرنگ‌های این فیلم 100 دقیقه‌ای را تشکیل می‌دهند.
فیلم دایره مینا یک فیلم تلخ اجتماعی است که با توقیف و و تاخیر در پخش همراه بود اما داستانی که دارد محدود به دوره خود نیست. شاید تماشای این فیلم در این روزها برای مخاطبان بهتر قابل درک باشد. داستان این فیلم درباره پدر و پسری است که به دنبال پیدا کردن راه درمان برای پدر به بیمارستانی بزرگ می‌روند اما علی نمی‌تواند پدرش را بستری کند. در گیر و دار انتظار برای پیدا کردن راه‌حل، با مردی به نام سامری آشنا می‌شوند که به آنها پیشنهاد بدست آوردن پول از راهی آسان را می‌دهد.
این فیلم که در دوره خود محکوم به سیاه نمایی و زیاده‌روی شده بود، در جامعه امروزی کاملاً باورپذیر است و دلالی که تبدیل به شغلی جاافتاده در صنف‌های مختلف شده را به‌خوبی نمایش می‌دهد. با این اثر شما درد بی‌پولی و به هر دری زدن برای کسب پول را درک می‌کنید و پیوستن به مشاغل کاذب و سیاه تا حدودی قابل درک می‌شود. فیلم دایره مینا دومین اقتباس داریوش مهرجویی از داستانهای غلامحسین ساعدی است که متاسفانه به علت درگیری‌های برهه اکران آن، نتوانست به خوبی خودش را نشان بدهد و تنها موفق به کسب رقم 1.6 میلیون تومانی در سینما شد.
فیلم دایره مینا که با اقتباسی از داستان آشغالدونی از مجموعه داستانهای گور و گهواره ساخته شده، با تاثیر از قلم غلامحسین ساعدی تبدیل به یک اثر بی‌نظیر با نگاهی عمیق بر مشکلات اجتماعی شد. در این فیلم تاثیر محیط، ثروت و اطرافیان بر تغییرات شخصیتی یک فرد کاملاً به تصویر کشیده می‌شود و تبدیل علی اول داستان به شخصیتی که در پایان با آن روبرو هستیم، غیرممکن نیست.
یکی از آثار بسیار تاثیرگذار با نگاهی متفاوت در سینمای فیلم های اجتماعی ایرانی، فیلم فروشنده است. فروشنده با بازی شهاب حسینی و ترانه علیدوستی، درباره یک زندگی زناشویی است که با درگیر شدن در یک اتفاق ناخوشایند، رابطه‌شان دستخوش تغییر می‌شود. فضای خصوصی‌ای که نقض می‌شود و تبعاتی که به دنبال دارد در کنار زاویه دید چندگانه و داستانی که از دید چند نفر روایت شده و حرف‌های ضد و نقیضی که در طول داستان گفته می‌شود، شما را با واقعیت بسیاری از روابط امروزه جامعه آشنا می‌کند.
اینکه یک خانه آرام و رویایی هم می‌تواند با تلنگر تبدیل به ویرانه شود پایه بسیاری از فیلم‌های اصغر فرهادی است و فروشنده هم از این قضیه مستثنی نیست. این فیلم بعد از اکران با نظرات مثبت بسیاری همراه بود که جوایز مهمی را هم از جشنواره‌های بزرگ فیلم دریافت کرد. فروشنده در سایت راتن تومیتوز با 196 نقدی که گرفته بود توانست نمره 96 را دریافت کند. همچنین پیتر برادشو منتقد گاردین هم با تعریف و تمجید از هوش اصغر فرهادی در ساخت این فیلم را یک اثر زیرکانه معرفی کرد.
همچنین این فیلم موفق به دریافت تندیس زرین بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین فیلمنامه و تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین بازیگر مرد نقش مکمل، بهترین تدوین و بهترین طراحی صحنه از نوزدهمین دوره جشن خانه سینما شد.
