بهترین فیلم های ورزشی؛ مجموعه‌ای از تلاش، رقابت و موفقیت
-
ورزش به همان اندازه که انجام دادنش می‌چسبد تماشایش دلنشین است. فیلم های ژانر ورزش محبوبیت بساری دارند. در کنار شما هستیم با لیستی از بهترین فیلم های ورزشی!
فیلم‌های ورزشی، بیش از آنکه تنها تصویری از رقابت‌های جسمانی باشند، داستان‌هایی عمیق از مبارزات درونی، غلبه بر موانع و درک ارزش‌های انسانی هستند. این ژانر، که در آن قهرمانان و ضد قهرمانان به نبرد با چالش‌های بزرگ می‌پردازند، چه در میدان‌های ورزشی و چه در زندگی شخصی‌شان، نمایانگر جنبه‌هایی از وجود بشر است که اغلب در سایر سبک‌های سینمایی کمتر به آن پرداخته شده است. این مقدمه به معرفی و بررسی برخی از بهترین فیلم های ورزشی می‌پردازد که هر کدام به نوعی بازتاب‌دهنده‌ی جنبه‌های متفاوتی از زندگی ورزشی و شخصی قهرمانان خود هستند.
لیستی از بهترین فیلم های ورزشی تاریخ سینمای جهان
در این قسمت از مقاله عناوینی از فیلم های ورزشی برتر را به شما ارائه می‌دهیم. این لیست به مرور زمان کامل‌تر خواهد شد پس اگر عنوانی در نظر شماست که باید در این لیست باشد و نیست حتما به ما اطلاع دهید. آثاری که در این قسمت می‌خواهیم از آنها اسم ببریم در کنار آلبوم تصاویر جذاب و تیزر‌های تخصصی در اختیار شما قرار می‌گیرند تا بتوانید به بهترین شکل با آنها آشنا شوید.
فیلم محبوب میلیون دلاری، اثری درخشان از کلینت ایستوود، به‌عنوان یکی از بهترین فیلم های ورزشی شناخته شده است. این فیلم، که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد، داستان زندگی مگی فیتزجرالد، با بازی هیلاری سوانک، را روایت می‌کند که با آرزوی تبدیل شدن به یک بوکسور حرفه‌ای، راه خود را در دنیای بوکس طی می‌کند. مگی، که تا پیش از آن در رستوران‌های مختلف کار می‌کرد، تحت آموزش فرانکی دان، بازیگری توسط کلینت ایستوود، قرار می‌گیرد. فرانکی که خود از قهرمانان پیشین بوکس است، ابتدا تمایلی به آموزش مگی ندارد، اما به تدریج و با دیدن اشتیاق و پشتکار او، تصمیم به حمایت و هدایت او می‌گیرد.
فیلم با پرداختن به موضوعاتی چون تعیین هدف، جنگیدن برای رویاها و رویارویی با موانع، عمق زیادی به شخصیت‌های خود می‌بخشد. رابطه بین مگی و فرانکی، که با گذر زمان شکل می‌گیرد، به عنصری تاثیرگذار در فیلم تبدیل شده و بیننده را با داستانی پر از احساسات و درام همراه می‌سازد. این فیلم نه تنها به دلیل صحنه‌های ورزشی و مبارزات بوکس، بلکه به خاطر داستان انسانی قوی و پیام‌های عمیق اخلاقی و فلسفی‌اش مورد توجه قرار گرفته است.
فیلم محبوب میلیون دلاری نه تنها از نظر منتقدین مورد ستایش قرار گرفته، بلکه موفق به کسب چهار جایزه اسکار شده است، از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردانی برای کلینت ایستوود، و بهترین بازیگر نقش اول زن برای هیلاری سوانک. این افتخارات تاییدی بر کیفیت برجسته و تأثیرگذاری این اثر در دنیای سینما به شمار می‌آید.
راکی، به کارگردانی جان جی. آویلدسن و نویسندگی سیلوستر استالونه، نمونه‌ای برجسته از بهترین فیلم‌های ژانر ورزشی است که در سال ۱۹۷۶ تولید شده و توانسته است تأثیر ژرفی بر سینما و فرهنگ عامه بگذارد. داستان فیلم حول محور شخصیت راکی بالبوا، یک بوکسور کم‌نام و نشان از فیلادلفیا می‌چرخد که فرصتی نادر برای مبارزه با قهرمان سنگین‌وزن جهان، آپولو کرید، به دست می‌آورد. این فرصت، زندگی راکی را که تا پیش از آن در فقر و سادگی می‌گذراند، دگرگون می‌کند.
