مریل استریپ

مریل استریپ (Meryl Streep)، یکی از برجسته‌ترین و تحسین‌شده‌ترین بازیگران تاریخ سینما، در 22 ژوئن 1949 در نیوجرسی آمریکا متولد شد. او با استعداد استثنایی خود در ایفای نقش‌های متنوع و پیچیده، به عنوان یکی از بانفوذترین چهره‌های هالیوود شناخته می‌شود. استریپ فعالیت حرفه‌ای خود را از تئاتر آغاز کرد و با فیلم کرامر علیه کرامر (1979) به شهرت جهانی رسید. او تاکنون موفق به کسب 3 جایزه اسکار و 8 گلدن گلوب شده است. بازی‌های خیره‌کننده او در آثاری همچون انتخاب سوفی، بانوی آهنین و شیطان پرادا می‌پوشد نشان‌دهنده توانایی بی‌نظیر او در خلق شخصیت‌های ماندگار است. مریل استریپ نه‌تنها در عرصه سینما بلکه در زمینه فعالیت‌های خیریه و اجتماعی نیز حضوری پررنگ دارد و الهام‌بخش نسل‌های مختلفی از هنرمندان است.

کودکی و دوران ابتدایی زندگی مریل استریپ

مریل استریپ در ۲۲ ژوئن ۱۹۴۹ در شهر سامیت، نیوجرسی، به دنیا آمد. او در خانواده‌ای از طبقه متوسط رو به بالا رشد کرد؛ پدرش، هری ویلیام استریپ جونیور، مدیر اجرایی یک شرکت داروسازی بود و مادرش، مری ولف، یک هنرمند تجاری با ذوق و استعداد. شاید بتوان گفت عشق به هنر را از مادرش به ارث برده بود، در حالی که جدیت و پشتکار را از پدرش یاد گرفت. مریل، که در کودکی دختری باهوش و پرانرژی بود، دوران ابتدایی زندگی خود را در محیطی سرشار از حمایت و تشویق سپری کرد.

از همان دوران کودکی، مریل به دنبال کشف استعدادهای خود بود. در سن ۱۲ سالگی، آموزش آواز را آغاز کرد و در همان زمان در اجراهای مدرسه‌ای نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کرد. او نه‌تنها از صدای قدرتمند خود بهره می‌برد، بلکه استعداد بی‌نظیری در تقلید لهجه‌ها و احساسات داشت؛ مهارتی که بعدها به امضای حرفه‌ای او تبدیل شد.

او دوران نوجوانی خود را در دبیرستان برناردز در برناردزویل، نیوجرسی، گذراند؛ جایی که در آن هم یک دانش‌آموز برتر بود و هم عضوی فعال در تیم‌های مختلف. در عین حال، حضور او در تیم تشویق‌کنندگان مدرسه نشان از شخصیت اجتماعی و پرجنب‌وجوشش داشت. مریل حتی به‌عنوان ملکه جشن بازگشت به خانه انتخاب شد، اما آنچه که او را از سایر همسالانش متمایز می‌کرد، تمرکزش بر هنر و مطالعه بود.

پس از فارغ‌التحصیلی، او تحصیلات خود را در کالج واسر ادامه داد و در رشته درام و طراحی لباس تحصیل کرد. این انتخاب برای بسیاری از افراد جای تعجب داشت، اما او از همان ابتدا می‌دانست که مسیرش با افراد عادی کمی متفاوت خواهد بود. کمی بعد، او برای تکمیل تحصیلاتش وارد مدرسه درام ییل شد، جایی که استعدادهایش را صیقل داد و به زنی تبدیل شد که بعدها جهان را با بازیگری‌اش تحت تاثیر قرار داد.

دوران بازیگری حرفه‌ای مریل استریپ

مریل استریپ با ورود به دنیای بازیگری، به‌سرعت نشان داد که قرار نیست یک ستاره معمولی باشد. او که فارغ‌التحصیل مدرسه درام ییل بود، با جاه‌طلبی و استعداد کم‌نظیرش، پا به صحنه‌های تئاتر گذاشت. اولین تجربه حرفه‌ای‌اش در نمایش Trelawny of the Wells در سال ۱۹۷۵ بود. با این حال، ورودش به سینما خیلی زود رقم خورد و با بازی در فیلم جولیا (1977) توجه‌ها را به خود جلب کرد. هرچند این نقش چندان برجسته نبود، اما به قول معروف همین که وارد بازی شده بود کافی بود تا راه برای موفقیت‌های بعدی هموار شود.

