نقدهای فیلم جاماندگان

برخلاف برخی از آثار قبلی الکساندر پین که او را به تحقیر شخصیت‌هایش متهم می‌کردند، در این فیلم می‌توان عشق او به شخصیت‌ها را در هر فریم حس کرد. پال جیماتی در نقش پل هانهام، معلمی بی‌رحم در یک آکادمی معتبر، بهترین نقش سال‌های اخیرش را دریافت کرده است. فیلمنامه دیوید همینگسون درباره پیچ‌های شگفت‌انگیز زندگی است؛ زمانی که یک غریبه می‌تواند ما را در مسیری جدید قرار دهد. فیلمنامه شاید کلیشه‌هایی داشته ب...

با وجود پس‌زمینه زمستانی‌اش، این فیلم مانند یک نوشیدنی گرم و عسلی است که تماشاگر را در آغوش می‌گیرد. البته رسیدن به این حس گرما کمی زمان می‌برد، چرا که فیلم با مجموعه‌ای از شخصیت‌های بدخلق و موقعیت‌های ناخوشایند آغاز می‌شود. ثلث اول فیلم ما را در یک مدرسه شبانه‌روزی برفی با دانش‌آموزان و معلمانی که به نظر می‌رسد از آزار دادن یکدیگر لذت می‌برند، رها می‌کند. در ابتدا، این سوال پیش می‌آید که آیا تماش...

این فیلم از آن دسته آثاری است که باعث می‌شود با حسرت بگوییم «دیگر مثل اینها را نمی‌سازند». الکساندر پین با بازگشتی خوشایند، فیلمی ساخته که در دهه هفتاد میلادی می‌گذرد و به نظر می‌رسد در همان دوران نیز ساخته شده است، اما این اثر فراتر از یک تقلید صرف است. فیلمنامه دیوید همینگسون به زیبایی شیرینی و غم را بدون افتادن در دام احساسات‌گرایی ترکیب می‌کند. اینجا خبری از خانواده‌ای جایگزین و کلیشه‌ای نیست؛...

این فیلم یک ویترین تمام‌عیار برای پال جیماتی است؛ بازیگری که استاد به تصویر کشیدن شخصیت‌های بازنده و رقت‌انگیز است. او سمفونی‌ای از ۱۲ نت مختلف حس ترحم را می‌نوازد و هر قطعه را طبیعی جلوه می‌دهد. این فیلم که بازگشتی به سبک فیلمسازی دهه هفتادی است، سه روح گمشده را در یک مدرسه شبانه‌روزی گرد هم می‌آورد. جیماتی در نقش یک معلم ترشرو، تک‌چشم و بدبو که از دانش‌آموزانش بیزار است، بی‌نظیر است. اما فیلم به...

این فیلم با افتخار، تمام انگیزه‌های سینمای مدرن را به چالش می‌کشد و تلاش می‌کند تا اثری شبیه به فیلم‌های دهه هفتاد میلادی باشد. نتیجه، یک داستان حساس اما کمی بی‌رمق درباره سه روح تنهاست که یاد می‌گیرند چگونه با بزرگترین ناامیدی‌های زندگی‌شان کنار بیایند. پال جیماتی در نقش آقای هانهام، یک معلم بدبین و منزوی، بار دیگر استعداد بی‌نظیرش در به تصویر کشیدن مردان شکست‌خورده را به نمایش می‌گذارد. با این ح...