راکی تحت تعلیم میکی گلدمیل، مربی سابق بوکس، قرار می‌گیرد و با تمرین‌های سخت و خلاقانه مانند استفاده از تکه‌های گوشت به عنوان کیسه بوکس، خود را برای این مبارزه آماده می‌کند. علاوه بر جنبه‌های ورزشی، فیلم به توسعه‌ی رابطه‌ی عاطفی میان راکی و ادریان، شخصیتی محجوب و کارمند یک فروشگاه حیوانات خانگی، می‌پردازد. این رابطه به عنصری محوری در داستان تبدیل شده و به شخصیت‌ها عمق بیشتری می‌بخشد.
راکی به دلیل پرداختی صادقانه و احساسی به داستان زندگی یک قهرمان ورزشی و چالش‌های پیش روی او، توانست جوایز متعددی از جمله سه جایزه اسکار دریافت کند و به عنوان یکی از فیلم های برتر تاریخ سینما شناخته شود. استالونه با ارائه‌ی یک نمایش درخشان، نه تنها به عنوان نویسنده بلکه به عنوان بازیگر اصلی، موفق به خلق یک شخصیت به‌یادماندنی و الهام‌بخش شد که تا به امروز در ذهن‌ها باقی مانده است. این فیلم نمونه‌ای برجسته فیلم های انگیزشی ورزشی رزمی
و نمادی از چگونگی ترکیب هنر کارگردانی، بازیگری، و داستان‌سرایی در ساخت یک اثر سینمایی ماندگار و تأثیرگذار است.
فیلم شتاب (Rush)، که توسط ران هاوارد کارگردانی شده، به عنوان یکی از بهترین فیلم های ورزشی ماشینی شناخته می‌شود و به زندگی دو راننده فرمول یک، جیمز هانت و نیکی لائودا، می‌پردازد. این فیلم داستان رقابت حرفه‌ای و شخصی آنها در دهه ۷۰ میلادی را بازگو می‌کند، جایی که هر دو شخصیت با ویژگی‌های کاملاً متفاوتی به تصویر کشیده شده‌اند: هانت به عنوان یک پلی‌بوی بریتانیایی و لائودا به عنوان یک راننده اتریشی متمرکز و فنی.
تصویربرداری‌های مسابقه در این فیلم به خوبی نشان‌دهنده‌ی تنش‌ها و خطرات موجود در مسابقات فرمول یک است. فیلم با نمایش صادقانه‌ای از حوادث، به‌ویژه سانحه سوختگی شدید لائودا در فصل ۱۹۷۶، واکنش‌ها و تعاملات بین این دو رقیب را به نمایش می‌گذارد که چگونه به تدریج احترام متقابل بین آنها شکل می‌گیرد. با اینکه لائودا پس از تصادف دلخراش خود تنها شش هفته دور از مسابقات بود، بازگشت او به رقابت‌ها نشان‌دهنده‌ی روحیه بی‌نظیر و اراده‌ی قوی او برای رقابت است.
بازی‌های کریس همسورث و دانیل بروهل در نقش‌های هانت و لائودا به ترتیب، یکی از جذابیت‌های اصلی فیلم است. هر دو بازیگر توانسته‌اند شخصیت‌های خود را با عمق و دقت فراوان به تصویر بکشند، و این فیلم را به یک تجربه‌ی سینمایی فراموش‌نشدنی تبدیل کنند. فیلم شتاب نه تنها یک داستان مسابقه‌ای هیجان‌انگیز است، بلکه به عنوان یک مطالعه شخصیتی عمیق و پرجزئیات از دو رقیب ورزشی به شمار می‌رود که هر کدام به نوعی به دنبال پیروزی در مسابقات و زندگی‌شان هستند.
مبارز (Warrior)، کارگردانی شده توسط گاوین اوکانر، در سال ۲۰۱۱ به نمایش درآمد و به عنوان یکی از برترین فیلم های ورزشی مبارزه‌ای شناخته شده است. این فیلم داستان دو برادر به نام‌های برندان (با بازی جوئل اجرتون) و تامی (با بازی تام هاردی) را روایت می‌کند که هر دو به دلایل متفاوتی در مسابقات هنرهای رزمی مختلط (MMA) شرکت می‌کنند.
