ناتالی پورتمن

ناتالی پورتمن (Natalie Portman)، با نام اصلی ناتالی هرشلاگ، در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم به دنیا آمد و یکی از برجسته‌ترین بازیگران هالیوود به شمار می‌رود. او در ۱۲ سالگی با بازی در فیلم لئون: حرفه‌ای (Léon: The Professional) وارد سینما شد و خیلی زود با نقش پدمه آمیدالا در سه‌گانه جنگ ستارگان (Star Wars) به شهرت جهانی رسید. بزرگ‌ترین موفقیت او در سال ۲۰۱۰ با فیلم قوی سیاه (Black Swan) رقم خورد که برای آن، برنده جایزه اسکار، گلدن گلوب و بفتا شد. پورتمن علاوه بر بازیگری، کارگردانی، تهیه‌کنندگی و فعالیت‌های اجتماعی را نیز دنبال کرده است. او حامی حقوق زنان، محیط‌زیست و حقوق حیوانات است و مستند خوردن حیوانات (Eating Animals) را تهیه کرده است.

کودکی و دوران ابتدایی زندگی

ناتالی پورتمن در ۹ ژوئن ۱۹۸۱ در اورشلیم، اسرائیل، با نام ناتالی هرشلاگ به دنیا آمد. او تنها فرزند آونر هرشلاگ، پزشک اسرائیلی، و شلی استیونز، هنرمند آمریکایی، است. خانواده‌اش در سال ۱۹۸۴ به ایالات متحده مهاجرت کردند و در واشینگتن دی‌سی ساکن شدند. سپس در سال ۱۹۸۸ به کنتیکت و در نهایت در سال ۱۹۹۰ به لانگ آیلند، نیویورک، نقل مکان کردند. 

پورتمن از کودکی به یادگیری زبان‌های مختلف علاقه‌مند بود و علاوه بر انگلیسی، به زبان‌های عبری، فرانسوی، آلمانی، ژاپنی و اسپانیایی نیز تسلط یافت. او تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه یهودی سولومون شختر در ناسائو کانتی گذراند و در سال ۱۹۹۹ از دبیرستان سایوست فارغ‌التحصیل شد. 

در سن ۱۱ سالگی، در یک پیتزافروشی توسط نماینده‌ای از شرکت رولون کشف شد که او را به مدلینگ تشویق کرد، اما پورتمن ترجیح داد به بازیگری بپردازد. او در کمپ هنرهای نمایشی یو سدان شرکت کرد و در تولیدات محلی به ایفای نقش پرداخت. پورتمن از همان دوران کودکی به دلیل جدیت و تمرکز بر اهدافش، از همسالانش متمایز بود. او در مصاحبه‌ای اظهار داشت که از کودکی می‌دانست به دنبال چیست و برای رسیدن به آن تلاش می‌کرد. این تعهد و پشتکار، زمینه‌ساز موفقیت‌های آینده او در عرصه بازیگری و تحصیلات عالی شد.

دوران بازیگری حرفه‌ای

پورتمن حرفه بازیگری خود را در سن ۱۲ سالگی با نقش‌آفرینی در فیلم لئون: حرفه‌ای  در سال ۱۹۹۴ آغاز کرد. او در این فیلم نقش ماتیلدا، دختری جوان که پس از قتل خانواده‌اش تحت حمایت یک آدمکش حرفه‌ای قرار می‌گیرد، را ایفا کرد. این نقش‌آفرینی تحسین منتقدان را برانگیخت و استعداد پورتمن را به نمایش گذاشت. در سال‌های بعد، پورتمن در فیلم‌های متعددی حضور یافت که هر کدام به نوعی توانایی‌های بازیگری او را به چالش کشیدند. 

