نقدهای فیلم روزی روزگاری در هالیوود

ده سال از زمانی که کوئنتین تارانتینو یک فیلم بدون ابهام عالی به ما داد، می‌گذرد. «روزی روزگاری در هالیوود» آن فیلم کامل و بی‌نقص نیست - هرچند برای بخش‌های طولانی (بیش از نیمی از آن)، حس می‌کنم که می‌توانست باشد. این یک فیلم کلاژ نوستالژیک، گیرا، پر از جزئیات و تماشایی است؛ یک داستان حماسی از هالیوود در سال ۱۹۶۹. در دو سوم ابتدایی، تارانتینو دو شخصیت اصلی را با یک انسانیت مردانه و رضایت‌بخش و غیرکن...

احساس شادی آمیخته با مالیخولیا برای یک دوران گذشته، در تمام مدت تماشای «روزی روزگاری در هالیوود» مرا رها نکرد. تارانتینو زمانی گفته بود که تمام فیلم‌هایش «به طرز دردناکی شخصی» هستند. در اینجا، در حالی که فیلم اسماً درباره چند کهنه‌کار دنیای نمایش است، تارانتینو واقعاً درباره کهنگی خود فیلم صحبت می‌کند. اما به جای سوگواری برای آنچه از دست رفته، تارانتینو یک مهمانی پر سر و صدا برای جشن گرفتن تمام چی...

«روزی روزگاری در هالیوود»، نهمین و ماقبل آخر فیلم کوئنتین تارانتینو، به طرز هوشمندانه‌ای دانش دایره‌المعارفی نویسنده-کارگردان از سینما و فرهنگ پاپ را به نمایش می‌گذارد و در عین حال به عنوان یک ادای احترام عاشقانه به یک دوران گذشته از فیلم‌ها و ستاره‌ها عمل می‌کند. این فیلم حساسیت‌های یک فیلمساز مسن‌تر و شاید متفکرتر را نسبت به پسر بد مستقل دهه ۹۰ منعکس می‌کند. تارانتینو عمدتاً داستان خود را بر روی...