فیلم با جزئیات فراوان به روابط پیچیده بین شخصیت‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه تصمیمات کوچک می‌توانند به عواقب بزرگ منجر شوند. یکی از جالب‌ترین بخش‌های فیلم، مکالمات بین فرانک و جیمی هوفا است که با دیالوگ‌های هوشمندانه و پر از کنایه انجام می‌شود. برای مثال، اولین جمله‌ای که جیمی به فرانک می‌گوید شنیدم که خانه‌ها را رنگ می‌کنی است که به معنای انجام قتل و پاک‌سازی آثار آن است.
در فیلم مرد ایرلندی (The Irishman) قرار است زوال و پیری یک گانگستر کار کشته را مشاهده کنید، گاهی با او همدرد شوید و با عذاب وجدان‌هایش عذاب بکشید.
درباره فیلم سینمایی مرد ایرلندی
فیلم در سال 2019 تولید شد و در ژانر جنایی-درام قرار می‌گیرد. بازیگران فیلم مرد ایرلندی چهره‌های برجسته‌ای همچون رابرت دنیرو در نقش فرانک شیران، آل پاچینو در نقش جیمی هوفا و جو پشی در نقش راسل بوفالینو هستن که قدرت بازیگری فوق‌العاده‌ای را به نمایش می‌گذارد. استفن گراهام نیز در نقش آنتونی پروونزانو بازی می‌کند و یکی از صحنه‌های به یادماندنی فیلم، بحث او با آل پاچینو درباره تأخیر در یک جلسه است که به صورت بداهه انجام شد.
مارتین اسکورسیزی، که یکی از معروف‌ترین کارگردانان هالیوود است، کارگردانی این فیلم را بر عهده داشته است. در یک برنامه تلویزیونی، رابرت دنیرو توضیح داد که چگونه او و مارتین اسکورسیزی به داستان فرانک شیران علاقه‌مند شدند. اسکورسیزی با ایده داستانی درباره یک قاتل سالخورده به دنیرو نزدیک شده بود. در تحقیقات خود برای این پروژه، دنیرو به کتاب I Heard You Paint Houses (شنیدم خانه‌ها را رنگ می‌کنی) برخورد کرد که زندگینامه شیران بود. او کتاب را به اسکورسیزی داد و او را متقاعد کرد که داستان شیران را روایت کند.
مارتین اسکورسیزی تقریباً 50 سال بود که آل پاچینو را می‌شناخت و همیشه می‌خواست با او کار کند. او توضیح داد: من سال‌ها می‌خواستم با آل پاچینو کار کنم. فرانسیس فورد کاپولا او را در سال 1970 به من معرفی کرد. سپس او در پدرخوانده 1 و 2 بود و به نوعی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسید. سرانجام، او توانست در فیلم مرد ایرلندی با پاچینو همکاری کند.
فیلمبرداری توسط رودریگو پریتو انجام شده و موسیقی متن فیلم مرد ایرلندی توسط رابی رابرتسون ساخته شده است. جلوه‌های ویژه فیلم نیز بسیار برجسته است، به خصوص در صحنه‌های جوان‌سازی بازیگران که با استفاده از تکنولوژی دیجیتال انجام شده است.
فیلم The Irishman موفق به دریافت 10 نامزدی اسکار شد، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین بازیگر نقش مکمل برای جو پشی و آل پاچینو. اگرچه رابرت دنیرو برای نقش بهترین بازیگر مرد نادیده گرفته شد، اما این موفقیت بزرگ برای اسکورسیزی و تیم او بود.
نقد فیلم مرد ایرلندی
نقاط قوت:
رابرت دنیرو در نقش فرانک شیران، اجرای فوق‌العاده‌ای ارائه داده و به خوبی توانسته است عمق شخصیتی یک قاتل مافیا را به تصویر بکشد. جو پشی در نقش راسل بوفالینو، با بازی خیره‌کننده و متفاوت خود، از نقش‌های پرتنش گذشته‌اش فاصله گرفته و چهره‌ای آرام ولی تهدیدآمیز از رهبر مافیا را نمایش داده است. آل پاچینو نیز در نقش جیمی هوفا، با انرژی و قدرت، تصویری به‌یادماندنی از رهبر اتحادیه‌های کارگری را به نمایش گذاشته است.
