نقدهای سریال بی گناه فرضی

این سریال به شکلی هوشمندانه، تمایل جیک جیلنهال به بازی در نقش شخصیت‌های وسواسی و دوست‌نداشتنی را به سلاحی برای به چالش کشیدن مخاطب تبدیل می‌کند تا اصل «بی‌گناهی تا زمان اثبات جرم» را به یاد بیاورد. این یک ترفند جذاب است؛ هر بار که شخصیت اصلی با دروغ‌ها و تصمیمات احمقانه‌اش شما را از خود بیزار می‌کند، یک لحظه احساسی یا یک حمله پانیک واقع‌گرایانه شما را به یاد می‌آورد که او این جنایت را مرتکب نشده ا...

این سریال یک اثر کاملاً قابل‌قبول است و به اندازه کافی پیچش‌های هیجان‌انگیز دارد که برای کسانی که با متریال قبلی آشنا هستند، جالب باشد. با این حال، اغلب حس می‌شود که چندین سریال مختلف در تلاشند تا در یک قالب جای بگیرند؛ هم یک سریال پلیسی و حقوقی است، هم یک درام آبکی محیط کار و هم به مسائل خانوادگی می‌پردازد. این موضوع روایت را کمی بیش از حد کش می‌دهد. با این وجود، تعاملات عاطفی بین شخصیت‌های اصلی،...

این سریال با تهیه‌کنندگی جی. جی. آبرامز و نویسندگی دیوید ای. کلی، دارای یک شجره‌نامه قدرتمند است. فرض اصلی داستان، که از رمان اسکات تورو گرفته شده، همچنان قوی است، اما فرمت هشت قسمتی یک موهبت دوگانه است؛ اگرچه به داستان فضای بیشتری برای نفس کشیدن می‌دهد، اما این فضا با صحنه‌های طولانی روان‌درمانی و خانواده‌ای که به طرز عجیبی از خیانت‌های شخصیت اصلی آسیب‌دیده به نظر نمی‌رسند، پر شده است. علاوه‌برای...