فیلم شکارچی گوزن (1978) سکوی پرتاب واقعی او بود. بازی در کنار رابرت دنیرو و کریستوفر واکن، نه‌تنها او را وارد جریان اصلی سینمای هالیوود کرد، بلکه اولین نامزدی اسکار را نیز برایش به ارمغان آورد. اما موفقیت واقعی یک سال بعد رقم خورد؛ زمانی که او برای بازی در فیلم کرامر علیه کرامر (1979) جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن را از آن خود کرد. فیلمی که در آن توانست پیچیدگی‌های یک مادر گرفتار در بحران‌های خانوادگی را با چنان ظرافتی به تصویر بکشد که هنوز هم یکی از برترین اجراهای سینمایی از آن یاد می‌شود.

دهه ۱۹۸۰ برای مریل استریپ، دوران طلایی شکوفایی بود. او با نقش‌آفرینی در انتخاب سوفی (1982) مرزهای بازیگری را جابه‌جا کرد. ایفای نقش زنی که گذشته‌ای دردناک را در اردوگاه‌های نازی تجربه کرده بود، نیازمند عمقی احساسی بود که کمتر بازیگری از عهده آن برمی‌آمد. همان‌طور که انتظار می‌رفت، این نقش دومین اسکار را برایش به ارمغان آورد. منتقدان این اجرا را نه‌تنها یک بازی، بلکه یک تجربه انسانی دانستند.

او در دهه‌های بعدی نیز به مسیر موفقیت ادامه داد. در فیلم‌هایی مانند خارج از آفریقا (1985)، پل‌های مدیسون کانتی (1995) و آداپتیشن (2002) توانست توانایی‌اش را در ایفای نقش‌های مختلف و پرچالش به نمایش بگذارد. اما اگر قرار باشد نقشی را نام ببریم که استریپ را به نسل‌های جدید معرفی کرد، قطعاً شیطان پرادا می‌پوشد (2006) است. او در نقش میراندا پریسلی، سردبیر سرد و مقتدر مجله مد، چنان قدرتی از خود نشان داد که برخی او را با آنا وینتور، سردبیر افسانه‌ای ووگ، مقایسه کردند.

یکی از دلایل موفقیت مریل استریپ، توانایی بی‌نظیر او در تقلید لهجه‌ها و زبان بدن شخصیت‌های مختلف است. از مارگارت تاچر در بانوی آهنین (2011) گرفته تا دونا در فیلم موزیکال ماما میا! (2008)، هر نقشی که به عهده گرفت، آن را با عمق و جزئیات خیره‌کننده اجرا کرد. او برای بانوی آهنین سومین اسکار خود را دریافت کرد و نشان داد که هنوز در اوج است.

مهمترین آثار مریل استریپ

مریل استریپ در طول دوران حرفه‌ای خود در فیلم‌های برجسته‌ای ایفای نقش کرده است که هر یک نشان‌دهنده توانایی و تنوع بازیگری او هستند. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به شکارچی گوزن (1978) اشاره کرد که اولین نامزدی اسکار را برایش به ارمغان آورد. او با فیلم کرامر علیه کرامر (1979) به شهرت جهانی رسید و نخستین جایزه اسکارش را دریافت کرد. بازی در انتخاب سوفی (1982) دومین اسکار را برای او به همراه داشت. درام عاشقانه پل‌های مدیسون کانتی (1995) و کمدی موفق شیطان پرادا می‌پوشد (2006) از دیگر آثار شاخص او هستند. همچنین، ایفای نقش در فیلم بانوی آهنین (2011) جایزه اسکار سوم را برای او به ارمغان آورد.

