دایان کیتن

دایان کیتن(Diane Keaton) متولد ۵ ژانویه ۱۹۴۶ در لس‌آنجلس، کالیفرنیا، یکی از برجسته‌ترین و ماندگارترین بازیگران هالیوود است. او با نقش‌ آفرینی در آثار ماندگاری همچون پدرخوانده (The Godfather)، آنی هال (Annie Hall)، سرخ‌ها (Reds) و چیزی باید بدهد (Something’s Gotta Give) توانست جایگاه ویژه‌ای در سینما به دست آورد. کیتن برای بازی در فیلم آنی هال برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد و چندین بار دیگر نیز نامزد این جایزه شد. او همچنین دو جایزه گلدن گلوب را در کارنامه خود دارد و در سال ۲۰۱۷ جایزه یک عمر دستاورد هنری موسسه فیلم آمریکا (AFI) را دریافت کرد.

دوران کودکی و ابتدایی زندگی

دایان کیتون در ۵ ژانویه ۱۹۴۶ در لس‌ آنجلس، کالیفرنیا به دنیا آمد. نام اصلی او دایان هال بود. او در یک خانواده متدیست رشد کرد. پدرش، جان نیوتون ایگنیشس جک هال، مهندس عمران و مشاور املاک بود و مادرش، دوروتی دیان (نام خانوادگی: کیتون)، خانه‌دار و عکاس آماتور بود. مادرش در مسابقه خانم لس‌آنجلس برای خانه‌داران برنده شد که این تجربه، دایان را به دنیای هنر و نمایش علاقه‌مند کرد.

کیتون دوران مدرسه خود را در دبیرستان سانتا آنا گذراند و در همان زمان به تئاتر علاقه نشان داد. او در باشگاه‌های بازیگری و خوانندگی فعالیت داشت و در نمایش مدرسه‌ای اتوبوسی به نام هوس نقش بلانش دوبوآ را بازی کرد. بعد از فارغ‌التحصیلی در سال ۱۹۶۳، به کالج سانتا آنا رفت و سپس تحصیلاتش را در کالج اورنج کوست ادامه داد.

پس از یک سال تحصیل را رها کرد تا به نیویورک برود و رویای بازیگری را دنبال کند. او در نیویورک به Neighborhood Playhouse پیوست و تکنیک بازیگری مایزنر را یاد گرفت. هنگام پیوستن به انجمن بازیگران Equity ، متوجه شد که بازیگری به نام دایان هال قبلاً ثبت شده است. به همین دلیل، نام خانوادگی مادرش، کیتون، را به‌عنوان نام هنری خود انتخاب کرد.

دوران حرفه ای بازیگری

دایان کیتن یکی از تاثیرگذارترین و ماندگارترین بازیگران هالیوود است که بیش از پنج دهه در دنیای سینما درخشیده است. او کار خود را در اواخر دهه ۱۹۶۰ از صحنه تئاتر آغاز کرد و خیلی زود با بازی در نمایش دوباره، سام (Play It Again, Sam) نوشته وودی آلن توجه‌ها را به خود جلب کرد. اما نقطه عطف حرفه‌ای او در سال ۱۹۷۲ با نقش‌آفرینی در فیلم ماندگار پدرخوانده (The Godfather) در نقش کی آدامز-کورلئونه رقم خورد، نقشی که در دنباله‌های بعدی نیز ادامه یافت. همکاری او با وودی آلن در فیلم‌هایی مانند خواب‌آور (Sleeper, 1973) و عشق و مرگ (Love and Death, 1975) زمینه را برای موفقیت بزرگ او در فیلم آنی هال (Annie Hall, 1977) فراهم کرد. پس از موفقیت در ژانر کمدی، کیتن برای شکستن کلیشه‌ها به سمت نقش‌های دراماتیک رفت و در فیلم‌هایی مانند به دنبال آقای گودبار (Looking for Mr. Goodbar, 1977) و داخلی‌ها (Interiors, 1978) بازی کرد. در دهه ۱۹۸۰، با بازی در فیلم سرخ‌ها (Reds, 1981) به کارگردانی وارن بیتی، توانایی خود را در ایفای نقش‌های جدی به اثبات رساند.

در دهه ۱۹۹۰، کیتن همچنان یکی از ستارگان برجسته سینما بود و در فیلم‌های محبوبی همچون عروس پدر (Father of the Bride, 1991) و دنباله آن، عروس پدر ۲ (Father of the Bride Part II, 1995) نقش مادر عروس را ایفا کرد. در همان سال‌ها، با فیلم باشگاه همسران اول (The First Wives Club, 1996) در کنار بت میدلر و گلدی هاون، به یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کمدی آن دوران پیوست. دهه ۲۰۰۰ نیز شاهد موفقیت او در فیلم چیزی باید بدهد (Something’s Gotta Give, 2003) در کنار جک نیکلسون بود. او در این سال‌ها در فیلم‌های پرفروشی مانند سنگ خانواده (The Family Stone, 2005)، افتخار صبحگاهی (Morning Glory, 2010) و و همینطور می‌گذرد (And So It Goes, 2014) ظاهر شد. در دهه ۲۰۱۰ و ۲۰۲۰، کیتن همچنان در صنعت سینما فعال باقی ماند و در فیلم‌های باشگاه کتاب (Book Club, 2018) و پامز (Poms, 2019) نقش‌آفرینی کرد.

