پرفروش‌ترین فیلم‌های دهه‌ی اخیر، چهره‌ی تازه‌ای از سینمای جهان را نمایان کردند؛ سینمایی که در آن مرز میان سرگرمی و هنر، میان هیجان و تفکر، به طرز خیره‌کننده‌ای درهم آمیخته است. این آثار، نه‌فقط به لطف جلوه‌های ویژه و بودجه‌های عظیم، بلکه به‌دلیل خلق تجربه‌های جمعی و احساسی، توانستند تماشاگران را از سراسر دنیا به سالن‌های سینما بازگردانند. از فانتزی‌های ابرقهرمانی تا درام‌های انسانی و از حماسه‌های علمی–تخیلی تا کمدی‌های نمادین، دهه‌ی ۲۰۲۰ نقطه‌ی اوج سینمای مدرن در گیشه بود.
در صدر این فهرست، «انتقام‌جویان: پایان بازی» (Avengers: Endgame – ۲۰۱۹) ساخته‌ی برادران روسو، هنوز هم یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ است. این اثر با جمع‌بندی بیش از یک دهه روایت در دنیای مارول، ترکیبی از اکشن عظیم، لحظات احساسی و قهرمان‌گرایی نوستالژیک را ارائه داد. «پایان بازی» نه فقط پایانی برای داستان، بلکه نقطه‌ای عاطفی در فرهنگ سینمایی یک نسل بود.در ادامه، «آواتار ۲: راه آب» (Avatar: The Way of Water – ۲۰۲۲) ساخته‌ی جیمز کامرون، با جلوه‌های بصری نفس‌گیر و دنیای غوطه‌ور پاندورا، دوباره مخاطبان را به سینما کشاند. فیلم با تمرکز بر مفهوم خانواده، طبیعت و میراث، نشان داد که دنباله‌ها هم می‌توانند احساسی و شاعرانه باشند.
در میان آثار ابرقهرمانی، «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» (Spider-Man: No Way Home – ۲۰۲۱) یکی از بزرگ‌ترین موفقیت‌های دهه بود؛ فیلمی که با گردآوردن سه نسل از مردان عنکبوتی، نه‌تنها طرفداران را به وجد آورد بلکه از نظر احساسی نیز غافلگیرشان کرد. این اثر مرز میان نوستالژی و نوآوری را در سینمای تجاری از نو تعریف کرد.در سوی دیگر، «تاپ‌گان: ماوریک» (Top Gun: Maverick – ۲۰۲۲) به کارگردانی جوزف کوسینسکی، با حضور کاریزماتیک تام کروز، تبدیل به پدیده‌ای فرهنگی شد. فیلم با پروازهای واقعی، موسیقی پرانرژی و داستانی درباره‌ی افتخار، تجربه و گذر زمان، یکی از معدود دنباله‌هایی بود که حتی از نسخه‌ی اصلی نیز فراتر رفت.
اما دهه‌ی اخیر تنها به اکشن و فانتزی محدود نماند. «باربی» (Barbie – ۲۰۲۳) ساخته‌ی گرتا گرویگ، با نگاهی هوشمندانه و طنزآمیز به مفاهیم جنسیت، هویت و تصویر زن در فرهنگ عامه، مرز میان کمدی، فانتزی و نقد اجتماعی را درنوردید. فیلم با رنگ، موسیقی و شوخ‌طبعی خاصش، یکی از پرفروش‌ترین آثار تاریخ سینمای زنان شد. و در کنار آن، «اوپنهایمر» (Oppenheimer – ۲۰۲۳) اثر کریستوفر نولان، نشان داد که حتی یک درام تاریخی و فلسفی نیز می‌تواند گیشه را تسخیر کند. داستان خلق بمب اتم، با ساختار روایی پیچیده و اجرای خارق‌العاده‌ی سیلیان مورفی، تماشاگر را در مرز میان علم، اخلاق و قدرت به لرزه درآورد.
پرفروش‌ترین فیلم‌های دهه‌ی اخیر نشان دادند که سینما هنوز هم می‌تواند همزمان سرگرم‌کننده، اندیشمند و تأثیرگذار باشد. از جهان ابرقهرمانان تا دغدغه‌های فلسفی نولان و نگاه زنانه‌ی گرویگ، این آثار ثابت کردند که تماشاگران جهانی همچنان برای احساس، هیجان و معنا به سینما می‌آیند — نه فقط برای تماشا، بلکه برای تجربه‌ی دوباره‌ی زندگی بر پرده‌ی نقره‌ای.
