نازی‌ها در برابر روانکاوان؛ بازگویی محاکمه تاریخی نورنبرگ در فیلم جدید راسل کرو

جمله‌ی معروف جرج سانتایانا که می‌گوید «کسانی که گذشته را به یاد نمی‌آورند، محکوم به تکرار آن هستند»، شالوده‌ی اصلی فیلم جدید جیمز وندربیلت با نام Nuremberg را تشکیل می‌دهد. این درام تاریخی که هم‌اکنون توسط سونی پیکچرز کلاسیکس در سینماها اکران شده، روایتی سینمایی از تلاش متفقین برای محاکمه سران ارشد نازی پس از جنگ جهانی دوم است. فیلم با تمرکز بر رابطه‌ی پیچیده و کمتر شنیده‌شده میان هرمان گورینگ (با بازی راسل کرو)، فرمانده ارشد نیروی هوایی نازی، و داگلاس کلی (با بازی رامی ملک)، روانپزشک ارتش آمریکا، دریچه‌ای تازه به این رویداد تاریخی می‌گشاید.

وندربیلت برای نگارش فیلمنامه از کتاب غیرداستانی «نازی و روانپزشک» (The Nazi and the Psychiatrist) اثر جک ال-های الهام گرفته است. این کتاب تلاش‌های دکتر کلی برای روانکاوی جنایتکاران جنگی و ارزیابی سلامت روانی آن‌ها برای حضور در دادگاه را مستند می‌کند. رابطه میان گورینگ و کلی در فیلم به شکل یک بازی «موش و گربه» تصویر شده است؛ دو شخصیت باهوش و خودشیفته که سعی در نفوذ به ذهن یکدیگر دارند. وندربیلت این تعامل را با دینامیک موجود در فیلم «سکوت بره‌ها» مقایسه می‌کند، جایی که دو طرف هم‌زمان با یکدیگر می‌جنگند و در عین حال مجذوب هم می‌شوند. راسل کرو برای ایفای این نقش، تحقیقات گسترده‌ای انجام داد و حتی سخنرانی‌های فراموش‌شده گورینگ را مطالعه کرد تا بتواند عمق شخصیت این جنایتکار باهوش را به تصویر بکشد.

علاوه بر این دو شخصیت، فیلم به نقش رابرت اچ. جکسون (با بازی مایکل شنون)، قاضی دیوان عالی آمریکا، می‌پردازد که با اصرار بر برگزاری دادگاه عادلانه به جای اعدام‌های صحرایی، تاریخ حقوق بین‌الملل را تغییر داد. جکسون معتقد بود که جنایات نازی‌ها باید در دادگاه ثبت شود تا آیندگان نتوانند آن‌ها را انکار کنند. سکانس‌های دادگاه، به‌ویژه صحنه‌ای که فیلم‌های مستند از اردوگاه‌های مرگ برای اولین بار پخش می‌شود، بسیار تکان‌دهنده‌اند. وندربیلت از بازیگران خواسته بود تا پیش از فیلمبرداری این تصاویر را نبینند تا واکنش‌هایشان در صحنه واقعی و تأثیرگذار باشد. طراحی صدای فیلم نیز با دقت وسواس‌گونه‌ای انجام شده است؛ از صدای جیرجیرک‌های خاص منطقه نورنبرگ گرفته تا سکوت سنگین دادگاه، همگی در خدمت ایجاد فضایی واقع‌گرایانه و دراماتیک هستند.

فیلم Nuremberg فراتر از یک درام تاریخی خشک، به مسائلی می‌پردازد که امروز نیز همچنان مطرح هستند. دکتر کلی پس از جنگ به این نتیجه رسید که نازی‌ها از نظر روانی بیمار نبودند، بلکه افرادی «عادی» بودند که در شرایطی خاص دست به جنایت زدند. این دیدگاه ترسناک که «شرارت می‌تواند در وجود هر انسان عادی نهفته باشد»، پیام اصلی فیلم است. سرنوشت تراژیک دکتر کلی که سال‌ها بعد با سیانور (همان روش خودکشی گورینگ) به زندگی خود پایان داد، لایه‌ای دیگر از پیچیدگی به این داستان می‌افزاید. جک ال-های، نویسنده کتاب منبع، تأکید می‌کند که محاکمات نورنبرگ نتوانست جلوی تکرار تاریخ را بگیرد و ما همچنان باید نسبت به ظهور استبداد در هر شکل و لباسی هوشیار باشیم.

Source Name: Forbes