آنتونی هاپکینز

آنتونی هاپکینز (Anthony Hopkins)، یکی از برجسته‌ترین بازیگران سینما و تئاتر، در ۳۱ دسامبر ۱۹۳۷ در ولز متولد شد. او که از همان کودکی علاقه‌ای خاص به هنرهای نمایشی داشت، مسیرش را به سمت بازیگری هموار کرد و با فیلم "شیر در زمستان" (The Lion in Winter) در سال ۱۹۶۸ به سینما معرفی شد. اما این "سکوت بره‌ها" (The Silence of the Lambs) در سال ۱۹۹۱ بود که نام او را به شهرت جهانی رساند و اولین جایزه اسکارش را برای بهترین بازیگر مرد به ارمغان آورد. هاپکینز در طول حرفه‌اش موفق به کسب جایزه گوناگونی از جمله اسکار، بفتا و گلدن گلوب شده است. علاوه بر بازیگری، او در زمینه موسیقی، نقاشی و کارگردانی نیز فعالیت‌هایی دارد.

کودکی و دوران ابتدایی زندگی

سر فیلیپ آنتونی هاپکینز در ۳۱ دسامبر ۱۹۳۷ در شهر بندری مارگام، در جنوب ولز، متولد شد. او تنها فرزند خانواده بود و پدرش، ریچارد آرتور هاپکینز، یک نانوا بود که سخت‌کوشی و نظم را به پسرش آموخت. مادرش، آنی موریل، زنی مهربان و حمایتگر بود که همیشه او را به سمت کشف علایقش تشویق می‌کرد. برخلاف انتظارات، هاپکینز کودکی منزوی و کم‌حرف داشت. او به‌جای دوستی با همسالانش، وقت خود را صرف نقاشی، موسیقی و فیلم دیدن می‌کرد.

دوران تحصیل او در مدرسه نه‌چندان درخشان بود. به گفته خودش، مشکلات یادگیری و بی‌علاقگی به درس‌ها باعث شد که در مدرسه همیشه در حاشیه باشد. اما یک اتفاق مسیر زندگی‌اش را تغییر داد: ملاقات با ریچارد برتون، بازیگر ولزی مشهور، که او را به دنیای بازیگری علاقه‌مند کرد. برتون، که خود یک اسطوره سینما بود، به هاپکینز جوان انگیزه داد تا هنر را جدی بگیرد. با تشویق والدینش، او وارد کالج موسیقی و درام ولز شد و در آنجا مهارت‌های اولیه بازیگری را آموخت.

پس از فارغ‌التحصیلی، او به آکادمی سلطنتی هنرهای دراماتیک در لندن رفت، جایی که آموزش رسمی بازیگری را آغاز کرد. دوران کودکی‌اش شاید پر از چالش و انزوا بود، اما همین تجربه‌ها به او عمق و پیچیدگی احساسی‌ای بخشید که بعدها در نقش‌های ماندگارش دیده شد.

دوران بازیگری حرفه‌ای

آنتونی هاپکینز در دهه ۱۹۶۰ وارد دنیای حرفه‌ای بازیگری شد و ابتدا در تئاتر سلطنتی ملی لندن زیر نظر لارنس الیویه به اجرای نمایش پرداخت. او به سرعت مورد توجه قرار گرفت و در سال ۱۹۶۸ با بازی در فیلم "شیر در زمستان" (The Lion in Winter) در نقش ریچارد یکم، اولین حضور سینمایی مهم خود را تجربه کرد. اجرای او در این فیلم در کنار کاترین هپبورن و پیتر اوتول، نگاه منتقدان را به او جلب کرد و نوید ظهور بازیگری قدرتمند را داد.

در دهه ۱۹۷۰، هاپکینز با حضور در فیلم‌های مختلف توانایی‌های خود را گسترش داد. او در آثار تاریخی مانند "کرومول" (Cromwell) و "جنگ و صلح" (War & Peace) ظاهر شد، اما همچنان منتظر نقش بزرگی بود که او را به ستاره‌ای بین‌المللی تبدیل کند. این اتفاق در سال ۱۹۹۱ با فیلم "سکوت بره‌ها" (The Silence of the Lambs) رخ داد. اجرای او در نقش هانیبال لکتر، روان‌پزشک قاتلی باهوش و بی‌رحم، چنان خیره‌کننده بود که از سوی بسیاری از بینندگان و منتقدین مورد تحسین قرار گرفت. نکته جالب این است که هاپکینز تنها با ۱۶ دقیقه حضور در فیلم، یکی از ماندگارترین شخصیت‌های سینما را خلق کرد. 

