واشنگتن پست (Washington Post)

نقدهای واشنگتن پست (Washington Post) درباره فیلم و سریال‌ها

www.washingtonpost.com
60%
نقد مثبت3 نقد
40%
نقد متوسط2 نقد
0
نقد منفی0 نقد
نقدها (5)
70%
نوشته شده توسط Lili Loofbourow.21 تیر 1404
این یک تابستان کمدی برای مردهای خوش‌تیپ و در عین حال درگیر است. «مادربات» (Murderbot) یک سیتکام علمی-تخیلی کاملاً مضحک است که در آن، تعلیق داستان نه از اتفاقات، بلکه از مونولوگ‌های درونی قهرمانش نشأت می‌گیرد؛ یک ربات امنیتی که مخفیانه خودش را هک کرده تا بتواند ساعت‌ها سریال تماشا کند و از انسان‌ها بیزار است. با اینکه دنیای داستان چندان پرداخت نشده و طرح اصلی کمی کلیشه‌ای است، اما این‌ها اهمیتی ن...
63%
نوشته شده توسط Ty Burr.20 تیر 1404
«The Monkey»، اثر جدید آزگود پرکینز، کارگردان فیلم «Longlegs»، یک کمدی ترسناک است که از دنیای استیون کینگ الهام گرفته و تلاش می‌کند تا همزمان خنده و وحشت را به مخاطبان ارائه دهد. این فیلم ادامه مسیر پرکینز در ژانر وحشت است که ریشه‌های خانوادگی او را در این سبک (او پسر آنتونی پرکینز، بازیگر نقش نورمن بیتس در «روانی» است) به خوبی نشان می‌دهد. آثار قبلی پرکینز، مانند «دختر بلک‌کوت» و به‌ویژه موفقیت ا...
63%
نوشته شده توسط Michael O'Sullivan.23 تیر 1404
«Last Breath» به خوبی جزئیات پیچیده غواصی اشباع را توضیح می‌دهد و نیمه اول فیلم به معرفی شخصیت‌ها و آماده‌سازی برای مأموریت می‌گذرد. شخصیت‌های اصلی، از جمله دانکن که به زودی بازنشسته می‌شود، کریس که در آستانه ازدواج است، و دیو خونسرد، به گونه‌ای پرداخت شده‌اند که مخاطب را درگیر می‌کنند. با این حال، فیلم گاهی اوقات برای تعمیق شخصیت‌ها و ایجاد پیش‌زمینه‌ای قوی‌تر، نیازمند بسط بیشتری است، که ممکن است...
60%
نوشته شده توسط Lili Loofbourow.19 تیر 1404
برخلاف ظاهرش، «چهار فصل» یک طنز گزنده درباره ثروتمندان، شبیه به «نیلوفر سفید»، نیست. این سریال یک کمدی-رمانتیک «حال‌خوب‌کن» و یک بازگشت به گذشته است که شخصیت‌هایش را بیش از حد دوست دارد تا آن‌ها را به سخره بگیرد. دو قسمت ابتدایی، یک کمدی دقیق، هوشمندانه و حساب‌شده را به نمایش می‌گذارند و شیمی میان گروه بازیگران (شامل تینا فی و استیو کارل) آنقدر خوب است که تقریباً ضعف‌های دیگر را می‌پوشاند. با این...
50%
نوشته شده توسط Ty Burr.23 تیر 1404
کمتر فیلمسازی مانند تایلر پری، تجربه آمریکایی‌های سیاه‌پوست را با این همه احساس و اینقدر کم ظرافت به تصویر می‌کشد. «پوشالی» نسخه پری از فیلم «بعدازظهر سگی» است که با اجرایی قهرمانانه اما کنترل‌نشده از تاراجی پی. هنسون، با تمام مادران مجردِ پرکار، کم‌درآمد و خسته‌ای که در آمریکای بی‌رحم زندگی می‌کنند، ابراز همبستگی می‌کند. همدلی عمیق فیلم با مبارزات طبقه فقیر، نقطه قوت اصلی آن است. داستان در واقع د...