افتخارات و جوایز مریل استریپ

مریل استریپ بدون شک یکی از پرافتخارترین بازیگران تاریخ سینما است. او با کارنامه‌ای درخشان و پر از افتخارات، توانسته رکوردهای بی‌سابقه‌ای را در دنیای هنر به نام خود ثبت کند. کافی است به تعداد نامزدی‌هایش در جوایز اسکار نگاهی بیندازید تا متوجه شوید که او یک استثنا در هالیوود است. استریپ تاکنون ۲۱ بار نامزد دریافت جایزه اسکار شده و ۳ بار این جایزه را تصاحب کرده است؛ اولین بار برای بازی در فیلم کرامر علیه کرامر (1979)، سپس با اجرای به‌یادماندنی در انتخاب سوفی (1982) و نهایتاً برای ایفای نقش مارگارت تاچر در بانوی آهنین (2011).

البته اسکار تنها بخشی از افتخارات اوست. مریل استریپ تاکنون ۹ جایزه گلدن گلوب از ۳۴ نامزدی را به خانه برده است، که خود یک رکورد کم‌نظیر محسوب می‌شود. او همچنین برنده ۳ جایزه امی برای نقش‌آفرینی‌هایش در تلویزیون بوده و جوایزی نظیر بفتا و سزار افتخاری را نیز در ویترین افتخاراتش دارد. این موفقیت‌ها، تنها نشان‌دهنده هنر او نیستند، بلکه اثباتی بر ماندگاری و تاثیر بی‌چون و چرایش در سینما به شمار می‌آیند.

نمی‌توان از افتخارات استریپ صحبت کرد و از مدال‌هایی که خارج از صنعت سینما به او اعطا شده است، غافل شد. در سال ۲۰۱۰، او مدال ملی هنرهای آمریکا را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۴، از رئیس‌جمهور وقت آمریکا، باراک اوباما، مدال آزادی ریاست جمهوری را دریافت نمود.

فعالیت های دیگر مریل استریپ

مریل استریپ نه‌تنها در دنیای سینما، بلکه در عرصه فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و خیریه نیز حضوری پررنگ و الهام‌بخش داشته است. او همیشه فراتر از یک بازیگر بوده و به‌عنوان یک فعال اجتماعی و حامی هنر شناخته می‌شود. از دغدغه‌های محیط‌زیستی گرفته تا حمایت از حقوق زنان، استریپ در بسیاری از موارد صدای خود را برای اهداف ارزشمند بلند کرده است.

در سال 1989، او با تاسیس سازمان Mothers & Others For A Liveable Planet، تلاش کرد آگاهی عمومی را نسبت به استفاده از آفت‌کش‌ها و تاثیر آن‌ها بر سلامت خانواده‌ها افزایش دهد. این کمپین نشان داد که او فقط در مقابل دوربین نقش‌های قهرمانانه ایفا نمی‌کند، بلکه در زندگی واقعی نیز به سلامت جامعه اهمیت می‌دهد. همچنین، استریپ از طریق بنیاد خود، Silver Mountain Foundation for the Arts، از هنر و آموزش حمایت کرده و کمک‌های مالی قابل‌توجهی به مؤسسات فرهنگی و آموزشی ارائه داده است.

او در زمینه حقوق زنان نیز فعال بوده و در سال 2024 در نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره وضعیت زنان افغان سخنرانی کرد. استریپ با تاکید بر محدودیت‌های تحمیل‌شده بر زنان و دختران در افغانستان، خواستار اقدام فوری جامعه بین‌المللی شد. او با شور و اشتیاقی که در صدایش موج می‌زد، بار دیگر ثابت کرد که همدلی و تعهد به انسانیت مرز نمی‌شناسد.

علاوه بر این، مریل استریپ در پروژه‌های مختلفی مانند حمایت از برنامه جهانی غذا و کمپین‌های حمایت از اقلیت‌های نژادی و جنسیتی مشارکت داشته است. او همچنین در تبلیغات معروفی از جمله کمپین کارت اعتباری American Express و کمپین AID Darfur ظاهر شده است.

حواشی مریل استریپ

یکی از حواشی معروف او به سخنرانی‌اش در مراسم گلدن گلوب ۲۰۱۷ مربوط می‌شود که در آن از رئیس‌جمهور وقت، دونالد ترامپ، انتقاد کرد. این سخنرانی با واکنش‌های تند طرفداران ترامپ مواجه شد و او به‌طور علنی استریپ را به‌عنوان یک بازیگر اغراق‌شده و طرفدار هیلاری توصیف کرد. این موضوع باعث شد که حواشی زیادی در رسانه‌ها درباره نظرهای سیاسی او مطرح شود.