یکی از آثار سراسر غم سینمای ایران که بطور قطع با آن اشک میریزید، فیلم میم مثل مادر است. در تاریخ سینمای ایران فیلم‌های احساسی زیادی ساخته شده اما در غالب پرداختن به شخصیت مادر، این فیلم یکی از آثار قدیمی و ارزشمند داخلی است. رنج و مشکلاتی که یک مادر برای بزرگ کردن فرزند معلول خود می‌کشد و تلفیق احساساتش مادر و فرزند با موسیقی، یک فضای خاص از عشق خالص مادر و از خودگذشتگی‌های مخصوص مادرانه را ساخته است.
دیدن رنج مادری آسیب دیده و تلاش برای بهتر کردن زندگیشان، دست و پنجه نرم کردن‌های پسری کوچک و دوست داشتنی با مشکلات جسمی مختلف و عشق بی‌نظیری که فقط بین مادر و فرزند دیده می‌شود، قلب شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد به شکلی که از تماشای چند باره این فیلم خسته نمی‌شوید. میتوان به جرات گفت که موسیقی این فیلم، داستان را تاثیرگذارتر می‌کند و غمی که مخاطب از تماشای داستان متحمل می‌شود را تسکین می‌دهد.
یک فیلمنامه خوب یک اثر به‌یاد ماندنی خلق می‌کند که با گذشت سالها همچنان ارزش دیدن را داشته باشد. فیلم اجاره نشین‌ها هم از این دست کارهای سینمایی است. یک فیلم اجتماعی و کمدی که بر اساس نظرسنجی ماهنامه فیلم در بین آثار برتر تاریخ سینمای ایران قرار گرفته است. این فیلم زمانی ساخته شد که ژانر و نگاه کارگردانان در ساخت فیلم یک نگاه متفاوت و بعضاً تکراری بود و اجاره نشین‌ها یک انقلاب در دوره خود به حساب می‌آید و پس از گذشت سالهای سال، بدون شک در فهرست بهترین فیلم اجتماعی ایرانی قرار خواهد داشت.
داستان این فیلم درباره یک آپارتمان فرسوده در حاشیه شهر تهران است که نیاز به تعمیر و بازسازی اساسی دارد. این خانه که بعد از فوت صاحبش بدون وارث و صاحب مانده، به دست مباشر مالک اداره می‌شود که از قضا قصد تصاحب ملک را دارد. از درگیری اهالی برای به کرسی نشاندن حرف خود گرفته تا تلاش‌های بعضی ساکنین برای تعمیر خانه که راه به‌جایی نمی‌برد. حتی توافقی که بعد از یک شام دورهمی بین اهالی ساختمان صورت می‌گیرد هم روز بعد بهم می‌خورد و ساختمان در معرض تخریب و سقوط است.
این فیلم از سالهای 1366 تا 1374 در سینماهای مختلف سراسر کشور به نمایش گذاشته شد و به‌حدی برای تماشاگران جذاب بود که با 5 میلیون مخاطب، تبدیل به محبوب‌ترین فیلم سینمایی اجتماعی ایرانی با درون‌مایه طنز در دوران خود شد. اجاره نشین‌ها در هفت بخش در پنجمین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت جایزه بود که در بخش بهترین صدابرداری موفق به دریافت سیمرغ بلورین شد.
فیلم متری شیش و نیم یکی از فیلم‌های گریز زننده به فضای حاکم در بخشی از جامعه امروز ایران است. درگیری جوانان و اقشار مختلف با مواد مخدر مسئولان و افراد زیادی را که دغدغه آینده کشور را دارند به این موضوع وا داشته که با نگاهی دقیق‌تر به این مشکل گسترده، به‌دنبال رفع آن باشند. متری شیش و نیم یک نمای غم‌انگیز از پایتخت هزار رنگ ایران را به تصویر می‌کشد که کمی آن‌طرف‌تر از شلوغی و دنیای مدرنیته، هنوز هم زاغه نشینانی هستند که در بدبختی دست و پا می‌زنند.