موسیقی فیلم که توسط رابرت دی نیرو انتخاب شده، با ملودی‌های پرتنش و احساسی، به تقویت فضای فیلم کمک کرده است. تدوین فیلم توسط تلما شونمیکر، با استفاده از تکنیک‌های برش سریع و هماهنگی صحنه‌ها، توانسته است تعلیق و هیجان داستان را به خوبی منتقل کند.
استفاده از تکنولوژی دیجیتال برای جوان‌سازی چهره بازیگران، هرچند به صورت کامل بی‌نقص نیست، اما به فیلم کمک کرده تا بتواند دهه‌های مختلف زندگی شخصیت‌ها را به خوبی نمایش دهد. این تکنولوژی، هرچند در برخی مواقع ممکن است کمی غیر واقعی به نظر برسد، اما به طور کلی تاثیرگذار و موثر بوده است.
نقاط ضعف:
فیلم مرد ایرلندی با مدت زمان بیش از سه ساعت و نیم، ممکن است برای برخی از بینندگان طولانی و خسته‌کننده به نظر برسد. هرچند این زمان طولانی به توسعه شخصیت‌ها و داستان کمک کرده، اما برخی ممکن است احساس کنند که فیلم می‌توانست کوتاه‌تر باشد و همچنان تاثیرگذار باقی بماند.
نقش‌های زنانه در فیلم بسیار کم‌رنگ و حاشیه‌ای هستند. به عنوان مثال، نقش همسر فرانک و دخترش، با وجود اهمیت بالقوه‌شان، به طور کامل توسعه نیافته و به نوعی نادیده گرفته شده‌اند. این موضوع می‌تواند به نقدی بر فیلم تبدیل شود که چرا چنین شخصیت‌هایی به درستی به تصویر کشیده نشده‌اند.
برخی نقدها از سایت‌های معتبر نقد و بررسی فیلم:
CineVue / نوشته کریستوفر ماچل - امتیاز 100
با فیلم The Irishman، اسکورسیزی اولین فیلم پاییزی واقعی خود را به ما ارائه می‌دهد – تصویری از زوال آرام و اجتناب‌ناپذیر سن. در این فیلم، شات‌های امضای دوربین، موسیقی پاپ دوره‌ای و انفجارهای خشونت وجود دارد، اما همچنین یک مالیخولیای شکننده وجود دارد که به ندرت حتی در بزرگ‌ترین فیلم‌های او دیده‌ایم.
Austin Chronicle / نوشته ریچارد ویتاکر - امتیاز 67
انکار استعداد خام و تجربه فیلمسازی اسکورسیزی دیوانگی است - اگرچه تصمیم به استفاده از تکنولوژی دیجیتالی برای جوان‌سازی بازیگرانش نشان می‌دهد که این فناوری هنوز ناقص است و در نماهای بلند بهتر عمل می‌کند. اما اینکه تنها فیلم بزرگ درباره اتحادیه‌ها در آمریکا دوباره به هاوفا می‌پردازد و جامعه ایتالیایی-آمریکایی را بار دیگر مترادف با جنایت سازمان‌یافته نشان می‌دهد، به نظر ناهماهنگ و خودپسندانه می‌رسد.
این فیلم با نمایش زندگی پیچیده و پر از تناقض فرانک شیران، تجربه‌ای عمیق و به‌یادماندنی را برای بینندگان خود فراهم می‌کند. اگر به دنبال فیلمی با داستانی پیچیده و تأثیرگذار هستید که شما را به عمق دنیای مافیا و جنایتکاران ببرد، فیلم مرد ایرلندی انتخابی عالی خواهد بود.
