رازهای سربهمهر «لیگ عدالت تاریک»: گیلرمو دل تورو از انتخاب بازیگر و ویلن اصلی فیلم کنسلشده میگوید
گیلرمو دل تورو، کارگردان مؤلف و برنده جایزه اسکار که نامش با فانتزیهای تاریک و هیولاهای دوستداشتنی گره خورده است، اخیراً در پادکست محبوب «Happy Sad Confused» با جاش هاروویتز، صندوقچه اسرار یکی از حسرتبرانگیزترین پروژههای ناتمام تاریخ دیسی، یعنی فیلم «لیگ عدالت تاریک» (Justice League Dark) را گشود. این فیلم که سالها پیش در مراحل توسعه قرار داشت و هرگز به مرحله تولید نرسید، قرار بود نسخهای فراطبیعی و ترسناک از تیم ابرقهرمانان دیسی را به تصویر بکشد. دل تورو که اکنون ۶۱ ساله است، در این گفتگوی تازه که در دسامبر ۲۰۲۵ انجام شد، جزئیاتی را فاش کرد که طرفداران این ژانر را بیش از پیش افسوسزده میکند؛ از جمله برنامه او برای استفاده از بازیگر همیشگیاش، داگ جونز، در نقشی کلیدی.
اگرچه دل تورو تأکید کرد که فرآیند انتخاب بازیگر (Casting) به صورت رسمی آغاز نشده بود، اما او چشمانداز دقیقی برای شخصیت «دِدمن» (Deadman) داشت. او در این باره گفت: «من هنوز انتخاب بازیگر را شروع نکرده بودم، اما میدانستم که میخواهم داگ جونز نقش ددمن را بازی کند.» اشاره او به داگ جونز، بازیگر بلندقامت و متخصص حرکات بدن است که پیشتر در آثار شاهکار دل تورو نظیر «پسر جهنمی» (در نقش اِیب ساپین) و «شکل آب» درخشیده بود. دل تورو دلیل این انتخاب را توانایی فیزیکی خارقالعاده جونز برای بازی در گریمهای سنگین و لباسهای خاص عنوان کرد و افزود: «من عاشق آن فیلمنامه بودم... فکر میکردم داستان به شکلی بینقص همه شخصیتها را دور هم جمع میکند.»
علاوه بر قهرمانان، دل تورو درباره جبهه شرور داستان نیز اطلاعاتی داد که نشاندهنده عمق نگاه او به کمیکهای دیسی است. طبق گفتههای او، شخصیت «فلورونیک من» (Floronic Man) قرار بود یکی از ویلنهای اصلی فیلم باشد. این شخصیت که در دنیای کمیک ارتباط تنگاتنگی با «سوامپ تینگ» (Swamp Thing) دارد، میتوانست پتانسیلهای بصری خیرهکنندهای برای سبک کارگردانی دل تورو فراهم کند. او با اشتیاق توضیح داد: «داستان کاملاً منطقی و منسجم بود. نحوه گره خوردن سرنوشت شخصیتها را دوست داشتم. ما فلورونیک من را داشتیم و سوامپ تینگ هم به شکلی بسیار عمیق و پخته در فیلمنامه پردازش شده بود.»
یکی از جذابترین بخشهای صحبتهای دل تورو، اشاره به یک سکانس اکشن خاص بود که متأسفانه هرگز فیلمبرداری نشد. او با حسرت از سکانس تعقیب و گریزی یاد کرد که در آن شخصیت ددمن (که یک روح سرگردان است) برای فرار یا تعقیب، مدام از بدنی به بدن دیگر میپرد. این ایده که نشاندهنده خلاقیت بصری دل تورو است، میتوانست به یکی از ماندگارترین سکانسهای دنیای سینمایی دیسی تبدیل شود. با این حال، با وجود اینکه فیلمنامه طی چند سال توسعه یافته بود و صحنههای اکشن بزرگی طراحی شده بود، پروژه هرگز به مرحله طراحی هنری (Concept Art) نهایی نرسید و در آرشیو تاریخ سینما بایگانی شد.
SuperHeroHype
