دهه‌ی ۲۰۲۰ برای ژانر فانتزی دوره‌ای تازه بود؛ دوره‌ای که خیال و واقعیت در مرزهای ظریف‌تری با هم آمیختند. در این سال‌ها، سینمای فانتزی دیگر فقط درباره‌ی جادو و موجودات خیالی نبود، بلکه به بستری برای بازتاب دغدغه‌های انسانی و اجتماعی بدل شد. فیلم‌های این دهه نشان دادند که رؤیا، اسطوره و استعاره هنوز هم می‌توانند زبان قدرتمندی برای گفتن حقیقت باشند. در این صفحه می‌توانید مجموعه‌ای از آثار شاخص فانتزی دهه‌ی ۲۰۲۰ را مرور کنید؛ فیلم‌هایی که هر یک جهانی خاص و تفسیری تازه از خیال ساخته‌اند.
در سال ۲۰۲۲، «آواتار: راه آب» (Avatar: The Way of Water – ۲۰۲۲) به کارگردانی جیمز کامرون، بار دیگر مرزهای فنی و بصری سینما را جابه‌جا کرد. دنباله‌ای بر فیلم حماسی سال ۲۰۰۹ که این‌بار جهان پاندورا را از دل اقیانوس‌های درخشان و زیست‌بوم‌های نو کشف می‌کند. فیلم، در کنار جلوه‌های بصری خیره‌کننده، به موضوعاتی چون خانواده، بقا و همزیستی با طبیعت می‌پردازد و بار دیگر نشان می‌دهد که فانتزی می‌تواند در خدمت تأملی زیست‌محیطی و انسانی باشد.
در همان سال، «باربی» (Barbie – ۲۰۲۳) به کارگردانی گرتا گرویگ، با زبانی رنگارنگ و ظاهری شوخ‌طبع، مرز میان فانتزی و نقد اجتماعی را درهم شکست. فیلم، جهان ایدئال و پلاستیکی باربی را به بستری برای پرسش درباره‌ی هویت، استقلال و معنا تبدیل کرد. اثری که در ظاهر سرگرم‌کننده و در باطن، هوشمندانه و چندلایه است؛ شاید یکی از غیرمنتظره‌ترین ورودهای فانتزی به گفت‌وگوی فرهنگی دهه‌ی اخیر.
هم‌زمان، «پری دریایی کوچولو» (The Little Mermaid – ۲۰۲۳) نسخه‌ی لایو اکشن از انیمیشن محبوب دیزنی، بازگشتی نوستالژیک اما با روایتی امروزی بود. فیلم با بازی هلی بیلی در نقش آریل، بار دیگر داستان آشنای دختری را بازگو کرد که در جست‌وجوی آزادی و عشق، جهان زیر دریا را ترک می‌کند. این بازسازی با موسیقی و جلوه‌های ویژه‌ی مدرن، تعادلی میان خاطره و نوسازی برقرار کرد.
در سال ۲۰۲۴، «شرور» (Wicked – ۲۰۲۴) که اقتباسی از موزیکال معروف برادوی است، نگاه تازه‌ای به سرزمین اوز و جادوگرانش انداخت. فیلم، پیش‌درآمدی است بر ماجرای «جادوگر شهر اوز» و با تمرکز بر رابطه‌ی میان جادوگر سبز و گلایندا، مرز میان نیکی و شر را به چالش می‌کشد. اثری که در ظاهر فانتزی است، اما درون‌مایه‌ای درباره‌ی قضاوت، تفاوت و دوستی دارد.
در تازه‌ترین نمونه، «مرگ یک تک‌شاخ» (Death of a Unicorn – ۲۰۲۵) به کارگردانی الکس شولتز، رویکردی تاریک‌تر به فانتزی دارد. فیلم درباره‌ی پدری و دختری است که در مسیر بازگشت از یک سفر، به‌طور اتفاقی با یک تک‌شاخ برخورد می‌کنند و همین رویداد، زنجیره‌ای از واکنش‌های عجیب و اخلاقی را در پی دارد. این اثر، با حال‌و‌هوایی سورئال و کنایه‌آمیز، فانتزی را به ابزاری برای نقد حرص، جاه‌طلبی و فساد مدرن بدل می‌کند.
فیلم‌های فانتزی دهه‌ی ۲۰۲۰ ثابت کردند که این ژانر هنوز زنده و تحول‌پذیر است. از تخیل بصری عظیم «آواتار» تا نقد اجتماعی «باربی» و استعاره‌ی تلخ «مرگ یک تک‌شاخ»، هر کدام نشان می‌دهند که خیال، وقتی درست روایت شود، از هر واقعیتی صادق‌تر است. در این صفحه می‌توانید جهان‌های متفاوت این آثار را کشف کنید — جهان‌هایی که در آن‌ها واقعیت فقط یکی از احتمالات است.
