پوریا شکیبایی

پوریا شکیبایی در ۱۹ مرداد ۱۳۶۱ در تهران متولد شد. او فرزند خسرو شکیبایی، بازیگر نامدار سینمای ایران، و پروین کوشیار است. پوریا از نظر ظاهری شباهت چشمگیری به پدرش دارد. او یک خواهر ناتنی به نام پوپک شکیبایی دارد که حاصل ازدواج اول پدرش با تانیا جوهری است.

خسرو شکیبایی، پدر پوریا، یکی از برجسته‌ترین بازیگران تاریخ سینمای ایران بود که با ایفای نقش‌های ماندگار به شهرت رسید و به عنوان «خسروی سینمای ایران» شناخته شد. وی در ۲۸ تیر ۱۳۸۷ به دلیل سرطان کبد درگذشت.

تحصیلات و مهاجرت به استرالیا

پس از فوت پدر، پوریا شکیبایی به استرالیا مهاجرت کرد و تحصیلات خود را در رشته تربیت بدنی در دانشگاه سیدنی ادامه داد. او به مدت ۸ سال در این کشور زندگی و در حوزه ورزش به عنوان مربی فعالیت کرد. با این حال، در این دوران، ناآرامی‌های درونی او را به سمت نوشتن سوق داد.

بازگشت به ایران و ورود به دنیای بازیگری

پس از بازگشت به ایران، پوریا تصمیم گرفت که مسیر پدرش را دنبال کند و وارد عرصه بازیگری شود. او در سال ۱۳۹۵ با نمایش «۱۲» برای نخستین بار بر صحنه تئاتر ظاهر شد و در نقش اصلی این نمایش بازی کرد. این تجربه، آغاز فعالیت حرفه‌ای او در دنیای بازیگری بود.

چالش جسمانی و نگاه پدر

پوریا شکیبایی از بدو تولد به دلیل یک عفونت میکروبی با افتادگی پلک مواجه بود. این مسئله باعث نگرانی او از حضور در عرصه سینما شد. با این حال، پدرش همیشه به او می‌گفت که این ویژگی، او را خاص و منحصر به فرد می‌کند. پس از فوت پدر، پوریا به این نتیجه رسید که هیچ ویژگی ظاهری نباید مانعی برای تحقق رویاهای انسان باشد.

ازدواج و زندگی مشترک

پوریا شکیبایی در سال ۱۳۸۶ با پریا زاغند ازدواج کرد. همسرش در حوزه صنایع غذایی فعالیت دارد و پس از مهاجرت به استرالیا، کسب‌وکار خود را در زمینه فروش زعفران راه‌اندازی کرد. این زوج سال‌هاست که در کنار یکدیگر زندگی مشترک خود را ادامه می‌دهند.

علاقه‌مندی‌های پوریا شکیبایی

پوریا به بازی در ژانرهای سیاه و نقش‌های منفی علاقه دارد و ورود به دنیای سینما را به عنوان انتخاب اصلی خود در نظر گرفته است. هرچند که معتقد است اگر پدرش زنده بود، او را به بازی در تئاتر تشویق می‌کرد.

فعالیت‌های هنری و سینمایی

پوریا شکیبایی با صداپیشگی در فیلم «باز باران» نخستین حضور خود را در دنیای سینما تجربه کرد. این فیلم با موضوع کودکان مبتلا به بیماری نقص ایمنی اولیه و اهدای سلول‌های بنیادی ساخته شد. او درباره این تجربه گفته است که حضور در کنار گروهی که برای انسانیت تلاش می‌کنند، برایش آرامش‌بخش بوده است.

آخرین دیدار با پدر

یکی از خاطرات تلخ و ماندگار پوریا، شب قبل از فوت پدرش است. در حالی که خسرو شکیبایی دیگر توانایی صحبت کردن نداشت، پوریا را به نزد خود فراخواند و بدون هیچ توضیحی سه سیلی محکم به او زد. این اتفاق پوریا را در بهت فرو برد، اما بعدها به این نتیجه رسید که پدرش قصد داشته با این کار، مسئولیت خانواده را به او یادآوری کند و نشان دهد که زندگی، حتی در مواجهه با مرگ، باید ادامه داشته باشد.