در سال ۱۹۹۵، او در فیلم مخمصه (Heat) به کارگردانی مایکل مان، در کنار آل پاچینو و رابرت دنیرو، نقش لورن، دختر نوجوانی با مشکلات روحی، را بازی کرد. سال ۱۹۹۶ برای پورتمن پرکار بود؛ او در فیلم‌های دختران زیبا (Beautiful Girls)، همه می‌گویند دوستت دارم (Everyone Says I Love You) و حملات مریخی! (Mars Attacks!) حضور یافت. نقطه عطف حرفه‌ای پورتمن در سال ۱۹۹۹ با ایفای نقش پدمه آمیدالا در فیلم جنگ ستارگان: قسمت اول – تهدید شبح (Star Wars: Episode I – The Phantom Menace) رقم خورد. 

او این نقش را در دو دنباله بعدی این سه‌گانه در سال‌های ۲۰۰۲ و ۲۰۰۵ نیز تکرار کرد. حضور در این مجموعه پرطرفدار، شهرت جهانی برای پورتمن به ارمغان آورد و او را به یکی از چهره‌های برجسته هالیوود تبدیل کرد. در سال ۲۰۰۴، پورتمن در فیلم نزدیک‌تر (Closer) به کارگردانی مایک نیکولز، نقش آلیس، استریپری مرموز، را ایفا کرد. این نقش برای او جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن را به همراه داشت و نامزدی اسکار را نیز برایش به ارمغان آورد. در سال ۲۰۰۵، او در فیلم وی مثل وندتا (V for Vendetta) نقش ایوی هموند را بازی کرد و برای این نقش، موهای خود را تراشید؛ اقدامی که جسارت و تعهد او به حرفه‌اش را نشان داد.

افتخارات و جوایز ناتالی پورتمن تا سال 2024

ناتالی پورتمن در طول دوران حرفه‌ای خود بارها مورد تحسین منتقدان قرار گرفته و جوایز مهمی را از آن خود کرده است. اولین موفقیت بزرگ او در سال ۲۰۰۴ رقم خورد، زمانی که برای ایفای نقش در فیلم «نزدیک‌تر» (Closer) به کارگردانی مایک نیکولز، برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. این نقش‌آفرینی که او را در کنار بازیگرانی همچون جود لاو، جولیا رابرتس و کلایو اوون قرار داد، تحسین گسترده‌ای را به دنبال داشت و برای او نامزدی جایزه اسکار را نیز به همراه آورد.

اما نقطه عطف دوران حرفه‌ای پورتمن، سال ۲۰۱۰ بود، زمانی که با بازی در فیلم «قوی سیاه» (Black Swan) به کارگردانی دارن آرونوفسکی به اوج موفقیت رسید. او در این فیلم نقش نینا، یک بالرین بلندپرواز و شکننده را ایفا کرد که دچار بحران‌های ذهنی می‌شود. اجرای بی‌نظیر او که شامل ماه‌ها تمرین باله و تغییرات فیزیکی سخت بود، مورد ستایش قرار گرفت و برای او جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن، گلدن گلوب و بفتا را به ارمغان آورد.

در سال ۲۰۱۶، پورتمن بار دیگر با بازی در فیلم «جکی» (Jackie)، در نقش ژاکلین کندی، بانوی اول پیشین آمریکا، توانایی‌های بازیگری خود را به نمایش گذاشت. این نقش که تصویری پیچیده و احساسی از ژاکلین کندی در روزهای پس از ترور جان اف. کندی ارائه می‌داد، بار دیگر نامزدی اسکار و گلدن گلوب را برای او به همراه داشت. 

سایر فعالیت‌ها

ناتالی پورتمن علاوه بر حرفه بازیگری، در حوزه‌های کارگردانی، تهیه‌کنندگی، نویسندگی و فعالیت‌های اجتماعی نقش فعالی ایفا کرده است. او در سال ۲۰۰۸ با کارگردانی فیلم کوتاه ایو (Eve) وارد عرصه کارگردانی شد و در سال ۲۰۱۵ اولین فیلم بلند خود داستان عشق و تاریکی (A Tale of Love and Darkness) را کارگردانی کرد که اقتباسی از رمان عاموس اوز بود. این فیلم به زبان عبری ساخته شد و پورتمن در آن نیز به ایفای نقش پرداخت.