برندان، معلم فیزیک و خانواده‌دوست، به دلیل مشکلات مالی و تهدید به از دست دادن خانه‌اش، مجبور می‌شود دوباره به رینگ بازگردد. از سوی دیگر، تامی که یک سرباز سابق و محاصره‌شده توسط گذشته‌ی تراژیک خود است، برای نشان دادن توانایی‌هایش و رسیدن به هدف نامعلومی مبارزه می‌کند. او از پدرشان پدی (نیک نولتی)، که یک مربی سابق بوکس و معتاد بهبود یافته است، درخواست کمک می‌کند تا او را برای شرکت در این تورنمنت آماده سازد.
فیلم با دقت به جزئیات شخصیت‌ها و تلاش آنها برای بازسازی روابط خانوادگی شکست‌خورده و همچنین جبران گذشته‌های دردناک، به تصویر می‌کشد. روابط پیچیده بین اعضای خانواده و پیامدهای اعمال گذشته‌شان، همچنان که داستان پیش می‌رود، به تدریج آشکار می‌شود. نقاط عطف فیلم شامل مبارزات حماسی و عاطفی است که نه تنها جسم بلکه روح شخصیت‌ها را نیز به چالش می‌کشد.
فورد در برابر فراری (Ford v Ferrari)، کارگردانی شده توسط جیمز منگولد، در سال ۲۰۱۹ به نمایش درآمد و به عنوان یکی از بهترین فیلم های ورزشی مسابقه‌ای شناخته شده است. این فیلم داستان واقعی طراح خودروی آمریکایی کرول شلبی (با بازی مت دیمون) و راننده‌ی بریتانیایی کن مایلز (با بازی کریستین بیل) را روایت می‌کند که با همکاری یکدیگر، چالش‌های بسیاری را برای ساخت یک خودروی انقلابی برای شرکت فورد پشت سر می‌گذارند تا بتوانند در مسابقات ۲۴ ساعته لمانز، فراری را شکست دهند.
فیلم با تمرکز بر رقابت تنگاتنگ بین فورد و فراری در دهه ۶۰ میلادی، نه تنها جذابیت‌های مسابقه‌ی اتومبیل‌رانی را به تصویر می‌کشد، بلکه داستانی پرتنش و عمیق از روابط انسانی و مبارزات درونی شخصیت‌ها را نیز روایت می‌کند. این فیلم نمایشی است از نبرد با مداخلات شرکتی، محدودیت‌های فیزیکی و شخصیت‌هایی که هر یک به نوعی با دیوهای درونی خود مبارزه می‌کنند.
فورد در برابر فراری نه تنها به دلیل سکانس‌های مسابقه‌ای هیجان‌انگیز و واقع‌گرایانه بلکه به خاطر شخصیت‌پردازی‌های قوی و داستان‌سرایی ماهرانه‌اش مورد تحسین قرار گرفته است. بازی‌های مت دیمون و کریستین بیل، هر دو با استعدادهای فراوان خود، نقش‌آفرینی‌های به‌یادماندنی‌ای را ارائه داده‌اند که تماشای آنها لذت‌بخش است. این فیلم نمونه‌ای برجسته از فیلم‌هایی است که در آن هنر کارگردانی و بازیگری به زیبایی با هم ترکیب شده‌اند تا تجربه‌ای ماندگار برای بیننده رقم بزنند.
مانیبال (Moneyball)، کارگردانی شده توسط بنت میلر، در سال ۲۰۱۱ میلادی عرضه شد و داستان واقعی بیلی بین، مدیر عامل تیم بیسبال اوکلند ایتلتیکس را روایت می‌کند. بیلی بین، که با بازی براد پیت به تصویر کشیده شده، در تلاش است تا با بودجه محدود، تیمی رقابتی بسازد. او و دستیارش پیتر برند، با بازی جونا هیل، به روش‌های سنتی در انتخاب بازیکن خداحافظی کرده و رویکردی آماری و تحلیلی برای تشکیل تیم به کار می‌برند.
