نقدهای واشنگتن پست (Washington Post) درباره فیلم و سریال‌ها

این فیلم تجربه‌ای نادر است؛ داستانی که به عنوان یک اثر فتیشیستی و نامتعارف آغاز می‌شود، اما در نهایت به چیزی عمیقاً معنادار و روشنگرانه در مورد سفر یک زن به سوی خودآگاهی شکوفا می‌شود. اما استون با اجرایی بی‌پروا و جسورانه، نقش بلا را ایفا می‌کند و ما را با خود به جهانی می‌برد که از نظر بصری یک ضیافت تمام‌عیار است. از لباس‌های اغراق‌آمیز و دکورهای عجیب و غریب ویکتوریایی گرفته تا فیلم‌برداری نامتعار...

«سوزان» لی چانگ-دونگ در ابتدا خود را به عنوان یک داستان ساده پسر-دختری معرفی می‌کند، اما به تدریج، فیلم به قلمرو تریلر فرو می‌رود. این فیلم یک مطالعه شخصیتی گیرا است که تکان‌دهنده‌ترین صحنه خود را مستقیماً از داستان موراکامی گرفته است. به عنوان ابژه میل فیلم، شخصیت هائه-می به «دختر رویایی دیوانه و بازیگوش» نزدیک می‌شود، اما اجرای جون آنقدر عمق دارد که از این کلیشه دوری می‌کند. او در اولین حضورش رو...

توطئه‌اندیشان در میان ما ممکن است برای سوءظن‌هایشان بخشیده شوند وقتی ناسا درست چند روز قبل از اکران «مریخی»، شواهدی از آب مایع را در سطح مریخ اعلام کرد. اما مشخص شد که «مریخی» به کمک اضافی نیاز ندارد. چیزی که به عنوان یک درام علمی-تخیلی جدی و سرراست بازاریابی می‌شود، در عوض یک بازگشت هوشمندانه، هیجان‌انگیز و اغلب به طرز خلع سلاح‌کننده‌ای خنده‌دار به ماجراهای کلاسیک گذشته است. تصور کنید شخصیت شوخ‌ط...

هنگامی که یک صحنه مبارزه ابتدایی در سریال درام جدید و قدرتمند «وایکینگ‌ها» تمام خون و خونریزی مورد انتظار را ارائه می‌دهد، آدم خود را برای یک زمان جدی و پر از چکش آماده می‌کند. با این حال، فراتر از آسیب‌های نیروی بی‌رحمانه‌اش، «وایکینگ‌ها» به یک شگفتی ماهرانه و حتی ظریف تبدیل می‌شود، صرفاً با تقلید از برخی مهارت‌های اساسی یک درام کابلی موفق. مراقبتی که برای دیالوگ و بازیگری آن نشان داده شده، به آن...

این تریلر پرتنش و پر از گلوله، از ارائه جزئیات سیاسی مشخص درباره درگیری‌هایش اجتناب می‌کند تا بتواند توسط بیشترین تعداد ممکن از آمریکایی‌ها دیده شود. این فیلم یک اثر بی‌پرده و بی‌رحمانه درباره اخلاقیات عکاسی از خشونت است. کارگردان، الکس گارلند، با محدود کردن داستان، آن را با قدرت به جلو می‌راند. فیلم به جای بررسی دلایل جنگ، بر روی روزنامه‌نگارانی تمرکز می‌کند که به شکلی سرد و بی‌تفاوت، این درگیری‌...

«پیشی گرفتن» یک درام بهبودی است که به لطف حضور درخشان و پرخاشگر ستاره‌اش، سیرشا رونان، و رویکرد شاعرانه کارگردان به زمان، مکان و ترتیب زمانی، فراتر از کلیشه‌های ضروری ژانر خود قرار می‌گیرد. روایت فیلم تکه‌تکه است و به تدریج تصویری کامل را شکل می‌دهد. اجرای رونان، نمایشی و اغراق‌آمیز نیست؛ بلکه او سختی، خودخواهی و در زیر همه اینها، وحشت شخصیت رونا را به ما نشان می‌دهد. البته، فیلم بیش از حد طولانی ...