آیا نولان باید پیش از اودیسه، سراغ جنگ تروآ می‌رفت

کریستوفر نولان (Christopher Nolan) بار دیگر با پروژه‌ای جاه‌طلبانه به سینما بازمی‌گردد. فیلم بعدی او با عنوان اودیسه (The Odyssey) قرار است در سال ۲۰۲۶ (۱۴۰۵ هجری شمسی / ۱۴۴۸ قمری) اکران شود و بدون شک یکی از بزرگ‌ترین آثار حماسی او خواهد بود. اما یک سؤال مهم ذهن طرفداران و منتقدان را درگیر کرده: چرا نولان داستان را از «اودیسه» آغاز می‌کند و نه از جنگ تروآ؟

«اودیسه» بدون «ایلیاد» کامل نیست

حماسه «اودیسه» اثر جاودان هومر (Homer)، سال‌هاست الهام‌بخش سینما، ادبیات و حتی بازی‌های ویدیویی بوده است. اما این داستان، ادامه‌ای‌ست بر ایلیاد (The Iliad)، شعری حماسی که جنگ ده‌ساله تروآ را روایت می‌کند—جنگی که آغازگر ماجرای پرپیچ‌وخم ادیسهوس (Odysseus) برای بازگشت به زادگاهش، ایتاکاست.

برای کسانی که آشنایی کمتری با اسطوره‌شناسی یونان دارند، ندانستن نقش اودیسه در جنگ تروآ، می‌تواند درک کامل سفر سخت و پرخطر او را دشوار کند. اما نولان—درست مانند آنچه در Oppenheimer انجام داد—احتمالاً قصد دارد با تمرکز بر جنبه‌های شخصیتی و روان‌شناختی قهرمان، داستان را از زاویه‌ای تازه و مستقل روایت کند.

آیا نولان راه درستی را انتخاب کرده؟

با توجه به حضور آثار متعددی درباره تروآ در فرهنگ عامه، از جمله فیلم Troy (۲۰۰۴) با بازی برد پیت، شاید نولان نیازی به بازگویی دوباره ایلیاد احساس نکرده است. از سوی دیگر، بازی‌هایی مانند God of War و Assassin’s Creed: Odyssey نیز کمک زیادی به آشنایی مخاطب امروزی با دنیای اسطوره‌های یونانی کرده‌اند.

در هر حال، ترکیب جذاب داستانی جاودان، کارگردانی نولان و بازیگران مطرحی چون مت دیمون (Matt Damon) در نقش اصلی، آن هاتاوی (Anne Hathaway)، تام هالند (Tom Holland) و شارلیز ترون (Charlize Theron)، این فیلم را تبدیل به یکی از موردانتظارترین پروژه‌های سال آینده کرده است.

احتمال ساخت پیش‌درآمد

در پایان، نباید احتمال ساخت نسخه‌ای از ایلیاد را در آینده نادیده گرفت. اگر The Odyssey موفقیت بزرگی کسب کند، نولان ممکن است در ادامه به سراغ داستان پیشین آن برود. همان‌طور که او بارها ثابت کرده، علاقه‌اش به روایت‌های پیچیده و چندلایه می‌تواند مسیر را برای بازگویی حماسه‌های دیگر نیز هموار کند.

تا آن زمان، باید منتظر بمانیم و ببینیم نولان چگونه یکی از اسطوره‌ای‌ترین سفرهای تاریخ را به تصویر می‌کشد—بدون آن‌که حتماً از جنگ آغاز کند.