انیمیشن در جستجوی نمو (Finding Nemo 2003)

درباره انیمیشن در جستجوی نمو

کارتون نمو، یکی از محبوب‌ترین آثار اندرو استنتون، در سال ۲۰۰۳ توسط استودیوی انیمیشن‌سازی پیکسار ساخته و با کارگردانی او به نمایش درآمد. با توجه به اهمیت بالا برای بازنمایی دنیای زیر آب، تیم هنری پیکسار تحقیقات گسترده‌ای در حوزه‌ی بیولوژی دریایی و اقیانوس‌شناسی انجام دادند و حتی کلاس‌های غواصی را گذراندند تا بتوانند حرکات و ویژگی‌های طبیعی ماهی‌ها و موجودات دریایی را با دقتی بی‌نظیر بازسازی کنند. این تلاش‌های بی‌وقفه باعث شد تا «در جستجوی نمو» به یک تجربه بصری جذاب و بسیار واقعی تبدیل شود که زندگی زیر آب را با جزئیات خیره‌کننده‌ای به تصویر می‌کشد. از دیگر آثار موفق اندرو استنتون، می‌توان به انیمیشن تحسین‌شده‌ی «وال-ئی» اشاره کرد. این اثر که در سال ۲۰۰۸ منتشر شد، داستانی متفاوت از یک ربات کوچک در جهانی پسا آخرالزمانی را روایت می‌کند و به خاطر پیام‌های محیط‌زیستی و تکنولوژیکی عمیقش، جوایز بسیاری از جمله اسکار بهترین انیمیشن را به دست آورد.

فروش گیشه انیمیشن در جستجوی نمو در مجموع بیش از ۹۴۰ میلیون دلار در سطح جهانی بود و اولین انیمیشن پیکسار شد که جایزه اسکار بهترین انیمیشن را دریافت کرد. موسیقی متن توسط توماس نیومن ساخته شد که هم با زیبایی دنیای زیر آب همخوانی داشت و هم احساسات و تنش‌های موجود در داستان را به‌خوبی منتقل می‌کرد.

از هنرپیشه های انیمیشن نمو می‌توان به آلبرت بروکس و الن دی‌جنرس اشاره کرد که با صدای ویژه و اجرای خارق‌العاده خود، شخصیت‌های مارلین و دوری را به یادگارهایی فراموش‌نشدنی در دنیای انیمیشن تبدیل کردند. اجرای دی‌جنرس به‌ویژه در نقش دوری، ماهی آبی فراموش‌کار، طراوت و انرژی تازه‌ای به فیلم بخشید و به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های انیمیشنی بدل شد. از دیگر آثار معروف دی‌جنرس می‌توان به حضور صداپیشگی او در انیمیشن در جستجوی دوری، ادامه‌ای بر همین داستان، اشاره کرد که او را بیش از پیش در این نقش درخشان به یادگار گذاشت.

موسیقی انیمیشن نمو که توسط توماس نیومن آهنگسازی شده، فضایی عمیق و احساسی به فیلم بخشیده و یکی از عوامل کلیدی در خلق جهان زیرآبی شگفت‌انگیز و متنوع این انیمیشن محسوب می‌شود. نیومن برای ساخت این موسیقی از سازهایی مانند پیانو، سازهای الکترونیکی و پرکاشن استفاده کرد تا داستان این پدر و پسر را در فضایی پر از ماجرا و دلهره به تصویر بکشد. برخلاف عمویش رندی نیومن که برای انیمیشن‌های دیزنی آثار شاد و کودکانه‌تری خلق می‌کرد، توماس با افزودن لایه‌هایی از عمق و فضای احساسی به داستان نمو، سبک خاص خود را به پیکسار آورد. این تفاوت به‌خصوص در قطعه‌های برجسته‌ای مانند «Nemo Egg» کاملاً محسوس است که آغاز فیلم را با حال و هوایی از اضطراب و فقدان شروع می‌کند، و مخاطب را با داستان پیوند می‌دهد.