فیلم «آنورا» در آستانه یک موفقیت تاریخی؛ آیا برنده نخل طلا اسکار بهترین فیلم را هم تصاحب می‌کند؟

فیلم «آنورا» (Anora)، ساخته شان بیکر، که در جشنواره کن سال گذشته موفق به کسب نخل طلا شد، اکنون به یکی از شانس‌های اصلی اسکار بهترین فیلم در سال ۲۰۲۵ تبدیل شده است. این فیلم مستقل که با بودجه‌ای تنها ۶ میلیون دلاری ساخته شده، در صورت پیروزی در اسکار، رقبای بزرگی مانند «بروتالیست» (The Brutalist)، «ملاقات محرمانه» (Conclave) و «امیلیا پرز» (Emilia Pérez) را پشت سر خواهد گذاشت و یکی از بزرگ‌ترین شگفتی‌های تاریخ جوایز سینمایی را رقم خواهد زد.

«آنورا» در آستانه پیوستن به باشگاه ویژه‌ای از فیلم‌های تاریخ سینما

در صورت کسب اسکار بهترین فیلم، «آنورا» چهارمین فیلم تاریخ خواهد بود که هم نخل طلای کن و هم اسکار بهترین فیلم را تصاحب می‌کند. پیش از این، تنها سه فیلم موفق به کسب این افتخار شده‌اند. آخرین نمونه، شاهکار بونگ جون-هو، «انگل» (Parasite) بود که در سال ۲۰۲۰ موفق به کسب هر دو جایزه شد. اما پیش از آن، تنها یک فیلم در ۶۹ سال گذشته چنین موفقیتی را تجربه کرده بود: فیلم «مارتی» (Marty) محصول ۱۹۵۶ که مانند «آنورا» داستانی اجتماعی را در جامعه مهاجران نیویورک روایت می‌کرد.

اولین فیلمی هم که توانست هر دو جایزه را ببرد، «آخر هفته گمشده» (The Lost Weekend) ساخته بیلی وایلدر در سال ۱۹۴۵ بود. فاصله قابل توجه میان دو موفقیت اولیه و فیلم «انگل» نشان می‌دهد که روند رأی‌گیری در اسکار و جشنواره کن برای سال‌ها بسیار متفاوت بوده است. حالا اما «آنورا» می‌تواند به نشانه‌ای از یک تغییر بزرگ در صنعت سینما تبدیل شود.

آیا «آنورا» آغازگر یک روند جدید در اسکار خواهد بود؟

تحولات چند سال اخیر در آکادمی اسکار و افزایش تنوع در میان اعضای رأی‌دهنده نشان داده است که این جوایز دیگر صرفاً به فیلم‌های جریان اصلی هالیوود محدود نیستند. اگر «آنورا» بتواند همان مسیری را طی کند که «انگل» پیش‌تر پیموده بود، ممکن است این اتفاق به یک روند جدید تبدیل شود؛ روندی که در آن، برندگان نخل طلای کن شانس بیشتری برای کسب اسکار بهترین فیلم خواهند داشت.

همچنین، با توجه به جهانی‌تر شدن صنعت سینما و نفوذ روزافزون پلتفرم‌های استریمینگ، سلیقه مخاطبان نیز در حال تغییر است و تفاوت‌های میان جشنواره‌های اروپایی و جوایز آمریکایی کم‌رنگ‌تر شده است. اگر «آنورا» موفق به کسب اسکار شود، می‌توان آن را نمادی از این همگرایی جدید در سینمای جهان دانست.