مارتین اسکورسیزی

مارتین چارلز اسکورسیزی کارگردان، تهیه کننده، فیلمنامه نویس و بازیگر آمریکایی است که در 17 نوامبر 1942 در محله فلاشینگ ناحیه کوئینز شهر نیویورک به دنیا آمد. او در محله ایتالیای کوچک در منهتن بزرگ شد. مادرش کاترین اسکورسیزی – کاپا، خیاط و بازیگر بود و پدرش به نام چارلز اسکورسیزی نیز پرس کار لباس و بازیگر بود. اسکورسیزی در محیطی عمدتاً کاتولیک بزرگ شد. او در کودکی مبتلا به آسم بود و نمی توانست با بچه های دیگر ورزش کند یا در هیچ فعالیتی شرکت داشته باشد، بنابراین والدین و برادر بزرگترش اغلب او را به سینما می بردند. در این مرحله از زندگی اش بود که اشتیاق به سینما پیدا کرد. اسکورسیزی در دبیرستان تمام پسران کاردینال هایس در برانکس تحصیل کرد و در سال 1960 فارغ التحصیل شد. اسکورسیزی در کالج واشنگتن اسکوئر دانشگاه نیویورک ثبت نام کرد و در سال 1964 از آنجا مدرک لیسانس ادبیات زبان انگلیسی گرفت. او در سال 1968، یک سال پس از تأسیس مدرسه، مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشکده آموزش دانشگاه نیویورک دریافت کرد.

فیلم های مارتین اسکورسیزی

اسکورسیزی در حین تحصیل در مدرسه هنر Tisch، فیلم‌های کوتاه دختر خوبی مثل تو در چنین مکانی چه می‌کند؟ (1963) و این فقط تو نیستی، موری! (1964) را ساخت. معروف‌ ترین فیلم کوتاه او در این دوره، کمیک تاریک (The Big Shave (1967 است که پیتر برنوت در آن نقش‌آفرینی می‌کند. اولین کار حرفه ای اسکورسیزی زمانی بود که در دانشگاه نیویورک بود. اولین کارگردانی او، چه کسی در اتاقم را می زند (1967)، در جشنواره فیلم شیکاگو پذیرفته شد. در دهه‌های 1970 و 1980، فیلم‌های اسکورسیزی بسیار تحت‌ تاثیر پیشینه و تربیت ایتالیایی- آمریکایی او در شهر نیویورک قرار گرفته بودند. سبک های علامت تجاری او شامل استفاده گسترده از حرکت آهسته و فریم های ثابت، تصاویر گرافیکی خشونت شدید و استفاده آزادانه از ناسزا می شود.

فیلم جنایی او در سال 1973 «خیابان‌های پست» طرحی برای سبک‌های فیلمسازی او بود. اسکورسیزی با فیلم هیجان انگیز روانشناختی راننده تاکسی در سال 1976، با بازی رابرت دنیرو، که با هشت فیلم دیگر از جمله نیویورک، نیویورک (1977)، گاو خشمگین (1980) سلطان کمدی (1982)، دوستان خوب (1990) و کازینو (1995) مرتبط شد، جایزه نخل طلای کن را دریافت کرد. در دهه‌های بعد، او با مجموعه‌ای از همکاری‌ها با لئوناردو دی کاپریو به موفقیت‌هایی دست یافت. این فیلم ها عبارتند از: دار و دسته های نیویورک (2002)، هوانورد (2004)، رفتگان (2006)، جزیره شاتر (2010) و گرگ وال استریت (2013). او دوباره با دنیرو در (The Irishman (2019 و Killers of the Flower Moon (2023) همراه شد که در دومی دی کاپریو نیز حضور داشت. از دیگر فیلم‌های او می‌توان به بعد از ساعت‌ها (1985)، رنگ پول (1986)، آخرین وسوسه مسیح (1988)، عصر بی‌گناهی (1993)، کندون (1997)، هوگو (2011) و سکوت (2016) اشاره کرد.

