بیوگرافی دنیل دی لوئیس

سر دانیل مایکل بلیک دی لوئیس، معروف به دانیل دی لوئیس (Daniel Day-Lewis) یک بازیگر بازنشسته انگلیسی است که در ۲۹ آوریل ۱۹۵۷ در کنزینگتون لندن، انگلستان به دنیا آمد. پدرش سیسیل دی لوئیس شاعر بود و مادرش جیل بالکن نام داشت که به بازیگری مشغول بود و همسر دوم پدر دانیل محسوب می‌شد. پدرش اصالت پروتستان انگلیسی- ایرلندی داشت و مادرش از تبار یهودی بود. پدربزرگ مادری دی لوئیس، سر مایکل بالکن، شخصیت مهم تاریخ سینمای بریتانیا و رئیس استودیو معروف ایلینگ بود که به توسعه صنعت جدید فیلم بریتانیا کمک کرد.

کودکی و نوجوانی دنیل دی لوئیس

وقتی دی لوئیس دو ساله بود، به همراه خانواده اش از طریق پورت کلارنس، شهرستان دورهام به کرومز هیل در گرینویچ نقل مکان کرد. دی لوئیس که در گرینویچ زندگی می کرد در مدارس ابتدایی Invicta و Sherington درس خواند. در این مدرسه، او به خاطر یهودی بودن و شیک بودن مورد آزار و اذیت قرار گرفت. در سال های جوانی خود اغلب به دلیل دزدی از مغازه و سایر جنایات کوچک در دردسر بود.

در سال 1968، والدینش که رفتار او را بیش از حد وحشیانه می دیدند، او را به یک شبانه روزی به نام Sevenoaks در کنت فرستادند. در مدرسه، او علاقه خود به نجاری، بازیگری و ماهیگیری را کشف کرد. با این حال، نفرتش نسبت به مدرسه بیشتر شد و پس از دو سال به مدرسه دیگری به نام Bedales در پترزفیلد، همپشایر منتقل شد. او اولین فیلم خود را در سن 14 سالگی در یکشنبه خونین یکشنبه انجام داد که در آن نقش خرابکار را در یک فیلم نامعتبر بازی کرد.

زمانی که در سال 1975 Bedales را ترک کرد، نگرش سرکش دی لوئیس کاهش یافته بود و نیاز به انتخاب شغل داشت. اگرچه او در تئاتر ملی جوانان در لندن در صحنه برتر بود، اما برای کارآموزی پنج ساله به عنوان کابینت ساز درخواست داد و به دلیل نداشتن تجربه رد شد. او در مدرسه تئاتر بریستول اولد ویک پذیرفته شد که به مدت سه سال همراه با میراندا ریچاردسون در آن شرکت کرد و در نهایت در خود بریستول اولد ویک اجرا کرد.

تئاترهای دنیل دی لوئیس

دی لوئیس در اوایل دهه 1980 بیشتر بین تئاتر و فیلم جابه جا شد و به کمپانی رویال شکسپیر پیوست و در نقش رومئو مونتاگ در رومئو و ژولیت و فلوت در رویای یک شب نیمه تابستان بازی کرد. او در سال 1989 با بازی در نقش اصلی در هملت در تئاتر ملی لندن، پس از شکست در صحنه ای که شبح پدر هملت در مقابل او ظاهر می شود، در اواسط اجرا صحنه را ترک کرد و این آخرین حضور او روی صحنه بود.

فیلم های دنیل دی لوئیس

او پس از نقش‌های مکمل در فیلم‌های گاندی (1982) و فضل (1984) به خاطر بازی‌های موفقیت‌آمیزش در لباس‌شویی زیبای من (1985)، اتاقی با منظره (1986) و سبکی غیرقابل تحمل وجود (1988) مورد تحسین قرار گرفت. از فیلم های قابل توجه دنیل دی لوئیس می توان به The Last of the Mohicans (1992)، عصر بی گناهی (1993)، The Crucible (1996)، بوکسور (1997) و Nine (2009) اشاره کرد.

جوایز و افتخارات دنیل دی لوئیس

او که اغلب به‌عنوان یکی از بازیگران برجسته نسل خود توصیف می‌شود، در طول زندگی حرفه‌ای خود که بیش از چهار دهه به طول انجامید، تمجیدهای زیادی دریافت کرد، از جمله سه جایزه اسکار، چهار جایزه بفتا، سه جایزه انجمن بازیگران سینما و دو جایزه گلدن گلوب. در سال 2014، دی لوئیس نشان شوالیه را برای خدمات درام دریافت کرد. او برای بازی در فیلم های پای چپ من (1989)، خون خواهد شد (2007) و لینکلن (2012) جوایز اسکار را دریافت کرد.

دیگر نقش‌های نامزد اسکار او در فیلم‌های به نام پدر (1993)، دار و دسته‌های نیویورک (2002) و نخ شبح (2017) بودند. او از سال 1997 تا 2000 از بازیگری بازنشسته شد و حرفه جدیدی را به عنوان شاگرد کفش ‌سازی در ایتالیا آغاز کرد. اگرچه او به بازیگری بازگشت، اما در سال 2017 بازنشستگی خود را دوباره اعلام کرد.

او یک بازیگر متد محسوب می ‌شود که به دلیل تعهد و تحقیق مداوم در نقش‌هایش شناخته می ‌شود. او یکی از منتخب ترین بازیگران صنعت سینما است که از سال 1998 تنها در 6 فیلم بازی کرده که بین نقش ها 5 سال فاصله بوده است.