در کنار فعالیت‌های سینمایی، پورتمن یکی از چهره‌های برجسته در حمایت از حقوق زنان و جنبش‌های اجتماعی است. او یکی از اعضای اصلی کمپین تایمز آپ (Time’s Up) بود که برای مبارزه با آزار و تبعیض جنسیتی در صنعت سرگرمی و سایر مشاغل شکل گرفت. همچنین، او یکی از مدافعان آموزش دختران در سراسر جهان است و در پروژه‌های متعددی برای افزایش دسترسی دختران به تحصیلات مشارکت داشته است.

تعهد پورتمن به محیط‌زیست و حقوق حیوانات نیز قابل توجه است. او از نوجوانی گیاه‌خوار بود و بعدها وگان شد. در سال ۲۰۱۸، تهیه‌کنندگی و روایت مستند خوردن حیوانات  را بر عهده گرفت که به بررسی تاثیرات زیست‌محیطی و اخلاقی صنعت دامداری می‌پردازد.

حواشی زندگی ناتالی پورتمن

یکی از برجسته‌ترین آن‌ها در سال ۲۰۱۸ رخ داد، زمانی که او تصمیم گرفت در مراسم اهدای جایزه جنسیس در اسرائیل شرکت نکند. این جایزه به افرادی اعطا می‌شود که در حرفه خود دستاوردهای قابل‌توجهی داشته و به ارزش‌های یهودی پایبند هستند. پورتمن با اشاره به "رویدادهای اخیر در اسرائیل" اعلام کرد که احساس راحتی برای حضور در این مراسم ندارد. این تصمیم واکنش‌های متعددی را برانگیخت؛ برخی او را به حمایت از جنبش بایکوت، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل (BDS) متهم کردند، در حالی که پورتمن تاکید کرد که قصد بایکوت اسرائیل را ندارد، بلکه با سیاست‌های خاصی مخالف است. 

همچنین، در سال ۲۰۱۸، پورتمن در مراسم گلدن گلوب هنگام معرفی نامزدهای بهترین کارگردانی، با گفتن عبارت "و این هم نامزدهای مرد" به نبود زنان در این دسته‌بندی اعتراض کرد. این اقدام او واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت؛ برخی آن را جسورانه و برخی دیگر آن را نامناسب دانستند. 

حقایق پنهان زندگی

ناتالی پورتمن به چندین زبان مسلط است؛ علاوه بر انگلیسی و عبری، او می‌تواند به فرانسوی، آلمانی، ژاپنی و اسپانیایی صحبت کند. او در سال ۲۰۰۳ با مدرک روان‌شناسی از دانشگاه هاروارد فارغ‌التحصیل شد و حتی در زمان تحصیل، در پروژه‌های تحقیقاتی شرکت داشت. پورتمن از دوران کودکی گیاه‌خوار بود و در نهایت به وگان تبدیل شد. او در سال ۲۰۰۸ خط تولید کفش‌های وگان خود را راه‌اندازی کرد و در سال ۲۰۱۸ مستند خوردن حیوانات را تهیه‌کنندگی و روایت کرد که به بررسی پیامدهای منفی صنعت دامداری می‌پردازد.

ناتالی پورتمن با ترکیب حرفه هنری و تعهد اجتماعی، به الگویی الهام‌بخش برای بسیاری تبدیل شده است. او با استفاده از شهرت خود، به موضوعات مهم اجتماعی پرداخته و در جهت بهبود شرایط زندگی افراد و حفاظت از محیط زیست تلاش می‌کند. او در سال ۲۰۱۲ با بنجامین میلپید، رقصنده و طراح رقص فرانسوی، ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های الف و آمالیا شد. این زوج در سال ۲۰۲۴ از یکدیگر جدا شدند.