نقدهای فیلم خطای ستارگان بخت ما

هیزل گریس لنکستر و آگوستوس واترز کاملاً همه چیز مشترک ندارند. اما هر دو نوجوان سرطانی هستند. کتاب گرین موفق شد هم به طرز گزنده‌ای طعنه‌آمیز باشد و هم بدون شرمندگی، روحیه‌بخش. ساعت‌های قیامت متقابل هیزل و آگوستوس آنها را وادار می‌کند تا درخشندگی یک عمر را - یک عشق اول، یک سفر به اروپا، ملاقات با نویسنده مورد علاقه هیزل، یک عشق آخر - در چیزی که ممکن است تنها تابستانشان باشد، جمع کنند. آنها ممکن است ...

آه، که یک نوجوان عاشق باشی و از سرطان مرحله چهار رنج ببری! این فیلم از هر زاویه‌ای بسیار مشکوک و از نظر اخلاقی و معنوی قابل اعتراض است. این فیلم مبتلایان به سرطان را به همان حالت متعالی وجودی بالا می‌برد که زمانی مبتلایان به سل توسط کیتس و بایرون به آن برده می‌شدند. این «گرگ و میش» روی شیمی‌درمانی است. این فیلم تنها در یک سطح کار می‌کند، اما آنقدر کامل در آن سطح که بقیه به نظر نمی‌رسد مهم باشند: و...

با توجه به اینکه علاقه به اقتباس از رمان چهارم جان گرین حتی قبل از انتشار آن در سال ۲۰۱۲ بالا بود، یک خطر مشخص از واکنش منفی عملاً در این پروژه نهفته بود. خوشبختانه، به نظر می‌رسد که کارگردان، جاش بون، و تیم فیلمسازی‌اش این خطر را به حداقل رسانده‌اند. بزرگترین نقاط قوت فیلم به وضوح از رمان گرین نشأت می‌گیرد که با قاطعیت از تبدیل شدن به یک درام کلیشه‌ای سرطانی امتناع می‌ورزد و در عوض دو شخصیت جوان ...

درام‌های سرطانی با فراوانی خاصی روی این خط می‌رقصند. «بخت پریشان ما» یک مثال متقابل بی‌ضرر، هرچند تا حد زیادی ناامیدکننده، ارائه می‌دهد: اقتباسی از رمان پرفروش جاش گرین در سال ۲۰۱۲ که بین یک فیلم اشک‌آور صمیمی و یک ساختارشکنی هوشمندانه از آن قرار می‌گیرد، تا حدی به این دلیل که به نظر می‌رسد همه افراد درگیر در برابر جهت اجتناب‌ناپذیر آن مقاومت می‌کنند. این فیلم با بازی شایلین وودلی در نقش یک نوجوان...