فیلم با داستان‌پردازی عمیق خود نه تنها مخاطبان علاقه‌مند به ورزش بیسبال، بلکه کسانی که به دنبال درام‌های روانشناختی و بحث‌های استراتژیک هستند را جذب می‌کند. مانیبال بیش از آنکه درباره بیسبال باشد، در مورد چگونگی استفاده از داده‌های آماری برای شکستن الگوهای قدیمی و دستیابی به موفقیت در شرایط نابرابر است. این فیلم توسط استیون زایلیان و آرون سورکین نوشته شده است که هر دو به خاطر دیالوگ‌های تیز و هوشمندانه‌شان شناخته شده‌اند.
مانیبال به خاطر نگاه نوآورانه‌اش به مدیریت ورزشی و تأکید بر اینکه چگونه یک تیم می‌تواند با کمک تحلیل‌های آماری به جای استعدادهای گران‌قیمت، به موفقیت دست یابد، مورد توجه قرار گرفت. فیلم در جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو نیز به نمایش درآمد و نقدهای بسیار مثبتی از منتقدین دریافت کرد، که به آن لقب یکی از بهترین فیلم های ورزشی مسابقه‌ای دادند.
کرید (Creed)، کارگردانی شده توسط رایان کوگلر در سال ۲۰۱۵، یکی از درام‌های ورزشی مهیج و تحسین‌شده است که روایت‌گر داستان آدونیس جانسون، فرزند نامشروع قهرمان سنگین‌وزن سابق، آپولو کرید است. آدونیس که هرگز پدرش را ندیده، پس از رد شدن در آکادمی بوکس دلفی در لس آنجلس، به دنبال راکی بالبوا، رقیب و دوست قدیمی پدرش، در فیلادلفیا می‌رود تا او را به عنوان مربی خود برگزیند.
داستان فیلم تلاش‌های آدونیس برای پذیرفتن میراث پدرش و همزمان، ساختن هویت مستقل خودش در دنیای بوکس را دنبال می‌کند. از طرفی، رابطه‌ی او با بیانکا، همسایه‌اش که خواننده و ترانه‌سرا است و با مشکل شنوایی دست و پنجه نرم می‌کند، بخش مهمی از روایت فیلم را تشکیل می‌دهد و به عناصر انسانی و عاطفی داستان عمق می‌بخشد.
رایان کوگلر نه تنها موفق شده داستانی جذاب و الهام‌بخش بسازد، بلکه با استفاده از نماهای نزدیک و دقیق از بازیگران، اتصالی عمیق بین شخصیت‌ها و تماشاگران برقرار کرده است. سیلوستر استالونه نیز در نقش راکی بالبوا بازگشته و بازی درخشانی ارائه داده که حتی نامزد دریافت جایزه اسکار شده است.
مشت زن (The Fighter)، فیلمی درام و ورزشی به کارگردانی دیوید او. راسل است که در سال ۲۰۱۰ اکران شد. این فیلم داستان واقعی میکی وارد، یک بوکسور سبک‌وزن و برادر نیمه‌اش دیکی اکلوند را به تصویر می‌کشد که سابقاً یک بوکسور قهرمان بوده و سپس به مربیگری روی آورده است. داستان فیلم تمرکز زیادی بر روی چالش‌های شخصی و حرفه‌ای دارد که میکی در تلاش برای خروج از سایه‌ی اعتیاد و ناکامی‌های برادرش مواجه می‌شود.
مارک والبرگ در نقش میکی وارد و کریستین بیل در نقش دیکی اکلوند به ایفای نقش پرداخته‌اند، که بیل به خاطر بازی درخشان خود در این فیلم برنده جایزه اسکار شده است. امی آدامز و ملیسا لئو نیز در نقش‌های مکمل به تصویر کشیده شده‌اند که هر دو نقش‌های کلیدی در پیشبرد داستان دارند.
فیلم بر روی دینامیک‌های خانوادگی و تأثیر آن بر روی کاریکترها تمرکز دارد و نشان می‌دهد چگونه پیش‌زمینه‌های شخصیتی آنها بر تصمیمات ورزشی آنها تأثیر می‌گذارد. این فیلم نه تنها به عنوان یکی از بهترین فیلم های ورزشی شناخته می‌شود، بلکه به دلیل پرداخت قوی شخصیت‌ها و درام عمیق خانوادگی آن، به یک اثر ماندگار در ژانر درام ورزشی تبدیل شده است.
