نقدهای فیلم النور کبیر

هرچقدر کمتر شیفته‌ی «النور کبیر» می‌شوید، بیشتر از حضور «جون باشکوه» خوشحال می‌شوید. او حتی در غمگین‌ترین لحظات انرژی و شادی زیادی وارد می‌کند و اسکویب دقیقاً می‌داند چگونه با کمی طنز و شیرینی، حس پشیمانی، نگاه‌های کنایه‌آمیز و دل‌شکستگی را قابل تحمل کند. فیلم به‌اندازه‌ی کافی خوب است و او فوق‌العاده است.

بزرگ‌ترین نقطه‌ی قوت فیلم شخصیت اسکوئیب است. او مدام شوخی می‌کند و مهربانی مادربزرگ‌گونه‌ای از خود نشان می‌دهد.

فیلم بین صحنه‌های کمدی و لحظات دراماتیک به‌طور نامنظمی نوسان می‌کند و با اینکه جوهانسون کارگردانی توانمند نشان می‌دهد، برخی ناهماهنگی‌های آشفتۀ لحن فیلم را نمی‌تواند جبران کند.

در "اِلِنور کبیر" عناصر کافی برای تماشا وجود دارد، به ویژه ارتباط عمیق و احساسی بین دو زنی که برای غلبه بر غم‌های خاص خود به یکدیگر نیاز دارند. ای کاش دنیای اطراف آن‌ها نیز با دقت بیشتری گسترش میافت.

نجات‌دهنده‌ی فیلم، بدون شک، «اسکویب» است. زمانی که فیلم بیشترین نیاز را به او دارد، او خود را نشان می‌دهد. او لحظات طنزی را به ارمغان می‌آورد و پایانی احساسی که فیلم به دنبالش است را به آن می‌بخشد.

این کمدی‌درام با لحن پیچیده، مسائلی مثل پیری، فقدان و سختی تشخیص حقیقت در دنیای اخبار جعلی را بررسی می‌کند. اما فیلم بیشتر از آنکه دلنشین باشد، اذیت‌کننده است و بزرگ‌ترین مشکلش این است که اصرار دارد ما هرطور شده، النا را فوق‌العاده دوست‌داشتنی ببینیم، بدون توجه به اینکه چه اتفاقی می‌افتد.