مارلون براندو(Marlon Brando)

مارلون براندو جونیور بازیگر و فعال آمریکایی بود که در 3 آوریل 1924 در اوماها، نبراسکا متولد شد. پدر او نیز مارلون براندو نام داشت و نام مادرش دوروتی جولیا پنه بیکر بود. پدرش فروشنده ای بود که اغلب به خارج از ایالت سفر می کرد و مادرش بازیگر صحنه بود که اغلب دور از خانه بود. اصل و نسب او شامل انگلیسی، ایرلندی، آلمانی، هلندی، فرانسوی هوگونوت، ولزی و اسکاتلندی بود.

دوران کودکی تا جوانی مارلون برانداو

والدین او هر دو الکلی بودند و مادرش به شدت او را نادیده می گرفت، اما مارلون او را دوست داشت، به ویژه به خاطر اینکه عشق به طبیعت را در او تلقین می کرد. در سال 1936، پدر و مادرش از هم جدا شدند و دوروتی فرزندانش را به سانتا آنا، کالیفرنیا برد. دو سال بعد، آنها آشتی کردند و مارلون پدر خانه ای در لیبرتیویل، ایلینوی خرید. براندو در دبیرستان لیبرتیویل تحصیل کرد، در ورزش و نمایش عالی بود، اما در رشته های دیگر موفق نبود. در نتیجه او را به مدت یک سال تعلیق کردند و با سابقه بد رفتاری، در سال 1941 اخراج شد.

پدر براندو پسرش را به آکادمی نظامی شاتاک فرستاد، جایی که خودش قبلا در آنجا تحصیل کرده بود. در آنجا، براندو تا سال 1943 در بازیگری عالی بود، تا زمانی که به دلیل عدم تبعیت از یک افسر در طول مانورها، مشروط شد. او در محوطه دانشگاه محبوس بود، اما مخفیانه وارد شهر و دستگیر شد. براندو برای سال بعد دعوت شد اما تصمیم گرفت دبیرستان را رها کند. او سپس به عنوان یک کار تابستانی که پدرش ترتیب داده بود، به عنوان حفر خندق مشغول به کار شد و سعی کرد در ارتش ثبت نام کند، اما به دلیل آسیب دیدگی زانو که در بازی فوتبال در آکادمی نظامی شاتاک، به او وارد شده بود، توسط ارتش رد شد.

آغاز بازیگری مارلون براندو

براندو تصمیم گرفت به نیویورک برود و در مدرسه حرفه ای تئاتر وینگ آمریکایی، با کارگردان بانفوذ آلمانی، اروین پیسکاتور، تحصیل کند. براندو اولین حضور خود را در هیئت مدیره برادوی در 19 اکتبر 1944 در "مامان را به یاد دارم" انجام داد که موفقیت بزرگی بود. او به ‌عنوان یک بازیگر جوان برادوی، توسط استعدادیاب‌های چند استودیو مختلف دعوت شد تا برای آن‌ها تست اکران کند، اما او آنها را رد کرد زیرا اجازه نمی ‌داد به قرارداد هفت ساله استاندارد آن زمان محدود شود. براندو مدتی بعد در فیلم The Men (1950) اولین نقش خود را بازی کرد و در نقش یک سرباز فلج، سطوح جدیدی از رئالیسم را به صفحه نمایش آورد.

جوایز مارلون براندو

او که یکی از بزرگترین بازیگران قرن بیستم به حساب می‌آید، در طول دوران حرفه‌ای‌اش جوایز متعددی دریافت کرد که شش دهه طول کشید. از جمله دو جایزه اسکار، دو جایزه گلدن گلوب، یک جایزه جشنواره فیلم کن و سه جایزه اسکار فیلم بریتانیا. براندو به عنوان یکی از اولین بازیگرانی شناخته می شود که سیستم بازیگری استانیسلاوسکی و بازیگری متد را به مخاطبان اصلی ارائه کرد. او اولین جایزه اسکار خود را برای بهترین بازیگر مرد برای نقش استنلی کوالسکی در تراموا به نام هوس (1951) به دست آورد و اولین جایزه اسکار و جایزه گلدن گلوب خود را برای بازی در نقش تری مالوی در فیلم On the Waterfront (1954) دریافت کرد که نقطه عطفی در تاریخ هالیوود است.

در دهه 1960، حرفه براندو دچار رکود تجاری و انتقادی شد. کارگردانی و بازی در جک های یک چشم (1961)، یک شکست تجاری بود، پس از آن او یک سری از شکست های قابل توجه در گیشه را ارائه کرد که با Mutiny on the Bounty (1962) شروع شد و به حرفه او آسیب زد. پس از ده سال عدم موفقیت و کاهش چشمگیر علاقه به فیلم‌هایش، او در نقش ویتو کورلئونه در فیلم پدرخوانده (1972) بازی کرد که به او کمک کرد دومین جایزه اسکار و گلدن گلوب را ببرد. براندو با این اثر و بازی نامزد اسکار در آخرین تانگو در پاریس (1972) خود را دوباره در ردیف ستارگان برتر باکس آفیس قرار داد.

حواشی زندگی مارلون براندو

دو دهه آخر زندگی براندو با جنجال همراه بود و زندگی خصوصی آشفته او بسیار مورد توجه قرار گرفت. او با اختلالات خلقی و مسائل حقوقی دست و پنجه نرم می کرد. در 1 جولای 2004، براندو بر اثر نارسایی تنفسی ناشی از فیبروز ریوی با نارسایی قلب در مرکز پزشکی UCLA درگذشت. او همچنین از دیابت و سرطان کبد رنج می برد. اندکی قبل از مرگش و با وجود نیاز به ماسک اکسیژن برای تنفس، او صدای خود را برای حضور در پدرخوانده: بازی، بار دیگر در نقش دون ویتو کورلئونه ضبط کرد. ظاهراً اندکی قبل از مرگش اجازه وارد کردن لوله‌های حامل اکسیژن به ریه‌هایش را رد کرده بود که به گفته او تنها راه طولانی‌تر کردن عمر او بود. براندو سوزانده شد و خاکستر او را در والی کاکس ریختند. سپس بخشی از آن در تاهیتی و بخشی در دره مرگ پراکنده شدند. براندو یکی از معتبرترین بازیگران دوران پس از جنگ بود و از او به عنوان یکی از بزرگترین بازیگران سینمای قرن بیستم یاد می شود.