نقدهای فیلم دانیلا برای همیشه

برای فیلمی درباره غم و اندوه، تماشای آن تجربه‌ای لذت‌بخش است؛ هنگام دیدن آن حس می‌کنید روی یک رودخانه آرام و کند در جریانید. «Daniela Forever» روح فیلم‌های عاشقانه-فانتزی گذشته را در خود دارد، مثل «A Matter of Life and Death» از پاول و پرس‌برگر. اگر دنبال فرار از واقعیت هستید، این فیلم مناسب شماست!

با اینکه فضای تاریک فیلم ممکن است کمی خسته کننده باشد، موضوع فیلم (یک داستان عاشقانه که نمی‌ترسد نشان دهد یکی از طرفین رابطه آن‌طور که به نظر می‌رسد جذاب و دوست‌داشتنی نیست) نکات جالبی دارد.

به خاطر برخی تصمیمات قابل تامل، پیام‌های کلیدی فیلم به اندازه‌ای که باید تاثیرگذار نیستند.

آن‌ بخش فلسفی فیلم ــ که این پرسش را مطرح می‌کند «آیا ترجیح می‌دهید عزیزتان زندگی بهتری داشته باشد، حتی اگر به معنای زندگی‌کردن بدون شما باشد؟» ــ با توانایی‌های اصلی ویگالوندو هم‌خوانی ندارد و در نهایت، بیشتر شبیه تزئینی سطحی است تا بخشی معنا‌دار از داستان.

با وجود کاستی‌هایش، فیلم به خاطر رویکرد بصری جسورانه‌اش و بازی گولدینگ همچنان درخشان است و بازتابی تفکر برانگیز اما ناقص از اینکه واقعاً چه احساسی برای کنار آمدن با فقدان داریم، ارائه می‌دهد.

فیلم ویگالوندو دارای پیش‌زمینه‌ای جالب است، اما داستان (که او همچنین فیلمنامه‌اش را نوشته) از دستش خارج می‌شود و در نتیجه، فیلم هیچ‌گاه نتوانسته به اوج خود برسد.