نصیحت طلایی بروس ویلیس به ساموئل ال. جکسون

ساموئل ال. جکسون به مناسبت تولد ۷۰ سالگی بروس ویلیس خاطره‌ای از او را در Vanity Fair به اشتراک گذاشت. ویلیس در دوران همکاری‌شان در فیلم جان‌سخت: انتقام (Die Hard With a Vengeance) به جکسون توصیه‌ای کرد که بعدها مسیر حرفه‌ای او را تغییر داد.

نقش‌هایی که همیشه برمی‌گردند

جکسون درباره نصیحت ویلیس گفت: بروس به من گفت: امیدوارم بتوانی شخصیتی پیدا کنی که وقتی در فیلم‌های بدی بازی کردی که پولی درنیاوردند، بتوانی دوباره به آن برگردی، چون همه عاشقش هستند.

ویلیس برای تأکید بر حرفش مثال‌هایی زد: آرنولد شوارتزنگر ترمیناتور را دارد. سیلوستر استالونه راکی و رمبو را دارد. من هم جان مک‌کلین را دارم.

جکسون گفت که آن زمان به این موضوع توجه نکرد، اما وقتی نقش نیک فیوری در دنیای سینمایی مارول را گرفت، فهمید که همان کاری را کرده که بروس گفته بود.

نیک فیوری؛ نقشی که برای همیشه ماندگار شد

ساموئل ال. جکسون اولین بار در صحنه پس از تیتراژ مرد آهنی (Iron Man 2008) نقش نیک فیوری را بازی کرد. بعد از آن، او به یکی از چهره‌های اصلی دنیای مارول تبدیل شد و در فیلم‌هایی مثل انتقام‌جویان (The Avengers)، کاپیتان مارول (Captain Marvel) و سریال‌هایی مثل تهاجم مخفی (Secret Invasion) ظاهر شد.

او قبلاً به مجله GQ گفته بود که وقتی مارول قرارداد ۹ فیلمه به او پیشنهاد داد، شگفت‌زده شد: آن زمان فکر کردم چقدر باید زنده بمانم تا ۹ فیلم بازی کنم؟! نمی‌دانستم که مارول در عرض دو سال و نیم این‌همه فیلم می‌سازد. واقعاً دیوانه‌کننده بود!

ترجیح مارول به جای اسکار

جکسون در مصاحبه‌ای با Los Angeles Times گفت که هیچ‌وقت دنبال فیلم‌های اسکاری نبوده و ترجیح می‌دهد در دنیای مارول باشد و شخصیت‌های سرگرم‌کننده‌ای مثل نیک فیوری و میس ویندو در جنگ ستارگان را بازی کند.

او دراین‌باره گفت: من نمی‌خواهم جایزه اسکار معیار موفقیت من باشد. موفقیت برای من یعنی این که آیا از کاری که انجام می‌دهم راضی هستم؟ من دنبال فیلم‌هایی که فقط برای بردن اسکار ساخته می‌شوند، نمی‌روم. نه، ترجیح می‌دهم نیک فیوری باشم! یا با یک لایت‌سیبر در جنگ ستارگان بجنگم.

بروس ویلیس و خداحافظی از بازیگری

بروس ویلیس در سال ۲۰۲۲ پس از تشخیص بیماری آفازی (Aphasia) از بازیگری کناره‌گیری کرد. این بیماری ناشی از آسیب مغزی است و توانایی صحبت کردن و برقراری ارتباط را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

یک سال بعد، خانواده ویلیس اعلام کردند که بیماری او به زوال عقل پیشانی‌گیجگاهی (Frontotemporal Dementia) پیشرفت کرده است. در بیانیه‌ای که منتشر شد، خانواده ویلیس گفتند: این وضعیت برای ما دردناک است، اما دانستن تشخیص دقیق، حداقل برایمان یک آرامش نسبی دارد.