سریال های مارتین اسکورسیزی

اسکورسیزی علاوه بر فیلم، اپیزودهایی را برای برخی از سریال‌های تلویزیونی از جمله سریال HBO Boardwalk Empire (2011-2015) و Vinyl (2016)و همچنین مستند HBO Public Speaking (2010)و سریال مستند Netflix Pretend این یک شهر است (2021) کارگردانی کرده است. او همچنین برای چندین مستند موسیقی راک از جمله The Last Waltz (1978)، No Direction Home (2005)، (Shine a Light (2008و George Harrison: Living in the Material World (2011)شناخته شده است.

او که مدافع حفظ و مرمت فیلم بود، سه سازمان غیرانتفاعی شامل بنیاد فیلم در سال 1990، بنیاد جهانی سینما در سال 2007 و پروژه میراث فیلم آفریقا در سال 2017 را تاسیس کرد.

در ماه مه 2023، اسکورسیزی پس از ملاقات با پاپ فرانسیس گفت که در حال بررسی نوشتن و کارگردانی فیلم جدیدی درباره عیسی است. جزئیات بیشتر در ژانویه 2024 فاش شد و نشان داد که احتمالاً این فیلم بعدی اسکورسیزی خواهد بود و او با همکاری کنت جونز آن را بر اساس رمان شوساکو اندو A Life of Jesus نوشته است. در سال 2023 طی مصاحبه ای با GQ مشخص شد که اسکورسیزی و تدوینگر فیلم تلما شون میکر در حال کار بر روی مستندی درباره فیلمسازان بریتانیایی امریک پرسبرگر و مایکل پاول هستند. در همان مصاحبه اسکورسیزی اعلام کرد که در حال کار بر روی اقتباسی از خانه مرلین رابینسون با تاد فیلد و کنت جونز است. او به عنوان یکی از چهره های اصلی عصر هالیوود جدید ظاهر شد.

جوایز و افتخارات مارتین اسکورسیزی

اسکورسیزی جوایز زیادی از جمله یک جایزه اسکار، چهار جایزه بفتا، سه جایزه امی، یک جایزه گرمی، سه جایزه گلدن گلوب و دو جایزه انجمن کارگردانان آمریکا دریافت کرده است. پنج فیلم او توسط کتابخانه کنگره به‌عنوان «از لحاظ فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی مهم» در فهرست ملی فیلم ثبت شده‌اند. فیلم‌های اسکورسیزی نامزد جوایز متعددی در سطح ملی و بین‌المللی شده‌اند و برای The Departedبرنده جایزه اسکار شد. او در سال 1991 جایزه لوح طلایی آکادمی دستاوردهای آمریکا را دریافت کرد. در سال 1997، اسکورسیزی جایزه AFI Life Achievement Award را دریافت نمود. در سال 1998، موسسه فیلم آمریکا سه فیلم اسکورسیزی: گاو خشمگین، راننده تاکسی و دوستان خوب را در فهرست برترین فیلم‌های آمریکایی قرار داد. در 5 ژانویه 2005 در مراسمی در پاریس، مارتین اسکورسیزی به پاس قدردانی از سهمش در سینما، نشان لژیون افتخار فرانسه را دریافت کرد.

در 8 فوریه 2006، در چهل و هشتمین دوره جوایز سالانه گرمی، اسکورسیزی جایزه گرمی را برای بهترین موزیک ویدیو فرم بلند برای No Direction Home دریافت کرد. در سال 2007، اسکورسیزی در فهرست 100 فرد تاثیرگذار جهان در مجله تایم قرار گرفت. در 17 ژانویه 2010، در شصت و هفتمین دوره جوایز گلدن گلوب، اسکورسیزی جایزه گلدن گلوب سیسیل بی. دمیل را دریافت نمود. در 18 سپتامبر 2011، در شصت و سومین دوره جوایز پرایم تایم امی، اسکورسیزی جایزه Primetime Emmyرا بخاطر کارگردانی برجسته برای یک سریال درام برای کارش بر اولین سریال Boardwalk Empire دریافت کرد. در سال 2011، اسکورسیزی دکترای افتخاری را از مدرسه ملی فیلم در لودز دریافت نمود. در 16 سپتامبر 2012، اسکورسیزی برنده دو جایزه امی جهت کارگردانی برجسته برای برنامه‌نویسی غیرداستانی و فیلم ویژه غیرداستانی برای کارش در مستند جورج هریسون: زندگی در دنیای مادی شد.