افتخارات و جوایز تا سال 2024

آنتونی هاپکینز یکی از پرافتخارترین بازیگران سینمای جهان است که جوایز متعددی را در طول دهه‌ها فعالیت حرفه‌ای خود دریافت کرده است. مهم‌ترین جایزه او اسکار بهترین بازیگر مرد برای فیلم "سکوت بره‌ها" (The Silence of the Lambs) در سال ۱۹۹۲ بود. نقش هانیبال لکتر نه‌تنها ترسناک، بلکه خیره‌کننده و نمادین بود و همین اجرای بی‌نقص، او را به یکی از به‌یادماندنی‌ترین برندگان این جایزه تبدیل کرد.

پس از این موفقیت، او چهار بار دیگر نامزد اسکار شد، اما دومین اسکار خود را با فیلم "پدر" (The Father) در سال ۲۰۲۱ دریافت کرد. این فیلم که تصویری تاثیرگذار از زوال عقل ارائه می‌داد، به هاپکینز دومین جایزه اسکار را در ۸۳ سالگی تقدیم کرد و او را به مسن‌ترین برنده اسکار بازیگری در تاریخ تبدیل نمود.

علاوه بر اسکار، هاپکینز جوایز بفتا متعددی را نیز کسب کرده است. او برای فیلم‌هایی مانند "بازمانده روز" (The Remains of the Day)، "نیکسون" (Nixon) و "پدر" (The Father) جوایز بفتا دریافت کرده است. همچنین، در سال ۲۰۰۸ برای یک عمر دستاورد هنری، جایزه بفتا فلوشیپ را از آن خود کرد.

در کنار این افتخارات، هاپکینز جوایز گلدن گلوب و امی را نیز در کارنامه دارد و در سال ۱۹۹۳، به پاس خدماتش در هنرهای نمایشی، توسط ملکه الیزابت دوم به مقام شوالیه (Sir) مفتخر شد.

پس از این موفقیت، هاپکینز به انتخاب‌های متنوعی روی آورد. او در فیلم‌های بزرگی مانند "بازمانده روز" (The Remains of the Day)، "نیکسون" (Nixon) و "آمیستاد" (Amistad) بازی کرد و با کارگردانان بزرگی همچون استیون اسپیلبرگ و ریدلی اسکات همکاری داشت. طی سال‌های بعد، او نه‌تنها در نقش‌های جدی درخشید، بلکه با بازی در فیلم‌هایی مانند "ثور" (Thor) نیز به سینمای عامه‌پسند نزدیک شد. 

سایر فعالیت‌ها

آنتونی هاپکینز فقط یک بازیگر توانمند نیست؛ او در زمینه‌های مختلف هنری و فرهنگی نیز فعالیت داشته و استعدادهایش فراتر از دنیای سینما رفته است. یکی از مهم‌ترین علایق او موسیقی است. هاپکینز که از کودکی علاقه زیادی به پیانو داشت، در سال‌های اخیر به آهنگسازی روی آورده و قطعاتی زیبا در سبک کلاسیک ساخته است. در سال ۲۰۱۲، ارکستر آندره ریو یکی از ساخته‌های او را اجرا کرد که با استقبال زیادی روبه‌رو شد.

علاوه بر موسیقی، نقاشی یکی دیگر از علاقه‌مندی‌های جدی اوست. آثار او اغلب حال و هوای سوررئالیستی و رنگ‌های پر جنب‌وجوش دارند. نقاشی‌هایش در نمایشگاه‌های مختلف به نمایش درآمده و برخی از آن‌ها با قیمت‌های قابل‌توجهی فروخته شده‌اند. او در مصاحبه‌ای گفته است که نقاشی کردن را راهی برای آرامش ذهنی و ابراز احساسات خود می‌داند.

