بهترین فیلم های کره ای؛ جواهرات سینمای آسیا

وقتی صحبت از بهترین فیلم های کره ای به میان می‌آید، دیگر نمی‌توان انکار کرد که این سینما به طور جدی جایگاه خود را در دل تماشاگران سراسر جهان پیدا کرده است. در سال‌های اخیر، فیلم‌های کره‌ای با داستان‌های پرکشش، شخصیت‌های جذاب و تکنیک‌های بی‌نظیر، توانسته‌اند توجه بسیاری از علاقه‌مندان به سینما را به خود جلب کنند. این فیلم‌ها، چه در ژانر هیجان‌انگیز و دلهره‌آور باشند و چه درام‌های عمیق و احساسی، هر کدام به نوبه خود تاثیری فراموش‌نشدنی بر بیننده می‌گذارند.

سینمای کره جنوبی دیگر تنها محدود به مرزهای این کشور نیست و موفقیت‌های چشمگیری را در سطح بین‌المللی نیز به دست آورده است. این فیلم‌ها نه تنها توانسته‌اند دل منتقدان را بربایند، بلکه تماشاگران عادی را هم به شدت مجذوب کرده‌اند. اگر در گذشته وقتی صحبت از سینمای آسیا می‌شد، بیشتر به فیلم های ژاپنی و چینی فکر می‌کردیم، امروزه سینمای کره جنوبی با سبک منحصربه‌فرد خود به خوبی در این عرصه درخشیده‌است.

بهترین فیلم های کره ای

در این مقاله، به سراغ چندی از بهترین فیلم های کره ای در ژانر های مختلف خواهیم رفت. فیلم‌هایی که اگر هنوز تماشا نکرده‌اید، حتماً باید به فهرست فیلم‌های خود اضافه کنید. معرفی‌ها بدون اسپویل و با تصاویر جذاب، پادکستی کامل کننده و تیزر‌های تخصصی همراه هستند. نظرات خودتان را درباره هر کدام از این شاهکار‌ها در قسمت نظرسنجی سایت پاراج با ما به اشتراک بگذارید. توجه کنید در این لیست سعی شده از جدیدترین فیلم های کره ای برتر نیز استفاده شود.

درست است که بسیاری از فیلم های سینمایی برتر کره ای در گستره تاریخ قرار دارند و اکثرا قدیمی‌تر هستند اما همواره فیلم های جدیدی به بازار می‌آیند که می‌توانند جایگاه‌ها را به چالش بکشند.

فیلم نبش قبر داستانی رازآلود و ترسناک را روایت می‌کند که با محوریت یک قبر قدیمی و نفرینی که بر آن سایه افکنده، شروع می‌شود. گروهی از شمن‌ها و محققان ماورایی، برای کشف حقیقت پشت این قبر به کار گرفته می‌شوند. آن‌ها به تدریج متوجه می‌شوند که این قبر نه تنها یک محل دفن ساده نیست، بلکه محل دفن یک نفرین باستانی است که پس از سال‌ها به دنبال انتقام است. با گذشت زمان، اتفاقات غیر قابل توضیح و ترسناکی شروع به رخ دادن می‌کنند که هر کدام به نوعی با گذشته تاریک کره در دوران اشغال ژاپن ارتباط دارند.

یکی از نکات جالب در مورد این فیلم، استفاده از آیین‌های واقعی شمن‌ها در صحنه‌هاست. بازیگران، به خصوص کیم گو-اون که نقش شمن را بازی می‌کند، برای به تصویر کشیدن دقیق این آیین‌ها به مطالعه و تمرین‌های خاصی پرداختند. کیم گو-اون در مصاحبه‌ای اشاره کرده که نگران تاثیرات روحی و ماورایی این آیین‌ها بود، اما یکی از شمن‌های واقعی که به تولید فیلم کمک می‌کرد، او را از این نگرانی‌ها دور کرد.

این فیلم در گیشه با استقبال بسیار خوبی روبرو شد، هم اکنون نبش قبر، با فروش 84 میلیون دلاری خود در رتبه اول باکس آفیس کره قرار دارد.

هرچند فیلم های برتر کره ای بیشتر در ژانر‌های ملودرام، تراژدی و گاهی ترسناک رتبه آورده‌اند، اما کره در میان فیلم های اکشن نیز صاحب سازندگان برتری است.