یکی از ویژگی‌های خوب در ساخت متری شیش و نیم، بازی فوق‌العاده بازیگران و تبحر کارگردان در ترسیم فضای جامعه با حداقل افراد است. همانطور که تعداد شخصیت‌های اصلی داستان معدود است اما نمایی کامل از یک جامعه در نزدیکی باتلاق را نشان می‌دهد. این فیلم یک حس اضطراب بی‌نظیر را با تعقیب و گریزهای مامورین مبارزه با مواد مخدر که به دنبال سردسته اصلی پخش شیشه در تهران هستند، به شما القا می‌کند. نام این فیلم برگرفته از خاطرات ناصر خاکزاد، متهم پرونده مواد مخدر است که در یک سکانس دادگاه می‌گوید کفن برادرش را متری شیش و نیم خریده‌است. این فیلم با بودجه حدود 7 میلیارد تومن ساخته شد و توانست به مبلغ قابل توجه 27/700 میلیاردی در سینما دست یابد.
بازخورد این فیلم در بین منتقدین بین‌الملل نشان از جذابیت بالای داستان و واقع گرایانه بودن آن در بین فرهنگ‌های مختلف است. تقریباً همه منتقدین شروع فیلم را نقطه جذاب و نفس گیر آن معرفی کردند که در ادامه و با رفتن به دل داستان، این جذابیت بیشتر می‌شود و مخاطب را تا لحظه آخر درگیر و نگران نگه می‌دارد.
فیلم متری شیش و نیم در یازده بخش از سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر کاندید شد که در سه بخش بهترین تدوین، بهترین صدابرداری و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران موفق به دریافت سیمرغ بلورین شد. همچنین در نوزدهمین دوره جشن حافظ هم موفق به کسب تندیس حافظ در بخش‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر مرد برای پیمان معادی و بهترین فیلمبرداری شد.
فیلم درباره الی یکی از بهترین فیلم های اجتماعی ایرانی و دربرگیرنده مسائل و مشکلات کوچک و بزرگی است که اخلاقیات افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این فیلم نمای زشت دوستی‌های ظاهری و تغییر رویه افراد، برداشت‌های غلط و قضاوت کردن دیگران به‌خوبی به تصویر کشیده شده و جای خالی محبت واقعی در روابط احساس می‌شود. فیلمی که شروعش با آغاز سفر به شمال است و لذت و خوشی خانواده‌ها که دوام چندانی ندارد و ناپدید شدن الی علاوه بر شوک و نگرانی، درهای جدیدی از برخورد افراد را به‌روی هم باز می‌کند.
درباره الی فهرستی از بازیگران شناخته شده را در خودش دارد که شنیدن نام هریک از آنها می‌تواند هرمخاطبی را به دیدن این فیلم ترغیب کند. گلشیفته فراهانی، احمد مهران‌فر، ترانه علیدوستی، رعنا آزادی‌ور، پیمان معادی و صابر ابر از بازیگرانی هستند که این نمایش ویژه را ترتیب می‌دهند.
این فیلم یکی از نمادهای خوب سینما در موضوع فیلم اجتماعی و مثالی ممتاز در بهترین فیلم اجتماعی ایرانی است که جوایز داخلی و بین‌المللی زیادی را هم دریافت کرده. از مهمترین جوایز داخلی فیلم درباره الی میتوان به سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی، سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر، تندیس زرین بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین بازیگر نقش اول مرد ،بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین بازیگر نقش مکمل زن و بهترین تدوین از چهاردهمین جشن خانه سینما اشاره کرد.
فیلم سینمایی ایرانی اجتماعی علفزار یک درام جنایی اجتماعی است که توسط کاظم دانشی کارگردانی و نویسندگی شد. این فیلم یکی از پرجایزه‌ترین آثار چهلمین دوره جشنواره فیلم فجر بود که توانست 4 عنوان از جمله بهترین صداگذاری، بهترین تدوین، بهترین نقش مکمل زن و بهترین فیلمنامه را دریافت کند. علفزار بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده و بازخوردهای مثبتی از جانب منتقدان و همچنین مخاطبان دریافت کرد. علفزار از روی یک داستان و پرونده جنایی واقعی ساخته شده است که داستان بسیار تلخی در پس آن نهان شده است. قصه علفزار، قصه جامعه و مشکلات اجتماعی ایران است و نشان می‌دهد بی‌پروایی برخی از افراد چگونه می‌تواند مشکلات جبران‌ناپذیری بیافریند. مشکل تفکر افراد فقط منجر به بروز جنایت نمی‌شود. بلکه گاه پنهان‌کاری و به قول معروف حفظ آبرو می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری بر پیکره جامعه وارد کند.
