نقدهای سریال ریپلی

این «ریپلی» یک حیوان متفاوت است. روایت دقیق زیلیان بر اهمیت جزئیات کلیدی تأکید می‌کند. این سریال یک رویه جنایی است - وسواس‌گونه به فرآیند، از اجرای یک قتل تا پوشش گسترده و خسته‌کننده‌اش. عبارت «سینمایی» که امروزه زیاد به کار می‌رود، در اینجا تفسیر ایده‌آلی پیدا می‌کند: داستان‌گویی بصری با هدف، که با ریتم هیپنوتیزمی، سبک بی‌عیب و نقص و حس شوخ‌طبعی بیمارگونه‌اش، به آن کمک شایانی شده است. یکی دیگر از...

در حالی که آنتونی مینگلا، کارگردان فیلم ۱۹۹۹، داستان تام ریپلی را به عنوان یک داستان رنگارنگ و آفتابی از سرقت هویت و قتل تصور می‌کرد، دیدگاه زیلیان از این داستان، نوآر خالص است. اندرو اسکات در نقش ریپلی، مسلماً مسن‌تر و دنیادیده‌تر از نسخه مت دیمون است و اسکات در ایفای نقش جامعه‌ستیزان فوق‌العاده است. او لهجه بریتانیایی خود را به یک صدای آمریکایی بسیار صاف و بدون لهجه منطقه‌ای تبدیل کرده که برای ش...

دو دلیل عالی برای لذت بردن از این سریال، با تمام کندی‌اش، وجود دارد. اولین دلیل، دقتی است که استیون زیلیان در ساخت آن به کار برده است. بازیگران اطراف اسکات هوشمندانه انتخاب شده‌اند و فیلمبرداری سیاه و سفید رابرت السویت، که در ابتدا ممکن است متظاهرانه به نظر برسد، پالت رنگی محدود خود را به خوبی به دست می‌آورد. دومین دارایی بزرگ «ریپلی»، خود اندرو اسکات است که اولین ریپلی قطعی روی پرده را به ما داده...

این سریال به طور اجتناب‌ناپذیری این سوال را مطرح می‌کند: آیا داستان «آقای ریپلی با استعداد» که بیشتر مردم جهان آن را می‌شناسند، ارزش بازگویی دوباره را دارد؟ به اعتبار استیون زیلیان، از نظر بصری و لحنی، «ریپلی» نمی‌توانست با اقتباس سینمایی کلاسیک ۱۹۹۹ متفاوت‌تر باشد. این سریال که کاملاً سیاه و سفید فیلمبرداری شده، از همان ابتدا حال و هوای نوآر را القا می‌کند. با این حال، سیاه و سفید بودن، ریویرا ای...