فیلم کاپیتان آمریکا: دنیای شگفت انگیز نو (Captain America: Brave New World 2025)

وقتی عنوان یک فیلم ابرقهرمانی جمله‌ای از آلدوس هاکسلی را مبدا می‌گیرد، یعنی قرار نیست صرفاً با مشت و سپر طرف باشیم. فیلم کاپیتان آمریکا: دنیای شگفت انگیز نو (Captain America: Brave New World 2025) بیشتر از آن‌که ادامه‌ای بر سنت باشد، بازتعریفی است از یک نماد. سکان هدایت این جهان تازه به دستان سام ویلسون افتاده؛ کاپیتانی که نه تنها سپر را به ارث برده، بلکه بار فلسفی یک ابرقهرمان در دنیای شک‌برانگیز امروز را نیز بر دوش می‌کشد.

آنتونی مکی به عنوان اصلی ترین عضو بازیگران کاپیتان آمریکا: دنیای شگفت انگیز نو، حالا دیگر نه سایه استیو راجرز، بلکه خود چهره کاپیتان آمریکاست؛ با نگرشی تازه و زمینی‌تر. فیلم از نشانه‌ها غافل نمی‌شود. یکی از پوسترهای رسمی، صحنه‌ای از سام ویلسون را نشان می‌دهد که ضربه هالک قرمز را با سپرش مهار می‌کند. این تصویر نه فقط اکشن، بلکه اشاره‌ای مستقیم به جلد کلاسیک شماره ۲۳۰ کمیک Captain America است، ادای احترامی تصویری که مخاطب وفادار را خوشحال می‌کند.

در جایگاه کارگردان، ژولیوس اونا قرار گرفته؛ کسی که با فیلم‌هایی مانند Luce نشان داده دغدغه‌های اجتماعی را خوب می‌شناسد و می‌تواند زیر پوست ابرقهرمانی، سراغ مسائل عمیق‌تری برود. آنتونی مکی با نقش‌آفرینی خود، حالا رسماً کاپیتان آمریکای جدید مارول است. نه با ابهت سرد استیو راجرز، بلکه با صراحت و چالش‌هایی از جنس امروز. فیلم با بهره‌گیری از لحن سیاسی، فضای امنیتی و نوعی شکاف نسلی، در تلاش است چیزی فراتر از یک داستان قدرت باشد.

از جذاب‌ترین نکات پشت‌صحنه، بازگشت شخصیت تاندربولت راس است، این بار با بازی هریسون فورد، که جانشین ویلیام هرت فقید شده. فورد در این نقش، نه فقط به‌خاطر نامش، بلکه به‌دلیل حضور در سکانس‌هایی با وزن سیاسی بالا، حضوری تاثیرگذار خواهد داشت. همچنین بازگشت تیم بلیک نلسون در نقش دکتر ساموئل استرنز، از زمان فیلم The Incredible Hulk (2008)، پیوندی است با ریشه‌های کمتر دیده‌شده مارول.

فیلم Brave New World فقط یک دنباله نیست، بلکه بیانیه‌ای تصویری است از تغییر زمانه، از تعریف جدید قهرمانی، و از دنیایی که دیگر با پرچم تنها نمی‌توان نجاتش داد.