نقدهای فیلم فرانکشتاین

تصویربرداری زیبا، داستانی دلخراش و لحظات نمادین از ابتدا تا انتها. واقعاً دیدنش الزامی است.

هیچ چیزی نمی‌تواند از قدرت تأثیرگذارترین فیلم هیولایی که تاکنون ساخته شده، بکاهد.

کارگردانی وال به اکسپرسیونیسم آلمان اشاره دارد — ابعاد پیچیده‌ای مانند آزمایشگاه دکتر فرانکنشتاین، زاویه‌های نامتعارف دوربین و سایه‌های بلند که روی چهره شخصیت‌ها می‌افتند. با این حال، چیزی لطیف فیلم را مهار می‌کند: غم و اندوه.

جیمز ویل در کارگردانی خود عملکرد فوق‌العاده‌ای داشته است. هدایت چنین اثری کار آسانی نیست؛ اینکه تا چه حد می‌توان بر باورپذیری، همدلی و حساسیت‌های مخاطب تأثیر گذاشت. ویل درست و به اندازه کافی پیش رفته.

به نظر می‌رسد این اثر نسخه‌ای ارتقا یافته از دراکولا است، که اوج تازه‌ای در فیلم های ترسناک به نمایش میگذارد و با مهارت بی‌نظیری ساخته شده است.

طبیعی است که این فیلم تیره و خشن باشد، اما در عین حال مخاطب را بیدار نگه می‌دارد؛ چرا که در ترسناک‌ترین لحظاتش، توجه تماشاگر را کاملاً جلب می‌کند.