نقدهای آسوشیتد پرس (The Associated Press) درباره فیلم و سریال‌ها

اگه بخوایم نقدی به فیلم وارد کنیم، اینه که طنز و کاریکاتورها کمی اغراق‌آمیز هستن و بیشتر شخصیت‌های مرد، زن‌ستیز و غیرمستقیم نمایش داده شدن. اما همین اغراق هم بخشی از چیزی‌ست که فیلم رو این‌قدر سرگرم‌کننده می‌کنه.

«اتوبوس گمشده» درباره چند آدم عادی است که در موقعیتی غیرممکن گیر افتاده‌اند و فقط تلاش می‌کنند زنده بمانند. هرچند دیدن بچه‌ها در خطر به‌راحتی احساسات تماشاگر را تحریک می‌کند، اما فیلم در عین حال به قلب ماجرا هم می‌رسد.

فیلمی که هم از نظر احساسی تأثیرگذار است و هم از نظر فنی چشمگیر؛ اثری که با استفاده از چیزهایی ساده مثل خمیر، سیم، کاغذ و رنگ، هم احساس را برمی‌انگیزد و هم با جزئیاتش شگفت‌زده‌ات می‌کند.

در پایان، فیلم ما را وادار می‌کند نه تنها به سوگ، بلکه به تنهایی و تلاش‌هایی که آدم‌ها برای مقابله با آن می‌کنند، فکر کنیم. حتی شکسپیر هم جمله‌ای درباره آن گفته بود، درباره «راز تنهایی تو». در داستان رضایت‌بخش «سوئینی»، همین وضعیت اساسی انسانی همچنان رازآلود باقی می‌ماند.

این فیلم حاصل همکاری درخشان بین «بیرن» و نویسنده‌ـ‌کارگردان «برونستین» است؛ کسی که داستان را از تجربه‌های شخصی خودش در دوران مادری الهام گرفته. این همکاری فرصتی برای «بیرن» فراهم کرده تا فراتر از نقش‌های سبک و جذاب همیشگی‌اش برود و چهره‌ای متفاوت از خودش نشان دهد؛ بازیگری انعطاف‌پذیر و جسور که در یکی از سخت‌ترین نقش‌های دراماتیک دوران کاری‌اش خوش درخشیده است.

معمولاً فیلم‌های سرقت سینمایی یا در موفقیتشون یا در شکستشون چشمگیرن. ریچاردت همه این جلوه‌ها رو حذف کرده و به جای اون، داستانی پرحس و حال درباره مردی روایت می‌کنه که یه اشتباه احمقانه می‌کنه و کم‌کم همه چیزش رو از دست می‌ده، مثل سقوطی آهسته از کوه.