داستان فیلم حول محور یک گانگستر قدرتمند به نام جانگ دونگ-سو می‌چرخد که پس از یک حمله خشونت‌آمیز توسط یک قاتل سریالی مرموز، به سختی جان سالم به در می‌برد. این حادثه او را به نقطه‌ای می‌رساند که مجبور به همکاری با یک پلیس سرسخت به نام جونگ ته-سوک می‌شود تا این قاتل بی‌رحم را پیدا کنند. اما این همکاری ناآشنا و تنش‌زا، در دنیایی پر از دشمنان و تهدیدات، با چالش‌های پیچیده‌ای همراه است.

اگر به دنبال یکی از بهترین فیلم های کره ای با بازیگران معروف این کشور هستید، تماشای این فیلم و عناوینی دیگر مانند قانون شکنان (outlows 2017) که دوباره خود دونگ-سوک در آن نقش آفرینی کرده، به شما توصیه می‌شود.

سایت نقد و بررسی هالیوود ریپورتر در مقاله‌ای در نقد این فیلم می‌نویسد:

ترکیب هوشمندانه‌ای از ژانرها و سرگرمی‌های طنزآمیز این فیلم را سرزنده و گهگاهی هیجان‌انگیز نگه می‌دارد، حتی اگر این فیلم اکشن کره جنوبی گاهی احساس کند که در حال از دست دادن تسلط خود بر یک پیش‌فرض بسیار خوب است. بنابراین، در بازسازی فیلم توسط شرکت Balboa Productions به رهبری سیلوستر استالونه، جایی برای بهبود وجود دارد، ولی قرار است نقش گانگستر را دوباره ایفا کند.

اگر توجه کرده باشید برای یک فیلم ترسناک، قرار گرفتن در میان رتبه‌های برتر و امتیازات بالا کار بسیار دشواری است. اما برخی از بهترین فیلم‌های کره‌ای تاریخ درست در همین ژانر حضور دارند.

داستان شیون در یک روستای کوچک کره‌ای اتفاق می‌افتد که ناگهان با شیوع یک بیماری مرموز مواجه می‌شود. این بیماری با بروز خشونت و قتل‌های وحشیانه در میان اهالی روستا همراه است. یک پلیس محلی به نام جونگ-گو که نقش او را کوک دو-وون بازی می‌کند، وظیفه دارد تا علت این وقایع هولناک را کشف کند و دخترش را از این کابوس نجات دهد. اما با پیشرفت داستان، او درگیر رویدادهایی ماورایی و غیرقابل توضیح می‌شود که حتی به باورهای مذهبی و معنوی او نیز نفوذ می‌کند.

یکی از نکات جالب در مورد شیون، این است که این فیلم الهام‌گرفته از باورهای سنتی و مذهبی کره‌ای و نپالی است، که در کنار مضامین کاتولیکی ترکیب شده‌اند. این موضوع به فیلم عمقی چند لایه می‌بخشد و فضای آن را به‌مراتب ترسناک‌تر می‌کند. یکی از سکانس‌های برجسته فیلم، مراسم مذهبی طولانی‌ای است که بازیگر هوانگ جونگ-مین بدون توقف و در یک برداشت فیلم‌برداری کرده است. این صحنه به‌شدت واقعی و تاثیرگذار از آب درآمده و یکی از نقاط قوت فیلم محسوب می‌شود.

فیلم بانوی انتقام به کارگردانی پارک چان-ووک، آخرین قطعه از سه‌گانه انتقام مشهور اوست که پس از (همدردی با آقای انتقام) و (اولدبوی) ساخته شده است، سه عنوان از برترین فیلم‌های کره ای که می‌توان به آن‌ها نام برترین چندگانه ساخته شده در این کشور را داد.

بانوی انتقام داستان لی گئوم-جا (با بازی لی یونگ-ئه) را روایت می‌کند که پس از 13 سال زندان به اتهام نادرستی از قتل کودکی بی‌گناه آزاد می‌شود. در طول این سال‌ها، او با دقت و بی‌رحمی برنامه‌ای برای انتقام از مردی که واقعاً مسئول این جنایت بوده، طراحی می‌کند. پس از آزادی، او با استفاده از مهارت‌هایی که در زندان به دست آورده، شبکه‌ای از افراد را به خدمت می‌گیرد تا نقشه پیچیده‌اش را به اجرا بگذارد و در نهایت عدالت را با دستان خود به جریان بیندازد.

