«چیزهای عجیب» می‌خواست از تبدیل شدن به «بازی تاج و تخت» اجتناب کند، اما آینه آن شده است

در حالی که نتفلیکس خود را برای پخش فینال بزرگ و دو ساعته سریال Stranger Things در شب سال نو آماده می‌کند، فضای رسانه‌ای و واکنش‌های مخاطبان نشان‌دهنده یک بحران غیرمنتظره برای این غول استریمینگ است. پل تاسی، تحلیلگر ارشد فوربز، در گزارش جدید خود به بررسی وضعیتی پرداخته که نتفلیکس تمام تلاشش را برای اجتناب از آن کرده بود: تکرار سرنوشت شوم فصل نهایی Game of Thrones. دین زیمرمن، تدوینگر سریال، در اکتبر ۲۰۲۴ صراحتاً اعلام کرده بود که ماموریت اصلی تیم تولید، «فرود موفقیت‌آمیز» (Stick the landing) در فصل پایانی است، دقیقاً برخلاف آنچه برای سریال شبکه HBO رخ داد. اما داده‌های آماری و واکنش‌های بازار نشان می‌دهد که Stranger Things دقیقاً در همان تله‌ای افتاده است که از آن می‌ترسید.

بمباران نقدهای منفی (Review Bombing) برای اپیزود هفتم با عنوان «پل» (The Bridge)، زنگ خطر جدی را برای برند نتفلیکس به صدا درآورده است. این اپیزود اکنون پایین‌ترین امتیاز را در تاریخ سریال در وب‌سایت IMDb دارد. اگرچه بخشی از این نقدها ناشی از واکنش‌های هموفوبیک به داستان ویل بایرز است، اما حجم نارضایتی‌ها فراتر از یک گروه خاص است و به کیفیت کلی اثر بازمی‌گردد. از منظر صنعتی، این وضعیت برای نتفلیکس که Stranger Things را بزرگترین IP خود می‌داند، نگران‌کننده است. این سریال قرار بود نماد «کیفیت پایدار» در برابر مدل‌های تولید انبوه باشد، اما اکنون با اتهاماتی مشابه فصل ۸ بازی تاج و تخت روبرو است: عجله در روایت، تورم بودجه بدون بازدهی احساسی و نادیده گرفتن منطق داستان به نفع جلوه‌های بصری پرهزینه.

مقایسه آماری بین فصل ۵ Stranger Things و فصل ۸ Game of Thrones، شباهت‌های ساختاری دقیقی را آشکار می‌کند. هر دو فصل، علیرغم داشتن بالاترین بودجه تولید در تاریخ خود و استفاده از تکنولوژی‌های سینمایی بلاک‌باستری، کمترین امتیازات را از منتقدان و تماشاگران دریافت کرده‌اند. این پدیده نشان‌دهنده یک قانون نانوشته در صنعت سرگرمی است: «مقیاس» (Scope) نمی‌تواند جایگزین «محتوا» (Substance) شود. نتفلیکس با اختصاص بودجه‌های نجومی و تبدیل کردن هر اپیزود به یک فیلم سینمایی کوچک، سعی در راضی نگه داشتن مخاطب داشت، اما فراموش کرد که دلیل اصلی محبوبیت این سریال، صمیمیت و روابط شخصیت‌ها بود، نه انفجارهای CGI.

اکنون تمام امید نتفلیکس به اپیزود نهایی دو ساعته‌ای است که فردا پخش می‌شود. استراتژی پخش در شب سال نو، تلاشی برای تبدیل کردن این فینال به یک «رویداد فرهنگی» جهانی است. اگر این اپیزود نتواند ورق را برگرداند، میراث (Legacy) یکی از مهم‌ترین سریال‌های دهه خدشه‌دار خواهد شد. درخواست‌های آنلاین هواداران برای «تدوین مجدد» یا «بازسازی» فصل ۵، دقیقاً یادآور پتیشن‌های معروف برای بازسازی فصل آخر بازی تاج و تخت است. این سطح از نارضایتی فعالانه، نشان می‌دهد که مخاطبان امروزی مالکیت معنوی شدیدی روی آثار محبوبشان حس می‌کنند و استودیوها دیگر نمی‌توانند با تکیه بر هایپ (Hype) و تبلیغات، ضعف‌های ساختاری را بپوشانند. شکست در پایان‌بندی این سریال، می‌تواند اعتماد به توانایی نتفلیکس در مدیریت فرنچایزهای طولانی‌مدت را تضعیف کند.