گاو خشمگین (Raging Bull)، فیلمی به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و با بازی درخشان رابرت دنیرو است که در سال ۱۹۸۰ اکران شد. این فیلم زندگی جیک لاموتا، بوکسور وزن میانی را به تصویر می‌کشد که به خاطر خشونت و خلق و خوی پرخاشگرانه‌اش معروف بود. داستان فیلم بر روی مشکلات شخصیتی لاموتا و تأثیر آنها بر زندگی حرفه‌ای و شخصی‌اش تمرکز دارد، که نهایتاً به خودویرانگری او منجر می‌شود.
در گاو خشمگین، دنیرو نقش لاموتا را با تمام وجود بازی می‌کند، به طوری که برای نقش آفرینی خود وزن زیادی اضافه کرد. این فیلم به خوبی توانسته تصویری عمیق و بی‌پروا از خشونت، حسادت و ناامنی جنسی را ارائه دهد. اسکورسیزی و دنیرو توانستند با این فیلم مفهوم درام ورزشی را به سطحی جدید برسانند، جایی که بوکس تنها به عنوان بستری برای بررسی درگیری‌های درونی شخصیت استفاده شده است.
نمایش مواجهه لاموتا با خود و دیگران، به ویژه در روابطش با برادرش جویی و همسرش ویکی، پرداختی است به چالش‌های اخلاقی و عاطفی که او با آن دست و پنجه نرم می‌کند. این فیلم نه تنها به عنوان یکی از برجسته‌ترین آثار اسکورسیزی شناخته می‌شود بلکه به عنوان یکی از بهترین فیلم های ورزشی تاریخ سینما نیز مطرح است.
فیلم کشتی‌گیر (The Wrestler)، ساخته‌ی دارن آرونوفسکی و با بازی درخشان میکی رورک، در سال ۲۰۰۸ عرضه شد و داستان زندگی رندی "رم" رابینسون، کشتی‌گیر حرفه‌ای را روایت می‌کند که دوران اوج خود را پشت سر گذاشته است. رندی که با مشکلات جسمی و مالی دست و پنجه نرم می‌کند، هنوز هم نمی‌تواند از جذابیت حلقه کشتی دل بکند و بار دیگر به آن بازمی‌گردد تا احیایی در حرفه‌اش داشته باشد.
رندی در تلاش است تا با دختر بیگانه‌اش، استفانی، و با کسدی، رقاصی که می‌خواهد با او رابطه‌ای جدی برقرار کند، ارتباط بهتری برقرار کند. این فیلم به خوبی نشان می‌دهد که چگونه رندی برای حفظ کرامت و بازیابی عشق و احترام در زندگی‌اش مبارزه می‌کند. با این حال، نبردهای او در رینگ کشتی نمادین از نبردهای درونی‌اش هستند که با آنها دست و پنجه نرم می‌کند.
کشتی‌گیر نه تنها به خاطر داستان پردرد و دل‌انگیزش، بلکه به دلیل نمایش دقیق و واقع‌گرایانه از دنیای کشتی حرفه‌ای مورد تحسین قرار گرفته است.
چالشگران داستان تاشی دانکن، یک ستاره پیشین تنیس است که به دلیل یک آسیب جدی، حرفه‌اش را ترک کرده و حالا به مربیگری مشغول است. او با آرت دونالدسون، که زمانی رقیب و حالا همسرش است، ازدواج کرده. اما این ازدواج از سایه گذشته و رابطه‌های پیچیده با پاتریک، بهترین دوست و رقیب پیشین آرت، تأثیر گرفته است. داستان فیلم در بازه‌ای ۱۳ ساله روایت می‌شود و با فلاش‌بک‌هایی، روند تحول و تغییر این سه نفر را بررسی می‌کند، به‌ویژه زمانی که در طول یک مسابقه تنش‌زا دوباره به هم می‌رسند.
فیلم چالشگران از آن دسته داستان‌هایی است که تنها بر رقابت ورزشی تمرکز ندارد، بلکه در لایه‌های زیرین، مفاهیم عمیق‌تری از عشق، خیانت و جاه‌طلبی را می‌کاود. روایت این داستان به صورت غیرخطی و از طریق فلاش‌بک‌ها، بیننده را با گذشته و حال شخصیت‌ها پیوند می‌دهد. مسابقه‌ای به نام چلنجر که فیلم حول آن می‌چرخد، جایی است که پاتریک و آرت در برابر یکدیگر قرار می‌گیرند؛ رقبایی که حالا به خاطر تاشی در وضعیت پیچیده‌تری قرار دارند.