یکی از ویژگی‌های برجسته فیلم، استفاده هنرمندانه از رنگ‌ها و نورپردازی است. نسخه‌ای از فیلم که در کره جنوبی به نمایش درآمد، به تدریج از رنگی به سیاه و سفید تبدیل می‌شود تا حس تاریکی و انتقام در فیلم بیشتر به چشم بیاید. همچنین، در صحنه پایانی فیلم، برف مصنوعی با استفاده از دو کامیون نمک ایجاد شده بود، و برف‌های در حال سقوط توسط جلوه‌های ویژه CGI به فیلم اضافه شدند.

این فیلم در بیست و ششمین دوره جوایز فیلم اژدهای آبی، جایزه بهترین فیلم را دریافت کرد. علاوه بر این، در جشنواره فیلم ونیز 2005، بانوی انتقام در بخش غیر رقابتی موفق به کسب جایزه سینمای آینده شد و همچنین جایزه شیر جوان را از آن خود کرد.

سوختن، فیلمی است که در آن آتش به معنایی عمیق‌تر از شعله‌های فیزیکی می‌سوزد. این فیلم رازآلود و درام به کارگردانی لی چانگ-دونگ در سال 2018 ساخته شد و یکی از برجسته‌ترین آثار سینمای کره جنوبی در دهه اخیر محسوب می‌شود.

فیلم سوختن داستان جونگ-سو، جوانی است که به‌طور اتفاقی با دختری به نام هه-می که از دوران کودکی می‌شناخت، روبرو می‌شود. هه-می او را ترغیب می‌کند تا در نبودش از گربه‌اش مراقبت کند. اما بازگشت هه-می از سفر، همراه با مردی مرموز به نام بن است که به‌تدریج جونگ-سو را به دنیایی تاریک و ناشناخته می‌کشاند. بن اعتراف می‌کند که به سوزاندن گلخانه‌ها علاقه دارد، اما این اعتراف به تدریج به چیزی بسیار تاریک‌تر و هولناک‌تر اشاره می‌کند.

این فیلم با آمار امتیازی 91 از سایت متاکریتیک به عنوان یکی از آثار (حتما باید دید) در این سایت معرفی شده‌است. همچنین آمار چشمگیر 80 درصدی مخاطبان و 95 درصدی منتقدان در سایت روتن تومیتو خبر از ارزش تماشای بالای آن می‌دهد.

سایت راجر ایبرت در مقاله‌ای به این فیلم پرداخته و نوشته:

در فیلم سوختن (Burning)، نویزهای پس‌زمینه آزاردهنده‌ای وجود دارد، از ترافیک و زنگ تلفن گرفته تا موسیقی خیابانی، بلندگوی تبلیغات کره شمالی، و صدای ترامپ در تلویزیون گوشه اتاق. حفظ تمرکز در چنین فضایی دشوار است؛ باور کردن آنچه مستقیماً در برابر شما قرار دارد، سخت‌تر از آن به نظر می‌رسد.

یکی از شاخصه‌های مهم بهترین فیلم های سینمایی کره ای این است که بسیاری از آن‌ها دیالوگ محور نیستند، این عناوین گاهی می‌توانند با کمترین کلمات انفجاری‌ترین تاثیرات را روی شما داشته باشند.

خانه خالی داستان جوانی به نام ته-سوک (با بازی جائه هی) را روایت می‌کند که با موتورسیکلت خود در شهر می‌گردد و خانه‌های خالی را پیدا می‌کند تا مدتی در آن‌ها زندگی کند. او نه چیزی می‌دزدد و نه آسیبی می‌زند؛ بلکه در ازای اقامت خود، کارهایی مانند شستن لباس‌ها و تعمیرات جزئی انجام می‌دهد. در یکی از این خانه‌ها، او با سون-هوا (با بازی لی سونگ-یون)، زنی که مورد سوءاستفاده شوهرش قرار گرفته است، مواجه می‌شود و داستانی عاشقانه و پرتنش بین این دو نفر شکل می‌گیرد.

فیلم خانه خالی با بودجه‌ای کم و در مدت زمان کوتاهی ساخته شد؛ کیم کی-دوک فیلمنامه را در مدت یک ماه نوشت، فیلم‌برداری آن تنها 16 روز طول کشید و تدوین نیز در 10 روز به پایان رسید. برای تأمین هزینه‌های فیلم، اعضای گروه نیمی از حقوق خود را فدا کردند، اما در نهایت با سود حاصل از فروش فیلم، دستمزد کامل خود را دریافت کردند. موسیقی برجسته فیلم نیز که قطعه‌ای عربی به نام Gafsa از ناتاشا اطلس است، تاثیرگذارترین لحظات فیلم را همراهی می‌کند.

