گای پیرس

گای ادوارد پیرس (Guy Edward Pearce) در ۵ اکتبر ۱۹۶۷ در الی، کمبریج‌شایر، انگلستان متولد شد و از سه‌سالگی در جیلانگ، استرالیا بزرگ شد. او از کودکی به تئاتر و موسیقی علاقه داشت و در ۱۹۸۵ با سریال همسایه‌ها (Neighbours) وارد تلویزیون شد. پیرس با فیلم‌های محرمانه لس‌آنجلس (L.A. Confidential) در کنار راسل کرو (Russell Crowe)، یادگاری (Memento) به کارگردانی کریستوفر نولان (Christopher Nolan) و سخنرانی پادشاه (The King’s Speech) به شهرت جهانی رسید. او همچنین در پرومتئوس (Prometheus) و مرد آهنی ۳ (Iron Man 3) نقش‌آفرینی کرد. او برنده جایزه امی (Emmy Award) برای سریال میلدرد پیرس (Mildred Pierce) و SAG Award برای سخنرانی پادشاه شد و همچنان یکی از چهره‌های ماندگار سینما است.

دوران کودکی و ابتدایی زندگی

گای ادوارد پیرس در ۵ اکتبر ۱۹۶۷ در الی، کمبریج‌شایر، انگلستان متولد شد. پدرش یک خلبان آزمایشی در نیروی هوایی سلطنتی نیوزیلند بود که به دلیل شغلش همواره در ماموریت‌های پروازی شرکت می‌کرد. وقتی گای سه ساله بود، خانواده‌اش تصمیم گرفتند زندگی خود را در جیلانگ، ویکتوریا، استرالیا ادامه دهند. اما زندگی روی خوش به آن‌ها نشان نداد. در هشت سالگی یکی از تلخ‌ترین اتفاقات عمرش را تجربه کرد، پدرش در یک سانحه هوایی جان خود را از دست داد. این حادثه باعث شد مادرش مجبور شود به تنهایی از او و خواهرش مراقبت کند.

با این حال، گای همیشه پسری پرانرژی، کنجکاو و ماجراجو بود. در مدرسه کالج جیلانگ (Geelong College) تحصیل کرد، جایی که استعدادش در هنرهای نمایشی خیلی زود مشخص شد. او در سن ۱۳ سالگی به انجمن اپرا و هنرهای دراماتیک جیلانگ (GSODA) پیوست و در نمایش‌هایی مثل جادوگر شهر از (The Wizard of Oz)، ملکه قلب‌ها (Queen of Hearts) و هانس کریستین اندرسن (Hans Christian Andersen) نقش‌آفرینی کرد. گای عاشق موسیقی هم بود. او در گروه‌های موسیقی مدرسه ساکسیفون و کلارینت می‌نواخت و حتی عضو گروه کنسرت منطقه‌ای جیلانگ (Geelong Regional Concert Band) شد. مادرش که مهارت زیادی در خیاطی داشت، همیشه لباس‌های او را برای اجراهایش با دقت و عشق می‌دوخت.

دوران حرفه ای بازیگری

او که در نوجوانی به تئاتر و هنرهای نمایشی علاقه داشت، اولین تجربه بازیگری حرفه‌ای‌اش را در سال ۱۹۸۵، تنها دو روز پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان، در سریال استرالیایی همسایه‌ها (Neighbours) تجربه کرد. نقش مایک یانگ (Mike Young)، یک دانش‌آموز باهوش و دوست‌داشتنی، باعث شد که پیرس در استرالیا به شهرت برسد. اما او به چیزی بیشتر از تلویزیون محلی فکر می‌کرد.

پس از خروج از همسایه‌ها، گای به دنبال فرصت‌های سینمایی رفت. در سال ۱۹۹۴، با فیلم ماجراهای پریسیلا، ملکه بیابان (The Adventures of Priscilla, Queen of the Desert) وارد سینمای بین‌المللی شد. اما جهش واقعی او در سال ۱۹۹۷ رخ داد. فیلم محرمانه لس‌آنجلس (L.A. Confidential)، یک نئونوآر جذاب با فضایی پرتنش، او را به سطح جدیدی از شهرت رساند. پیرس در این فیلم در کنار راسل کرو (Russell Crowe) و کوین اسپیسی (Kevin Spacey)، نقش اد اکسلی (Ed Exley)، کارآگاهی جاه‌طلب و اخلاق‌مدار را ایفا کرد. اجرای بی‌نقص او در این فیلم باعث شد که نگاه‌ها به سمتش جلب شود و پیشنهادات هالیوودی بیشتری دریافت کند.

سپس نوبت به سال ۲۰۰۰ و شاهکار یادگاری (Memento) رسید. پیرس در این فیلم نقش لئونارد شلبی (Leonard Shelby) را بازی کرد، مردی که حافظه کوتاه‌مدتش را از دست داده و به دنبال کشف حقیقتی گم‌شده است. کریستوفر نولان (Christopher Nolan) با روایت غیرخطی و هوشمندانه‌اش، فیلمی ساخت که یکی از پیچیده‌ترین و تحسین‌شده‌ترین آثار سینما شد. در دهه ۲۰۱۰، او در فیلم‌های مهمی همچون سخنرانی پادشاه (The King's Speech)، پرومتئوس (Prometheus) و مرد آهنی ۳ (Iron Man 3) حضور داشت. این فیلم‌ها نشان دادند که او می‌تواند در پروژه‌های بلاک‌باستر و آثار درام عمیق، هر دو موفق باشد.

