نقدهای پیست (pastemagazine) درباره فیلم و سریال‌ها

این فیلم از همان ابتدا ساختارهای طبقاتی حاد خود را به نمایش می‌گذارد. شخصیت من، میکی، یک «مصرفی» و دلقک شهر است که در پایین‌ترین سطح نردبان اجتماعی یک کلونی بین‌ستاره‌ای قرار دارد. این کلونی توسط یک سیاستمدار فاشیست‌ و مبتذل اداره می‌شود. اگرچه طنز اجتماعی در فیلم وجود دارد، اما به نظرم بی‌خطر و بی‌اثر است و شخصیت منفی آن به اندازه کافی مرزها را جابجا نمی‌کند. نیمه اول فیلم یک کاوش شبه‌فلسفی در مو...

سریال که زیر سایه سنگین انتظارات برای تکرار موفقیت «کابوی بیباپ» قرار دارد، در دو قسمت ابتدایی با مشکلاتی روبروست. دیالوگ‌ها گاهی «زمخت» و نچسب به نظر می‌رسند، انیمیشن در برخی صحنه‌های اکشن اولیه حس «بی‌وزنی» دارد و شخصیت‌ها در ابتدا فاقد عمق کافی برای ایجاد یک حس واقعی از خطر قریب‌الوقوع هستند. با این حال، پس از این شروع ناهماهنگ، سریال به تدریج به هارمونی می‌رسد. با پیشروی داستان، شخصیت‌های گروه...

آیا تو هم، پیکسار؟ کمتر از یک دقیقه از شروع «الیو» نمی‌گذرد که متوجه می‌شویم با همان کلیشه همیشگی دیزنی، یعنی شخصیت اصلی با والدین مرده، روبرو هستیم. فیلم داستان پسر ۱۱ ساله‌ای است که در میان بیگانگان فضایی، حس تعلق و درک متقابل را پیدا می‌کند. به عنوان داستانی درباره بچه‌هایی که جایگاه خود را پیدا می‌کنند و می‌فهمند که بزرگترها حتی اگر همیشه درکشان نکنند، دوستشان دارند، «الیو» یک داستان دوست‌داشت...

این فیلم پراکنده و از هم گسیخته به نظر می‌رسد و به نظر می‌رسد تنها برای ارضای کم‌اهمیت‌ترین خواسته‌های طرفداران «جان ویک» ساخته شده است. بازی آنا د آرماس در بیشتر دقایق فیلم یکنواخت و بی‌روح است و تنها در صحنه‌های اکشن، جایی که آموزش‌های گسترده‌اش به ثمر نشسته، جان می‌گیرد و به یک حضور زنده، دقیق و آکروباتیک تبدیل می‌شود. طرح داستانی انتقام، بسیار سطحی و نحیف است و توسط بازیگرانی با کارنامه‌ای شرم...

تبدیل کردن یک بازی «سندباکس» مانند «ماینکرفت» به یک فیلم منسجم، چالش بزرگی است که این اقتباس در آن موفق عمل نمی‌کند. فیلم به جای پذیرش ماهیت خلاقانه و آشوب‌گر بازی، به دام کلیشه‌های نخ‌نمای فیلم‌های ماجراجویی-جستجو محور می‌افتد و احساسات نیم‌بندی را ارائه می‌دهد که هرگونه لذت آنارشیستی را از بین می‌برد. جک بلک در نقش استیو، موتور پرانرژی فیلم است و با شور و هیجان کودکانه خود، مخاطب را در این دنیای...

به جای تعلیق، فیلم ظاهری «از کار افتاده و ارزان» و دیالوگ‌هایی ناشیانه دارد که گیبسون آن‌ها را با دیوانه‌بازی خلاقانه اشتباه گرفته است. فیلم فاقد ظرافت‌های کارگردانی است و حتی از آثار ام. نایت شیامالان هم ضعیف‌تر عمل می‌کند. تنها اجرای قابل قبول متعلق به تافر گریس است. میشل داکری در نقش یک مارشال سرسخت، غیرمتقاعدکننده است، اما بازی بد او در برابر اجرای فاجعه‌بار مارک والبرگ در نقش شخصیت شرور، به چ...