هرچند برخی از فیلم های کره ای با امتیاز بالا می‌توانند مخاطبان بسیاری را به سمت و سوی خود جلب کنند اما توجه داشته باشید گاهی این امتیاز از طرف مخاطبانی خاص آمده، همانقدر که اودیسه فضایی در هالیوود توانسته بهترین اما خواب آورترین برای مخاطب عام باشد در کره هم چنین فیلم‌هایی موجود هستند.

بهار، تابستان، پاییز، زمستان... و بهار روایتگر زندگی یک راهب پیر و شاگرد جوانش است که در معبدی شناور بر روی یک دریاچه دورافتاده در کره جنوبی زندگی می‌کنند. فیلم در پنج فصل جداگانه (هر فصل نمایانگر یکی از مراحل زندگی) تقسیم شده و از کودکی تا پیری شاگرد را نشان می‌دهد. هر فصل از فیلم به یکی از ابعاد زندگی و مراحل رشد این شخصیت‌ها پرداخته و نشان می‌دهد که چگونه گذر زمان، طبیعت و تصمیمات انسان‌ها، چرخه زندگی را کامل می‌کنند.

منتقد فیلم، آنتارا باسو در سایت نقد فیلم مدیوم برای این فیلم می‌نویسد:

به من گفته شد که این فیلم حاصل یک آموزش و تلاش دقیق در مدرسه فیلم‌سازی است که ممکن است به همین دلیل کار با دوربین، نماها، صحنه‌ها و زبان بصری و پردازش آن‌ها بسیار قوی بوده است. به طور خلاصه، فکر می‌کنم داستان با زیبایی بصری متعالی روایت شد، اما مطمئن نیستم که آیا این داستان مناسبی برای روایت بود یا خیر.

فیلم خاطرات قتل، داستانی پر از رمز و راز را روایت می‌کند که در سال 1986 و در یک روستای کوچک در کره جنوبی اتفاق می‌افتد. در این منطقه، زنان جوان یکی پس از دیگری به طرز وحشیانه‌ای مورد تجاوز قرار گرفته و به قتل می‌رسند. دو کارآگاه محلی با روش‌های ابتدایی و بعضاً بی‌رحمانه به دنبال یافتن قاتل هستند، اما با ورود یک کارآگاه از سئول که به روش‌های علمی و مدرن متکی است، تنش‌ها و اختلافات بیشتری در تحقیقات ایجاد می‌شود. این فیلم نه تنها درباره تلاش برای یافتن قاتل است، بلکه درباره ناتوانی و شکست انسان‌ها در مقابل قدرت‌های ناشناخته و نیروی سرنوشت نیز سخن می‌گوید.

یکی از نکات قابل توجه در تولید این فیلم، دقت زیاد بونگ جون-هو در بازآفرینی فضای دهه 1980 است. تیم تولید برای ایجاد حس واقع‌گرایانه، از لباس‌ها و وسایلی استفاده کردند که کاملاً مطابق با آن دوره بود، حتی روزنامه‌ها با دقت طراحی شده بودند تا به طور دقیق فضای آن زمان را منعکس کنند. بونگ همچنین برای تاثیر بیشتر بر مخاطبان، از تکنیک بیچ بای‌پس در پردازش فیلم استفاده کرد که باعث شد تصاویر فیلم کمتر اشباع و با رنگ‌های تیره‌تر و غم‌انگیزتری ظاهر شوند.

این فیلم در بسیاری از جشنواره‌های بین‌المللی به نمایش درآمد و جوایز متعددی را از جمله جایزه بهترین کارگردانی در جشنواره سن‌سباستین کسب کرد.

دیدگاه آوانگارد و عجیب می‌تواند باعث شود یک عنوان به راحتی در میان فیلم های کره ای معروف قرار بگیرد، روایت‌هایی که هیچگاه آن‌ها را فراموش نمی‌کنید.

داستان اولدبوی با شخصیت اوه دائه-سو (چوی مین-سیک) آغاز می‌شود، مردی که به دلایلی نامعلوم ربوده شده و به مدت 15 سال در یک اتاق زندانی می‌شود. بدون هیچ توضیحی ناگهان آزاد می‌شود و به او پنج روز وقت داده می‌شود تا دلیل زندانی شدنش را کشف کند. دائه-سو در تلاش برای فهمیدن حقیقت و انتقام، قدم به دنیایی پر از راز و تاریکی می‌گذارد که در نهایت او را به کشف حقیقتی وحشتناک و غیرقابل باور می‌رساند.

