80%
نوشته شده توسط Ian Freer.1 آبان 1404
یک داستان باشکوه درباره پدر و پسران، که توسط یک پدر و پسر روایت میشود. این اثر هم نمایشی از یک استعداد بزرگ و هم ورود یک استعداد جدید و هیجانانگیز است.
75%
نوشته شده توسط Luke Hicks.6 آبان 1404
هرچند «Anemone» کمی بیش از اندازه در رمز و رازها و افسانههایش غرق میشود، اما در نهایت به اثری تأثیرگذار و امیدوارکننده تبدیل میشود؛ اثری دربارهی زخمهای روحی ناشی از جنگ و میل انسان به خودویرانگری پس از خدمت بیرحمانه، فارغ از اینکه حس وظیفه یا پشیمانیاش در کجا قرار دارد.
65%
نوشته شده توسط Jeremy Mathai.7 آبان 1404
«Anemone» بهخوبی در ایجاد تعلیق و راز درونی داستان موفق است؛ آنقدر صبر میکند تا فشار به اوج برسد و بعد ناگهان راهی برای رهایی مخاطب و شخصیتها باز میکند؛ و اینبار هم دنیل دیلوییس با یکی دیگر از مونولوگهای درخشانش همه توجهها را به خود جلب میکند، درست مثل همیشه.
63%
نوشته شده توسط Siddhant Adlakha.15 آبان 1404
فیلم پر از ایدههای قدرتمند دربارهی شکلهای مختلف خشونت؛ چه جسمی، چه حکومتی و چه روحی و تأثیرات زنجیرهوار اون در میان نسلهاست. هرچند انسجام کافی برای جذب تماشاگر نداره، اما مفاهیمش عمیق و تأملبرانگیزه.
60%
نوشته شده توسط Manohla Dargis.9 آبان 1404
تماشای بازی دنیل دی-لوئیس، بازیگری خارقالعاده که تواناییاش در نمایش درون یک شخصیت (از لطافت گرفته تا خشونت) گاهی حالتی جادویی پیدا میکند، لذتبخش است. مشکل اما اینجاست که هرچه «Anemone» پیش میرود، قدرت بازی او، سطحیبودن فیلمنامه را بیشتر نشان میدهد.
60%
نوشته شده توسط Tim Grierson.26 آبان 1404
«Anemone» بازگشت قابل توجه دانیل دی-لوئیس پس از بازنشستگیاش است و او در نقش Ray، برادر منزوی و خشمگین، به شکل خیرهکنندهای میدرخشد. فیلم اولین تجربه کارگردانی رونان دی-لوئیس است و تمرکز بر تعاملات خام و مردانه بین دو برادر در جنگها و رنجهای گذشته دارد. با تصویربرداری شاعرانه و موسیقی جذاب بابی کرلیک، فضا سنگین و تاریک است، اما داستان ضعیف و شخصیتهای جانبی کمعمق، اثر را به نمایش تکنیک بازیگر...
جدیدترین عنوان هابیشتر