افتخارات و جوایز تا سال 2024

دایان کیتن در طول حرفه درخشان خود جوایز و افتخارات متعددی را کسب کرده است. نقطه اوج افتخارات او در سال ۱۹۷۸ رقم خورد، زمانی که برای بازی در فیلم آنی هال (Annie Hall, 1977) برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن شد. او همچنین سه بار دیگر برای فیلم‌های سرخ‌ها (Reds, 1981)، اتاق ماروین (Marvin’s Room, 1996) و چیزی باید بدهد (Something’s Gotta Give, 2003) نامزد این جایزه شد. علاوه بر اسکار، کیتن در جوایز گلدن گلوب نیز درخشان ظاهر شده و دو بار این جایزه را در بخش بهترین بازیگر زن در فیلم موزیکال یا کمدی دریافت کرده است؛ یک‌بار برای آنی هال و بار دیگر برای چیزی باید بدهد. او همچنین برای فیلم‌های به دنبال آقای گودبار (Looking for Mr. Goodbar)، سرخ‌ها (Reds)، شلیک به ماه (Shoot the Moon)، بوم کودک (Baby Boom)، راز قتل در منهتن (Manhattan Murder Mystery) و آملیا ارهارت: پرواز نهایی (Amelia Earhart: The Final Flight) چندین بار نامزد این جایزه شده است.

افتخارات کیتن تنها به سینما محدود نمی‌شود؛ او در ۱۹۶۹ برای بازی در نمایش دوباره، سام (Play It Again, Sam) نامزد جایزه تونی شد و در ۱۹۹۵ نیز برای بازی در فیلم تلویزیونی آملیا ارهارت: پرواز نهایی (Amelia Earhart: The Final Flight) نامزد دریافت جایزه امی گردید. در سال ۲۰۱۷، او چهل و پنجمین برنده جایزه یک عمر دستاورد هنری از موسسه فیلم آمریکا (AFI) شد، جایزه‌ای که به بزرگ‌ترین چهره‌های تاریخ سینما اهدا می‌شود. از دیگر افتخارات او می‌توان به دریافت جایزه کریستال در سال ۱۹۹۷، جایزه آیکون در سال ۱۹۹۸ و جایزه یک عمر دستاورد هنری از موسسه فیلم آمریکا اشاره کرد.

فعالیت های دیگر

دایان کیتن علاوه بر حرفه موفق خود در سینما، در حوزه‌های مختلفی از جمله کارگردانی، عکاسی، نویسندگی، طراحی داخلی و مد نیز فعالیت داشته و تاثیرگذار بوده است. او در سال ۱۹۸۷ مستند بهشت (Heaven) را کارگردانی کرد که نگاهی فلسفی و خاص به مفهوم زندگی پس از مرگ داشت. 

کیتن همچنین در طراحی داخلی و معماری فعالیت گسترده‌ای دارد و به بازسازی و فروش خانه‌های لوکس مشغول بوده است. عشق او به معماری باعث شد که کتابی با نام House منتشر کند که در آن درباره سبک‌های معماری و علاقه‌اش به خانه‌های تاریخی صحبت کرده است.

در دنیای مد، دایان کیتن به خاطر استایل منحصربه‌فرد خود، به یک آیکون مد تبدیل شده است. سبک پوشش خاص او که شامل کت‌وشلوارهای رسمی، کراوات، کلاه‌های فدورا و ، الهام‌بخش بسیاری در صنعت مد بوده و به امضای شخصی او تبدیل شده است.

در زمینه نویسندگی نیز کیتن چندین کتاب منتشر کرده که برخی از آنها شامل خاطرات شخصی و دیدگاه‌های او درباره زندگی، خانواده و حرفه‌اش هستند. از جمله آثار او می‌توان به کتاب Then Again  اشاره کرد که در آن درباره رابطه‌اش با مادرش و تاثیرات او بر زندگی‌اش صحبت می‌کند.

حقایق پنهان زندگی

دایان کیتن با انتخاب‌های خاص و سبک زندگی متفاوتش همواره چهره‌ای مستقل در هالیوود بوده است. نام اصلی او دایان هال بود، اما به دلیل هم‌نامی با یک بازیگر دیگر، نام خانوادگی کیتن را برگزید. او هرگز ازدواج نکرد و در دهه ۱۹۹۰ دو فرزند را به فرزندخواندگی پذیرفت. در جریان ساخت پدرخوانده (The Godfather)، با آل پاچینو وارد رابطه‌ای عاشقانه شد، اما این رابطه به ازدواج ختم نشد. او همچنین از دوران جوانی به دلیل نگرانی از سرطان پوست همیشه از کلاه و دستکش استفاده کرده است.

حاشیه ها

دایان کیتن در طول سال‌ها با برخی اظهارنظرها و انتخاب‌هایش در کانون توجه و حواشی رسانه‌ای قرار گرفته است. یکی از جنجالی‌ترین موضع‌گیری‌های او، حمایت از وودی آلن در برابر اتهامات آزار جنسی بود. در حالی که بسیاری از همکاران آلن از او فاصله گرفتند، کیتن در سال ۲۰۱۸ در توییتی نوشت: وودی آلن دوست من است و من همچنان به او اعتماد دارم و او را باور می‌کنم. این اظهار نظر واکنش‌های زیادی را به همراه داشت و باعث شد برخی منتقدان از او فاصله بگیرند.

از دیگر حواشی کیتن، زندگی شخصی متفاوت او است. او در مصاحبه‌ای اعلام کرد که بیش از ۳۵ سال است که در هیچ رابطه عاشقانه‌ای نبوده و از زندگی مجردی خود کاملاً راضی است. این اظهارنظر در هالیوود، که روابط عاشقانه بازیگران همواره مورد توجه رسانه‌هاست، بسیار خبرساز شد.