جاستین کوریتزکس که پیش‌تر با نوشتن فیلمنامه‌هایی خاص شناخته شده بود، این بار با الهام از مسابقه‌ی جنجالی ۲۰۱۸ بین سرنا ویلیامز و نائومی اوساکا و مطالعه خاطرات آندره آغاسی، ایده‌ای برای خلق این فیلمنامه شکل داد. گوادانینو، که از پیش با فیلم‌هایی چون Call Me By Your Name و Bones and All به شهرت رسیده بود، با این فیلم بار دیگر نشان داد که در روایت داستان‌های احساسی و چندلایه‌ی انسانی توانایی بالایی دارد.
فیلم مبارزه با خانواده‌ام به کارگردانی و نویسندگی استیون مرچنت، داستان واقعی و الهام‌بخش سارا-جید بیویس، معروف به پیج، را روایت می‌کند. در این داستان جذاب، خانواده‌ای اهل نوریچ انگلستان را می‌بینیم که علاقه و اشتیاقشان به کشتی حرفه‌ای، آنها را به مسیری ناهموار و پرچالش هدایت می‌کند. این فیلم، سفری را دنبال می‌کند که پیج از دوران کودکی تا رسیدن به WWE، بزرگ‌ترین سازمان کشتی‌گیری جهان، طی می‌کند. از همان ابتدا، سارا و برادرش زاک، آرزو دارند تا در دنیای پرزرق‌وبرق WWE خودشان را نشان دهند، اما مشکلات و ناکامی‌ها در این مسیر، روابط خانوادگی و اعتماد به نفس آنها را به چالش می‌کشد.
سارا که در نهایت به پیج تغییر نام می‌دهد، برای رسیدن به آرزوهایش باید از محدودیت‌های خانوادگی و اجتماعی عبور کند.
این فیلم که با بودجه ۱۱ میلیون دلار ساخته شد، توانست بیش از ۴۰ میلیون دلار در گیشه فروش داشته باشد. کارگردانی و نویسندگی استیون مرچنت، که پیش از این به خاطر خلق سریال‌های موفقی چون The Office شناخته شده بود، فیلم را به اثری کمدی-درام تبدیل کرده که به خوبی توانسته تعادلی میان صحنه‌های احساسی و لحظات خنده‌دار ایجاد کند. از نکات جالب دیگر درباره فیلم، تغییر نظر پدر پیج در مورد بازیگر نقش خودش بود؛ او در ابتدا از اینکه نیک فراست قرار بود نقش او را بازی کند ناراضی بود، زیرا دوست داشت ری وینستون او را به تصویر بکشد، اما پس از دیدن اجرای فراست، او را تحسین کرد.
بگذار یک چیز را همین اول بگویم: این فقط یکی از فیلم های ورزشی بر اساس واقعیت نیست. علی بیشتر از آنکه داستان مشت‌ها باشد، داستان مردی است که هرگز مشت آخر را نخورد. داستان کسی که نه‌تنها در رینگ، بلکه در سیاست، مذهب، و فرهنگ عامه هم می‌جنگید. اگر فکر می‌کنی این فقط یک زندگی‌نامه معمولی از محمد علی است، بهتر است دوباره فکر کنی.
مایکل مان، که استاد ساختن شخصیت‌های درون‌گرا اما پرغرور است، این بار به سراغ کسی رفته که درون‌گرا نبود، اما پرغرور؟ بی‌شک. ویل اسمیت در نقش محمد علی، نه‌فقط یک اجرای خوب، بلکه یک تبدیل‌شدن تمام‌عیار به اسطوره است. او فقط حرکات، لهجه و تُن صدای علی را تقلید نمی‌کند؛ او روحیه‌ی طناز، مبارزه‌جو و مغرور این مرد را از نو زنده می‌کند. آن‌قدر که شاید بعد از فیلم، چشمت را روی لحظات واقعی زندگی محمد علی بیندازی و با خودت بگویی: ویل اسمیت، یا محمد علی؟
اما علی فقط درخشش یک بازیگر نیست. فیلم، دهه‌ای پرآشوب از زندگی این قهرمان را مرور می‌کند، از پیروزی‌اش بر سانی لیستون تا لحظه‌ای که در کینشاسا، با آن غرور همیشگی، جورج فورمن را در مسابقه‌ی غرش در جنگل به زانو درآورد. اما چیزی که فیلم را خاص می‌کند، مبارزه‌های خارج از رینگ است. رد کردن خدمت سربازی، تقابلش با دولت آمریکا، همراهی‌اش با مالکوم ایکس و تلاش‌هایش برای حفظ هویت خودش، همان‌قدر هیجان‌انگیز است که ضربات مرگبارش در رینگ بود.
