یک سفر دل‌خراش و نفس‌گیر در دنیایی پس از فاجعه‌ای ناشناخته که هر لحظه از آن شما را به تفکر وامی‌دارد. فیلم جاده (The Road 2009) آینده‌ای را به نمایش می‌گذارد که انسان‌ها از سمت آن روی برمی‌گردانند، چشم‌ها و گوش‌هایشان را می‌بندند و تظاهر می‌کنند وجود خارجی ندارد!
درباره فیلم سینمایی جاده
فیلم جاده در سال 2009 تولید شده و در ژانر درام، ماجراجویی و علمی-تخیلی قرار دارد. بازیگران اصلی فیلم ویگو مورتنسن، کودی اسمیت-مک‌فی، چارلیز ترون و رابرت دووال هستند. جان هیلکات، کارگردان فیلم، به همراه جو پنهال، نویسنده فیلمنامه، تلاش کردند تا روح و حس واقعی کتاب کورمک مک‌کارتی را به تصویر بکشند. این فیلم با بودجه 20 میلیون دلاری ساخته شد و بیشتر صحنه‌های آن در لوکیشن‌های واقعی در پنسیلوانیا، لوئیزیانا و اورگان فیلمبرداری شده است تا حس واقع‌گرایی بیشتری به مخاطب القا کند.
ویگو مورتنسن ابتدا قصد داشت نقش مرد را نپذیرد، زیرا قصد داشت مدتی از بازیگری فاصله بگیرد. پس از بازی در این نقش، او حدود دو سال از بازیگری مرخصی گرفت. همچنین، کودی اسمیت-مک‌فی نقش پسر را به دلیل نوار آزمایشی که پدرش ارسال کرده بود، به دست آورد. این نوار شامل بازسازی صحنه‌ای بود که پدر به پسر نشان می‌دهد چگونه با قرار دادن یک تپانچه در دهان خود، خودکشی کند.
نقد فیلم The Road
جاده با استفاده از تکنیک‌های بصری منحصر به فرد، محیطی سرد و بی‌روح را خلق می‌کند که به خوبی حال و هوای جهان پس از فاجعه را منعکس می‌کند. هیلکات با استفاده از تصاویری بی‌رنگ و خاکستری، فضایی پر از ناامیدی و ترس ایجاد کرده است که به خوبی با مضمون فیلم هماهنگ است. این فضای تیره و تار نه تنها محیط فیزیکی بلکه حالت روانی شخصیت‌ها را نیز به تصویر می‌کشد.
در بحث هنرپیشه های فیلم جاده، ویگو مورتنسن در نقش پدر، عملکردی قدرتمند و قابل تحسین ارائه می‌دهد. او توانسته است عمق احساسی و پیچیدگی شخصیت یک پدر محافظ و مهربان را در شرایطی بسیار دشوار به نمایش بگذارد. کودی اسمیت-مک‌فی نیز در نقش پسر، با بازی صمیمانه و تاثیرگذار خود، توانسته است ارتباط عاطفی بین پدر و پسر را به خوبی به تصویر بکشد. این ارتباط احساسی، قلب تپنده فیلم است و باعث می‌شود تماشاگران با شخصیت‌ها همذات‌پنداری کنند.
یکی از نقاط قوت اصلی فیلم، وفاداری آن به منبع اصلی یعنی رمان کورمک مک‌کارتی است. با این حال، برخی منتقدان معتقدند که طبیعت اپیزودیک داستان در فیلم به خوبی به تصویر کشیده نشده و ممکن است احساس کشیدگی و تکرار به تماشاگر منتقل کند. اما بازیگری قوی و کارگردانی دقیق هیلکات، این نقاط ضعف را تا حد زیادی جبران کرده است.
در ادامه نقدهایی را از چند سایت معتبر به شکل خلاصه در باره این فیلم می‌خوانیم
وال استریت ژورنال/ نوشته جو مورگنسترن - امتیاز 80
در این فیلم، بازی دو بازیگر اصلی کاملاً بی‌نقص است. بین پدر و پسر یک رابطه بسیار قوی و غیرقابل شکست وجود دارد. حتی با وجود اینکه تمدن از بین رفته، عشق و مسئولیت پدرانه داستان این فیلم را شکل می‌دهد. این داستان به اندازه یک نمایشنامه از بکت دلگرم‌کننده است، البته بدون طنز.
نیویورک پست/ نوشته کایل اسمیت - امتیاز 50
این فیلم نه داستان جذابی دارد و نه به بررسی شرارت‌های درونی انسان‌ها می‌پردازد. فقط در کثیفی و بی‌رحمی‌هایی که یک پدر و پسر نوجوانش را در میان خرابه‌های کشور احاطه کرده، غرق می‌شود.
ویلیج وویس/ نوشته جی. هابرمن - امتیاز 30
این فیلم در مقایسه با یک تریلر اکشن مثل فرزندان بشر یا یک فاجعه زیست‌محیطی ترسناک مانند سرزمین مردگان بسیار ضعیف است و از سناریوی زامبی که دارد به درستی استفاده نمی‌کند.
فیلم جاده برای کسانی که به دنبال یک داستان احساسی و فلسفی درباره بقا و انسانیت هستند، توصیه می‌شود.