صدف اسپهبدی به عنوان یکی از بازیگران مکمل این فیلم توانست جایزه بهترین نقش مکمل زن جشنواره فجر را دریافت کند. همچنین بازیگران اصلی فیلم پژمان جمشیدی، سارا بهرامی، ستاره پسیانی، ترلان پروانه و مهدی زمین پرداز هستند. داستان علفزار درباره زنی است که در مهمانی باغی به همراه خانواده و همسرش حضور داشته که 6 مرد به صورت غیرقانونی وارد باغ آنها شده و بعد از حبس مردان، به خانم‌های مهمانی تعرض می‌کنند. حال خانواده همسر وی که افراد بانفوذی هستند اما حفظ آبرو می‌کنند و قصد ساکت کردن او را دارند. اما بازپرس پرونده به قضیه مشکوک می‌شود و آن را پیگیری می‌کند.
فیلم اجتماعی ایرانی جدید بی‌بدن به کارگردانی مرتضی علیزاده و نویسندگی کاظم دانشی ساخته شده است که در قالب یک درام جنایی اجتماعی ساخته شده است. این فیلم جز عناوین سودای سیمرغ جشنواره فیلم فجر نبود، اما در جشنواره به نمایش درآمد و مورد تحسین مخاطبان قرار گرفت. این فیلم نیز بر اساس یک داستان واقعی ساخته شده است که جز پرونده‌های پیچیده جنایی در ایران منسوب می‌شود. این پرونده حواشی فراوانی با خود به همراه داشت. حتی پس از ساخت بی‌بدن خانواده قاتل و مقتول از ساخت فیلم رضایت نداشتند. فیلم اجتماعی غمگین ایرانی بی‌بدن یک تراژدی کامل است که به افراد جامعه، خصوصا پدر و مادرها، هشدار می‌دهد که گوش شنوایی برای فرزندان خود باشند که اگر روزی آنها دچار چالشی شدند، بتوانند حقیقت را به پدر و مادر بگویند. این فیلم درباره روابط بدون چهارچوب خاص و البته اشتباهات کوچکی که منجر به یک فاجعه می‌شود، سخن می‌گوید.
الناز شاکردوست، سروش صحت، نوید پورفرج، گلاره عباسی، پژمان جمشیدی و مینا وحید بازیگران اصلی فیلم هستند که بازی خانم شاکردوست و آقایرپورفرج مورد توجه قرار گرفت. داستان بی‌بدن درباره دختری به نام ارغوان است که پسر آخرین دیدار دی با دوستش سروش برای همیشه مفقود شده است. پلیس وارد جریان می‌شود و حقایق تکان دهنده‌ای را درباره ارغوان و سروش می‌فهمد که به نتایج هولناکی می‌رسد. خانواده ارغوان حتی نمی‌توانند جسد دختر خود را پیدا کنند و این پرونده را پیچیده‌تر می‌کند.
سخن پایانیژانر اجتماعی یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین ژانرها در دنیا و خصوصا ایران است که به بیان مسائل اجتماعی می‌پردازد. با نگاهی به لیست بالا خواهید فهمید که اساسا دغدغه‌های اجتماعی در هر یک از دهه‌های ایران متفاوت بوده‌اند. امروزه با شکسته‌شدن برخی تابوها، بالطبع مسائل تاریک‌تری را در اجتماع می‌بینیم و درمی‌یابیم که جامعه امروز چقدر نیازمند آموزش‌ها و الگوهای درست است. فیلم های اجتماعی ایرانی هرکدام می‌توانند یک کلاس درس برای افراد باشند یا به آنها حس همدلی دهند. شما کدام یک از آثار بالا را بیشتر دوست داشتید؟ فکر می‌کند جای چه آثاری در این فهرست خالی است؟ لطفا نظران خود را با ما و سایر خوانندگان به اشتراک بگذارید. از همراهی شما متشکریم.