در یک حاشیه دیگر، مریل استریپ در جشنواره فیلم برلین ۲۰۱۶ جمله‌ای را بیان کرد که به‌طور نادرست تفسیر شد. او گفته بود: همه ما در واقع آفریقایی هستیم، که این جمله موجی از واکنش‌ها را در پی داشت. استریپ سپس توضیح داد که هدف او تاکید بر شباهت‌های انسانی بوده و هیچ قصد توهینی نداشته است. اما این موضوع همچنان به‌عنوان یکی از حواشی زندگی او باقی ماند.

همچنین، پس از رسوایی‌های هاروی واینستین، برخی از بازیگرانی که با او همکاری کرده بودند، تحت فشار قرار گرفتند. استریپ نیز از این قاعده مستثنی نبود و رز مک‌گوان به خاطر همکاری با واینستین از او انتقاد کرد. استریپ در پاسخ اعلام کرد که از سوءاستفاده‌های واینستین بی‌خبر بوده و هرگز در برابر این رفتارها سکوت نکرده است.

حقایق پنهان مریل استریپ

کی از حقایق کمتر شناخته‌شده در مورد او این است که در دوران جوانی، به‌طور جدی به دنبال تبدیل شدن به یک خواننده اپرا بود. از 12 سالگی، استریپ به طور مداوم آواز خواند و حتی برای مدتی شش ساعت در روز ویولن تمرین کرد تا برای نقش خود در فیلم موسیقی از قلب (1999) آماده شود. این تنها یکی از نمونه‌های تلاش‌های خستگی‌ناپذیر او برای رسیدن به کمال در کارش است.

اما شاید جالب‌ترین نکته در مورد مریل این باشد که بسیاری از هواداران او در سراسر جهان خود را "Streepers" می‌نامند. این که یک بازیگر بتواند چنین ارتباط عمیقی با طرفدارانش برقرار کند، خود نشان‌دهنده تاثیر شگرف او در دل‌ها و ذهن‌های مردم است.

همچنین، او تنها بازیگری است که نقش‌های متعددی در سینما ایفا کرده و به‌طور خاص برای همه‌ی آن‌ها لهجه‌های متفاوتی انتخاب کرده است، از لهجه‌ی لهستانی در انتخاب سوفی (1982) گرفته تا لهجه‌ای خاص در شیطان پرادا می‌پوشد (2006). این توانایی او در تغییر شکل صدا و بدن برای هر نقش، یکی از ویژگی‌های متمایز است که او را از سایر بازیگران متمایز می‌کند.

مصاحبه مریل استریپ

در مصاحبه‌ای به تاریخ سال 2024 که استریپ در جشنواره کن انجام داد و به نگارش مجله گاردین در آمده او به دیدگاه‌های خودش درباره صنعت سینما و مشکلات جنسیت زدگی آن اشاره کرده به قسمتی از این مصاحبه در اینجا می‌پردازیم.

سؤال: شما همیشه از برابری دستمزد در صنعت سینما حمایت کرده‌اید. فکر می‌کنید مشکل اصلی چیست؟

این مسئله همیشه فقط درباره‌ی پول نیست. مشکل بزرگ‌تر این است که مردان، چه در جایگاه مخاطب و چه در موقعیت مدیران استودیو، به سختی می‌توانند خود را در نقش‌های زنانه ببینند.

سؤال: به نظر شما چرا مردان اینقدر سخت می‌توانند با شخصیت‌های زن ارتباط برقرار کنند؟

فیلم‌ها انعکاسی از رویاهای مردم هستند، حتی مدیران اجرایی هم در حال تحقق رویاهایشان هستند. تا زمانی که زنان در موقعیت‌های تصمیم‌گیری حضور نداشتند، برای مردان بسیار سخت بود که خود را به جای یک شخصیت زن ببینند.

سؤال: آیا شخصاً مشکلی برای ارتباط گرفتن با شخصیت‌های مردانه داشته‌اید؟

اصلاً. من همیشه می‌توانستم خود را در شخصیت‌های مردانه‌ای مثل رابرت دنیرو و کریستوفر واکن در فیلم شکارچی گوزن ببینم. اما برای مردان، پذیرش شخصیت‌های زنانه سخت‌ترین کار است.