هاپکینز همچنین در زمینه کارگردانی هم تجربه دارد. او در سال ۱۹۹۶ فیلم "آگوست" (August) را که اقتباسی از نمایشنامه‌ای از آنتون چخوف بود، کارگردانی کرد. هرچند این فیلم چندان درخشان نبود، اما نشان داد که او در پشت دوربین نیز توانایی‌هایی دارد.

او همچنین به فعالیت‌های خیریه علاقه زیادی دارد. یکی از مهم‌ترین اقداماتش، حمایت مالی از بنیاد‌های مرتبط با سلامت روان و مؤسسات حمایت از کودکان نیازمند است. او بارها تاکید کرده که شهرت برایش مهم نیست، اما اگر بتواند از آن برای کمک به دیگران استفاده کند، خوشحال خواهد شد. 

حواشی زندگی

یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات درباره او، رابطه‌اش با دخترش، ابیگیل هاپکینز است. ابیگیل، که حاصل ازدواج اول هاپکینز با پترونلا بارکر است، سال‌هاست که هیچ ارتباطی با پدرش ندارد. در مصاحبه‌ای، هاپکینز در پاسخ به این موضوع که آیا از نداشتن ارتباط با دخترش ناراحت است، با بی‌تفاوتی گفت که زندگی همین است. این پاسخ باعث شد که بسیاری او را به سردی و بی‌احساسی متهم کنند.

موضوع دیگر، مشکلات او با اعتیاد به الکل در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بود. هاپکینز سال‌ها با این مشکل دست‌وپنجه نرم می‌کرد تا اینکه در دهه ۱۹۷۰، به گفته خودش، روزی از خواب بیدار شد و تصمیم گرفت دیگر لب به الکل نزند. از آن زمان به بعد، او به فردی کاملاً منضبط تبدیل شد و حتی در مصاحبه‌هایش از تجربه سخت ترک اعتیاد به عنوان یک پیروزی شخصی بزرگ یاد می‌کند.

یکی دیگر از جنجال‌های او مربوط به حرف‌هایش درباره جوایز اسکار بود. در سال ۲۰۲۱، پس از اینکه اسکار بهترین بازیگر مرد را برای فیلم "پدر" (The Father) دریافت کرد، در مراسم شرکت نکرد و بعدتر ویدیویی کوتاه در خانه‌اش منتشر کرد که در آن از اسکار تشکر کرد. این غیبت، به‌ویژه پس از درگذشت چادویک بوزمن، که بسیاری انتظار داشتند جایزه را دریافت کند، جنجال زیادی به پا کرد و برخی او را به بی‌توجهی به مراسم و احساسات دیگران متهم کردند. 

حقایق پنهان زندگی

یکی از جالب‌ترین نکات این است که ذاتاً فردی درونگرا و منزوی است. برخلاف شخصیت‌های کاریزماتیک و پرانرژی که در فیلم‌هایش بازی کرده، در زندگی شخصی از حضور در جمع‌های شلوغ پرهیز می‌کند و ترجیح می‌دهد بیشتر وقتش را صرف نقاشی و موسیقی کند. او در مصاحبه‌ای گفته است که وقتی کار نمی‌کند، روزهایش را با پیانو زدن، نقاشی کردن و تماشای مستند می‌گذراند.

هاپکینز همچنین علاقه‌ای به شهرت ندارد. در مصاحبه‌ای اعتراف کرده که زندگی هالیوودی برایش جذاب نیست و حتی پیشنهادهای زیادی را فقط به این دلیل رد کرده که علاقه‌ای به حضور در فیلم‌های پرزرق‌وبرق نداشته است. او بارها اعلام کرده که بازیگری برایش فقط یک شغل است، نه چیزی بیشتر. 

با تمام این ویژگی‌ها، هاپکینز همچنان یکی از مرموزترین و درعین‌حال محبوب‌ترین بازیگران سینمای جهان باقی مانده است؛ فردی که هم در نقش‌هایش و هم در زندگی شخصی‌اش، همیشه فراتر از کلیشه‌ها حرکت کرده است.