یکی از صحنه‌های معروف و بحث‌برانگیز فیلم، صحنه‌ای است که دائه-سو یک اختاپوس زنده را در سوشی‌بار می‌خورد. این صحنه، که چهار بار فیلم‌برداری شد تا به نتیجه دلخواه کارگردان برسد، واکنش‌های متفاوتی از سوی مخاطبان بین‌المللی به دنبال داشت. پارک چان-ووک در جشنواره فیلم کن پس از دریافت جایزه گرند پریکس، حتی از اختاپوس‌ها نیز در کنار بازیگران و عوامل فیلم تشکر کرد.

این فیلم در جشنواره‌های متعدد بین‌المللی به نمایش درآمد و جوایز متعددی از جمله جایزه گرند پریکس جشنواره فیلم کن 2004 را کسب کرد. این فیلم به عنوان یکی از آثار کلیدی سینمای کره جنوبی شناخته می‌شود که راه را برای شناخت بیشتر سینمای آسیا در جهان باز کرد.

فیلم انگل که در سال 2019 اکران شد، یکی از بزرگترین موفقیت‌های سینمای کره جنوبی و جهان را رقم زد و  تبدیل به بهترین فیلم کره ای شد، جایگاهی که قبل از آن متعلق به فیلم آوانگارد اولدبوی بود. بازیگرانی چون سونگ کانگ-هو، چوی وو-شیک، پارک سو-دام، و لی سون-کیون با هنرنمایی خود، به این اثر عمق و جذابیت بیشتری بخشیدند.

انگل داستان خانواده‌ای فقیر به نام کیم را روایت می‌کند که با استفاده از دسیسه و تقلب به زندگی خانواده‌ای ثروتمند وارد می‌شوند. هر یک از اعضای خانواده کیم با فریب و نیرنگ شغلی در خانه پارک‌ها به دست می‌آورند، اما حضور آنها در این خانه با کشف رازهای تاریک و مخفی این خانه به تدریج به فروپاشی همه چیز منجر می‌شود. داستان به شکلی هوشمندانه و در عین حال ساده، نشان می‌دهد که چگونه یک جامعه نابرابر می‌تواند به فاجعه‌ای هولناک ختم شود.

فیلم انگل موفق به کسب جوایز بسیاری شد، از جمله نخل طلای جشنواره فیلم کن 2019 که به عنوان اولین فیلم کره‌ای به این افتخار دست یافت. همچنین، این فیلم در جوایز اسکار 2020 تاریخ‌ساز شد و به عنوان اولین فیلم غیرانگلیسی زبان، جایزه بهترین فیلم را به همراه سه جایزه دیگر از آن خود کرد، از جمله بهترین کارگردانی، بهترین فیلم‌نامه اورجینال و بهترین فیلم بین‌المللی. انگل همچنین به عنوان یکی از بهترین فیلم های کره ای از نظر مخاطبان سایت Imdb شناخته می‌شود.

سخن پایانی

سینمای کره جنوبی در دهه‌های اخیر به یک نیروی جهانی در صنعت فیلم‌سازی تبدیل شده است. از داستان‌های پیچیده و عمیق گرفته تا جلوه‌های بصری خیره‌کننده، هر فیلمی که از این کشور به نمایش درمی‌آید، نه تنها مرزهای سینما را گسترش می‌دهد بلکه مفاهیم و موضوعاتی را به تصویر می‌کشد که در قلب و ذهن تماشاگران باقی می‌ماند.

بهترین فیلم های کره ای نه تنها به دلیل روایت‌های جذاب و بی‌نقص خود به یادماندنی هستند، بلکه به دلیل توانایی‌شان در بررسی عمیق‌ترین و تاریک‌ترین جنبه‌های وجود انسانی و روابط اجتماعی نیز ارزشمندند. در جهانی که سینما به عنوان یک رسانه فرهنگی و هنری نقش حیاتی دارد، سینمای کره جنوبی ثابت کرده است که می‌تواند با داستان‌هایی که همزمان در سطح و عمق تأثیرگذارند، مخاطبان را از هر گوشه‌ای از جهان به خود جذب کند