نقدهای فیلم اتاق مجاور

«اتاق بغلی» یک نمایش احساسی دو نفره بین دو غول بازیگری است. مور در نقش اینگرید، جایگزین تماشاگر است و سعی می‌کند با یک وظیفه غیرممکن به بهترین شکل کنار بیاید. اجرای سوئینتون به شیوه‌ای متفاوت، باوقار است؛ اجرایش خویشتن‌دارانه به نظر می‌رسد و شخصیتی را به تصویر می‌کشد که انگار از نظر فیزیکی درد را از چهره‌اش دور نگه می‌دارد. با این حال، آخرین فیلم آلمادوار دقیقاً یک بازگشت به اوج برای این استادکار ...

هیچ فیلمساز مردی به اندازه پدرو آلمادوار به طور مداوم شخصیت‌های زن و بازیگرانشان را درک نکرده است؛ فضیلتی که اولین فیلم بلند انگلیسی‌زبان این کارگردان ارزشمند را از دیالوگ‌های پر از نثر در صحنه‌های اولیه‌اش نجات می‌دهد. فیلم برای رهایی از آن کیفیت خشک و کتابی، به زمان نیاز دارد، اما تغییر صحنه و حضورهای درخشان تیلدا سوئینتون و جولیان مور، به «اتاق بغلی» جان می‌بخشند. این یک درام بسیار سنجیده دربار...

چیزی در این درام صمیمی وجود دارد که حس ترجمه نادرستی را القا می‌کند، نه در زبان تحت‌اللفظی، بلکه در حس کلی تصویر. در اولین فیلم بلند انگلیسی‌زبان آلمادوار، مور نقش اینگرید را بازی می‌کند، نویسنده‌ای که با دوست قدیمی‌اش مارتا (سوئینتون) دوباره ارتباط برقرار می‌کند. «اتاق بغلی» یک درام پرحرف و متفکرانه است که عمدتاً از گفتگوهای بین مارتا و اینگرید تشکیل شده است. برخی از آنها ریتم تصنعی کارهای غیرکمد...

در تلاش برای بررسی ضعف ساختاری «اتاق بغلی»، ناگزیر به یک پرحرفی ناشی از ترجمه نادرست برمی‌خوریم. این سیل صحبت در فیلمی درباره دو نویسنده که از توانایی‌های ذاتی خود برای درک مرگ استفاده می‌کنند، ذاتی است. اما این کلمات کیفیتی غیرطبیعی دارند و نحو بیانی آنها کمتر به نویسندگان شبیه است تا به مدل‌های زبان بزرگی که به ما نویسندگان گفته شده ممکن است روزی شغل ما را بگیرند. به نظر می‌رسد مسئله کمتر ترجمه ...