علاوه بر سینما، پیرس در تلویزیون هم نقش‌های مهمی ایفا کرد. از سریال جک آیریش (Jack Irish) که از ۲۰۱۲ تا ۲۰۲۱ ادامه داشت، گرفته تا میلدرد پیرس (Mildred Pierce) در کنار کیت وینسلت (Kate Winslet)، که یکی از برجسته‌ترین نقش‌های تلویزیونی‌اش بود. در سال‌های اخیر، او همچنان به فعالیت در سینما ادامه داده است. در ۲۰۲۳، در فیلم تبدیل‌شده (The Convert) نقش توماس مونرو (Thomas Munro) را ایفا کرد و در ۲۰۲۴، در فیلم درون (Inside) در نقش وارن مورفت (Warren Murfett) ظاهر شد.

افتخارات و جوایز

یکی از مهم‌ترین افتخارات او، جایزه امی (Emmy Award) در سال ۲۰۱۱ برای بازی در مینی‌سریال میلدرد پیرس (Mildred Pierce) بود. نقش مونتی براگون (Monty Beragon) باعث شد که پیرس در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد درخشش ویژه‌ای داشته باشد. در سینما، پیرس با بازی در سخنرانی پادشاه (The King’s Speech) در سال ۲۰۱۰ توانست همراه با گروه بازیگران فیلم، جایزه انجمن بازیگران فیلم (SAG Award) را برای بهترین گروه بازیگری در فیلم سینمایی کسب کند. در سال‌های اخیر، پیرس موفق به دریافت جایزه بین‌المللی AACTA برای فیلم بروتالیست (The Brutalist) در سال ۲۰۲۵ شد. او همچنین برای همین فیلم، نامزد جایزه اسکار (Academy Award) برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد.

فعالیت های دیگر

گای پیرس علاقه زیادی به موسیقی دارد و این را با حضور در موزیک ویدیو های گروه‌های مطرحی چون سیلور چیر (Silverchair) و ریزرلایت (Razorlight) نشان داده است. در ویدئوی Across the Night از سیلورچیر و Before I Fall to Pieces از ریزرلایت، او به‌عنوان بازیگر ظاهر شد و بار دیگر استعداد خود را در اجراهای غیرسینمایی به نمایش گذاشت. او همچنین در سال ۲۰۲۱، مجری مجموعه مستند پیشرفت استرالیا (Advancing Australia) شد، جایی که به بررسی مسائل اجتماعی و نوآوری‌های استرالیایی پرداخت.

حقایق پنهان زندگی

تریسی به سندرم کورنلیا دولانگ (Cornelia de Lange Syndrome)، یک اختلال ژنتیکی نادر که رشد فیزیکی و ذهنی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مبتلا بود. علاقه‌های او تنها به دنیای هنر محدود نمی‌شد. در ۱۶ سالگی، او به ورزش بدنسازی روی آورد و توانست عنوان جوان آقای ویکتوریا (Junior Mr. Victoria) را کسب کند. اما علی‌رغم موفقیتش در این زمینه، علاقه شدیدش به بازیگری او را به مسیر دیگری کشاند.

پیرس همیشه به چالش‌های بازیگری علاقه داشته و این را در نقش پیتر وایلند در Prometheus (پرومتئوس)(2012) ثابت کرد. برای این نقش، او مجبور بود پنج ساعت در اتاق گریم بنشیند و سپس یک ساعت هم صرف پاک‌سازی آن کند. اما ظاهراً همیشه آماده پذیرش هر نقشی نبوده، چرا که پیشنهاد بازی در نقش دردویل در Daredevil (بی‌باک)(2003) را رد کرد و همچنین برای بازی در نقش راس الغول در Batman Begins (بتمن شروع کرد)(2005) در نظر گرفته شد، اما او را بیش از حد جوان دانستند و در نهایت نقش به لیام نیسون رسید.

حاشیه ها

یکی از مهم‌ترین حواشی گای پیرس، عدم همکاری مجدد با کریستوفر نولان (Christopher Nolan) پس از فیلم یادگاری (Memento) بود. گفته می‌شود که یکی از مدیران استودیوهای برادران وارنر (Warner Bros) از عملکرد او رضایت نداشت و همین مسئله باعث شد که پیرس دیگر در فیلم‌های نولان دیده نشود.

او همچنین از انتخاب‌های حرفه‌ای‌اش در دوره‌ای که با مشکلات مالی پس از طلاق روبه‌رو بود، انتقاد کرده است. خودش اعتراف کرده که در فیلم‌هایی بازی کرده که چندان به آن‌ها علاقه نداشت، اما برای تامین هزینه‌های زندگی مجبور به این کار شد. این موضوع باعث شد برخی منتقدان او را به افت کیفیت کاری متهم کنند.

در زمینه سیاسی، پیرس با حمایت علنی از فلسطین و استفاده از نمادهای مربوط به این جنبش، واکنش‌های متفاوتی را برانگیخت. او اشاره کرده که برخی همکارانش توصیه کردند درباره این مسائل سکوت کند، اما خودش بر این باور بود که باید به عقایدش پایبند بماند. از دیگر حواشی زندگی او، جدایی از کاریس ون هاوتن (Carice van Houten) در سال ۲۰۲۵ بود. آن‌ها که از سال ۲۰۱۵ با هم در رابطه بودند و پسری به نام مونته (Monte) دارند، اعلام کردند که به‌صورت دوستانه از هم جدا شده‌اند اما همچنان در تربیت فرزندشان همکاری می‌کنند.