نقدهای فیلم بلیتز

یک عکس تنها در موزه جنگ امپراتوری بریتانیا الهام‌بخش «یورش» استیو مک‌کوئین، نویسنده-کارگردان درخشان، شده است؛ یک فیلم دلهره‌آور، تکان‌دهنده و نوستالژیک. مک‌کوئین از آن عکس برای کنار زدن تاریخ سفیدپوست‌نمای «بهترین ساعت» بریتانیا استفاده کرد. «یورش» بسیاری از مهاجران را به آن داستان نه چندان آرام بازمی‌گرداند. این فیلم احساسی است، اما «احساسی» از طریق مک‌کوئین یک بازآفرینی نیروبخش دریافت می‌کند. از...

«یورش» اغلب مانند یک نبرد سخت بین قراردادهای بازآفرینی جنگی با مقیاس بزرگ و تلاش مک‌کوئین برای القای هرج و مرج عجیب‌تر و کمتر روایی‌محور است. ریتم تدوین عجیب‌تر و گاهی گیج‌کننده‌تر از آن است و گاهی اوقات، این سردرگمی به طرز شگفت‌انگیزی کار می‌کند. در یک نقطه، مک‌کوئین به یک مهمانی پرشور و مجلل کات می‌زند و مشخص شدن زمان و مکان آن چند دقیقه بعد، اثری درخشان و تکان‌دهنده دارد. این فیلم تجربه جالب‌تر...

به عنوان یک فیلمساز، استیو مک‌کوئین ممکن است یکی از آخرین کلاسیک‌گرایان قدیمی باشد. با این حال، چیزی که ممکن است شما را غافلگیر کند، اگر طرفدار مک‌کوئین باشید، این است که این فیلم چقدر به طرز تکان‌دهنده‌ای متعارف و یک فیلم هالیوودی میانه‌رو است. اگر «بلیتز» را با معیارهای خودش بسنجیم، خوش‌ساخت است، اما تقریباً می‌توانست یک فیلم اسکارپسند از بری لوینسون در سال ۱۹۹۲ باشد. این در درجه اول یک درام انس...

عجیب است که بفهمیم «بلیتز» گمنام‌ترین فیلمی است که استیو مک‌کوئین تا به حال ساخته است، زیرا این حماسه شبه‌دیکنزی به نظر می‌رسد ویترین ایده‌آلی برای دیدگاه منحصر به فرد او به عنوان یک فیلمساز باشد. با این حال، «بلیتز» اولین فیلم بلند مک‌کوئین است که احساس می‌شود می‌توانست توسط شخص دیگری ساخته شود. این فیلم مانند یک فیلم واحد است که علیه خود تقسیم شده؛ یک وصله و پینه از اپیزودها که چندین مورد از آنه...

«یورش» استیو مک‌کوئین یک پیروزی در طراحی تولید است؛ متأسفانه، چیزی که بر آن پیروز می‌شود، داستان است. این فیلم بازآفرینی حماسی زندگی در لندن در طول کارزار بمباران هیتلر است و کارگردان می‌خواهد پرتره بسیار بزرگتری از یک شهر و یک کشور تحت فشار خردکننده را به تصویر بکشد و تقریباً بیش از حد خوب موفق می‌شود. بهترین بخش فیلم، صحنه‌های دیدنی است که به عنوان نوعی بانک حافظه ملی عمل می‌کنند. اما زمانی که ی...