حالا بیایید کمی درباره‌ی واکنش‌ها حرف بزنیم. فیلم در گیشه موفقیت بزرگی نبود، اما خب، مگر همیشه بهترین‌ها در لحظه‌ی اول قدرشان دانسته می‌شود؟ اما وقتی به جوایز می‌رسیم، نامزدی ویل اسمیت و جان وویت در اسکار، تحسین جهانی، و تاثیر عمیق آن در ژانر زندگی‌نامه‌های ورزشی، مهر تاییدی بر ارزش‌های این فیلم سینمایی ورزشی است.
فوتبال را هر جور که نگاه کنی، چیزی فراتر از چند بازیکن است که دنبال یک توپ می‌دوند. برای خیلی‌ها، فوتبال یک پناهگاه است، یک امید، یک فرصت دوباره. و این دقیقاً همان چیزی است که بازی زیبا در موردش حرف می‌زند؛ نه درباره برد و باخت، بلکه درباره آدم‌هایی که وسط این بازی به دنبال هویت، شرافت و یک شروع تازه‌اند چیزی که توانسته آن را میان بهترین فیلم های ورزشی انگیزشی جای بدهد.
به کارگردانی تئا شاراک، که شاید بیشتر او را با فیلم احساسی "من پیش از تو" بشناسید، این فیلم داستان تیمی از فوتبالیست‌های بی‌خانمان انگلیسی را روایت می‌کند که به امید فتح جام جهانی بی‌خانمان‌ها به رم سفر می‌کنند. اما این فیلم چیزی فراتر از کلیشه‌های ورزشی است. بله، ما تیمی داریم که در موقعیتی غیرممکن قرار گرفته و بله، آنها در مسیرشان چالش‌های بزرگی دارند. اما این فیلم با تمرکز بر زندگی شخصی و زخم‌های گذشته شخصیت‌ها، ما را به جایی عمیق‌تر از زمین چمن می‌برد.
بیل نای، مردی که حتی اگر در فیلمی فقط یک جمله بگوید، باز هم فیلم را از آن خود می‌کند، در نقش مال، مربی تیم، یک اجرای استادانه ارائه می‌دهد. اما ستاره‌ی فیلم مایکل وارد است، در نقش وینی، جوانی با استعدادی فوق‌العاده که گذشته‌ی سختش مثل سایه دنبالش است. رابطه‌ی این دو کاراکتر، همان چیزی است که فیلم را از یک درام ورزشی ساده فراتر می‌برد.
بازی زیبا درام ورزشی‌ای نیست که آخرش را از همان اول بتوان حدس زد. این فیلم چیزی را به ما یادآوری می‌کند که گاهی در دنیای پرزرق‌وبرق فوتبال فراموش می‌شود: اینکه این بازی برای همه است. حتی برای آن‌هایی که هیچ چیز دیگری ندارند.
سخن پایانیدر پایان، وقتی به بهترین فیلم های ورزشی نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که چگونه ورزش بیش از هر چیز دیگری، می‌تواند آینه‌ای باشد برای بازتاب جنبه‌های پنهان انسانیت ما. این فیلم‌ها، که داستان‌هایی از غلبه بر موانع، درک ارزش‌های انسانی و تلاش برای بهتر شدن هستند، ما را به فکر فرو می‌برند و احساسات ما را برمی‌انگیزند. فیلم های ژانر ورزشی به ما یادآوری می‌کنند که با وجود تمام محدودیت‌ها، پتانسیل برای بزرگی و معناداری در وجود هر فردی نهفته است. از این رو، برترین فیلم های ورزشی نه تنها به عنوان سرگرمی بلکه به عنوان الهام‌بخش برای ما و نسل‌های آینده باقی خواهند ماند. نظرات خودتان را با پاراج درمیان بگذارید.