هرچند در ابتدا توجه زیادی به آن نشد اما در طول سال‌ها مانند یک شراب چندین ساله مورد توجه قرار گرفت. فیلم مخمصه (Heat 1995) مانند یک انفجار هنری در سینمای جرم و جنایت است؛ فیلمی که شما را از ابتدا تا انتها میخکوب می‌کند.
درباره فیلم هیت
فیلم مخمصه در سال 1995 به کارگردانی مایکل مان ساخته شد و در ژانر جنایی، درام و اکشن قرار می‌گیرد. آل پاچینو در نقش وینسنت هانا و رابرت دنیرو در نقش نئل مک‌کالی بازی می‌کنند. از دیگر هنرپیشه های مخمصه می‌توان به وال کیلمر در نقش کریس شیهرلیس، جان وویت در نقش نیت، و تام سایزمور در نقش مایکل چریتتو اشاره کرد.
فیلم مخمصه از زندگی واقعی الهام گرفته شده است. شخصیت وینسنت هانا بر اساس چاک آدامسون، پلیس شهر شیکاگو، ساخته شده است. آدامسون بخش بزرگی از دوران کاری‌اش را صرف دنبال کردن جنایتکاری به نام نیل مک کالی کرد. در فیلمنامه مخمصه، مایکل مان این موضوع را پنهان نکرده است، زیرا شخصیت دنیرو به سادگی نیل مک کالی نامیده می‌شود.
مایکل مان، کارگردان و نویسنده فیلم، با استفاده از لوکیشن‌های واقعی در لس‌آنجلس و فیلمبرداری دقیق توسط دانته اسپینوتی، توانسته است حس واقع‌گرایی و ملموس بودن را به تماشاگر القا کند. موسیقی فیلم توسط الیوت گلدنتال ساخته شده که با ترکیبی از صداهای سینت سایزر و ارکسترال، به تعمیق احساسات صحنه‌ها کمک کرده است. مایکل مان پیش از این نسخه‌ای تلویزیونی از این داستان با عنوان LA Takedown در سال 1989 ساخته بود که مخمصه نسخه سینمایی توسعه‌یافته و تکمیل‌شده آن است.
هرچند هیت در زمان اکران خود موفق به دریافت جایزه خاصی نشد، اما با گذشت زمان به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های جنایی و اکشن تاریخ شناخته شده است و تأثیر بسزایی بر آثار بعدی این ژانر داشته است.
نقد و بررسی فیلم مخمصه
مخمصه یکی از آن آثار کلاسیک سینمایی است که با ترکیب هنرمندانه‌ای از داستان‌پردازی پیچیده و اجرای عالی بازیگرانش، همچنان بعد از سال‌ها توجه مخاطبان و منتقدان را به خود جلب می‌کند.
مایکل مان در این فیلم، با دقت و ظرافت تمام به جزئیات می‌پردازد و هر شخصیت را با عمق و پیچیدگی خاصی به تصویر می‌کشد. این عمق شخصیت‌پردازی نه تنها محدود به دو بازیگر اصلی نیست، بلکه به بازیگران مکمل مانند وال کیلمر، تام سایزمور و اشلی جاد نیز تسری پیدا کرده است. مثلاً، رابطه‌ی پرتنش بین شخصیت وال کیلمر و همسرش (با بازی اشلی جاد) یکی از زیرپلات‌های جذاب فیلم است که به خوبی پرداخته شده است.
یکی دیگر از نقاط قوت مخمصه موسیقی فیلم است که با استفاده از اصوات سینتی‌سایزر، به ایجاد فضایی مملو از احساس و هیجان کمک می‌کند. استفاده‌ی هوشمندانه از موسیقی و تصاویر بصری، حال و هوای فیلم را به طور مؤثری تقویت می‌کند و تجربه‌ای بی‌نظیر را برای بیننده به ارمغان می‌آورد.
با این حال، فیلم مخمصه بدون نقص نیست. برخی منتقدان معتقدند که فیلم بیش از حد طولانی است و گاهی از مسئله اصلی خود دور می‌شود. به عنوان مثال، برخی از زیرپلات‌ها و شخصیت‌های فرعی، با اینکه خوب پرداخته شده‌اند، اما می‌توانستند برای کاهش مدت زمان فیلم، حذف یا کوتاه‌تر شوند.
در ادامه می‌خواهیم نگاه‌هایی متفاوت به فیلم را که در سایت‌های مختلف نقد ارائه شده‌است بازگو کنیم.
واشنگتن پست در نقدی عمدتا مثبت به قلم دسون تامسون امتیاز فیلم را 90 در نظر گرفته و گفته:
مان، همانند دیگر آثارش، صدا، موسیقی و تصاویر را در یک کابل سه‌گانه هیپنوتیزم‌کننده ترکیب می‌کند و آن را مستقیم به مغز شما وصل می‌کند. او این تجربه تقریباً سه ساعته را به گونه‌ای می‌سازد که زمان به سرعت می‌گذرد و شما غرق در فیلم می‌شوید.
نیویورک تایمز در نگاهی متوسط به فیلم نوشته جنت ماسلین امتیاز 50 را برای آن در نظر گرفته و گفته:
در حالی که ظاهر جذاب فیلم چشمگیر است، ضعف‌های داستان‌گویی آن را نمایان می‌کند و جنبه‌های بی‌روح این داستان جنایی موش و گربه را آشکار می‌سازد.
سالون در مقاله‌ای نوشته اندرو راس به فیلم امتیاز 30 داده و آن را به شکل خلاصه اینگونه معرفی کرده:
یک بمباران سه ساعته از کلیشه‌ها.
در مجموع، مخمصه یک فیلم بی‌نظیر است که با تلفیق اجرای قوی بازیگران، داستان‌پردازی پیچیده و کارگردانی استادانه، به یکی از بهترین فیلم‌های جنایی تاریخ تبدیل شده است. اگر هنوز این شاهکار سینمایی را ندیده‌اید، تماشای آن را به شدت توصیه می‌کنم.
