ادی مورفی: می‌دانستم آن سخنرانی اسکار به قیمت جایزه‌ام تمام می‌شود
-
ادی مورفی، اسطوره‌ی کمدی، در مستند جدید خود فاش کرده که معتقد است سخنرانی جنجالی‌اش در اسکار ۱۹۸۸، دلیل اصلی عدم موفقیت او در کسب این جایزه در طول چهار دهه فعالیت حرفه‌ای‌اش بوده است. او در آن مراسم به شدت از آکادمی به دلیل نادیده گرفتن هنرمندان سیاه‌پوست انتقاد کرده بود.
در مستند جدید نتفلیکس با عنوان «ادی بودن» (Being Eddie)، این ستاره‌ی ۶۴ ساله به بازخوانی یکی از پرحاشیه‌ترین لحظات تاریخ اسکار پرداخته است. در شصتمین دوره‌ی جوایز اسکار در سال ۱۹۸۸ (۱۳۶۷ شمسی)، زمانی که مورفی برای اهدای جایزه‌ی بهترین فیلم روی صحنه رفت، متنی از پیش تعیین‌شده را کنار گذاشت و به صراحت گفت که ابتدا قصد داشته این دعوت را رد کند، زیرا آکادمی در ۶۰ سال تاریخ خود، به ندرت بازیگران سیاه‌پوست را شایسته‌ی تقدیر دانسته است. (در آن زمان تنها سه بازیگر سیاه‌پوست در تاریخ اسکار برنده شده بودند).
مورفی در این مستند که در تاریخ ۲۳ آبان ۱۴۰۴ (۱۴ نوامبر ۲۰۲۵) منتشر شده، می‌گوید: «هر از گاهی کسی آن [سخنرانی] را می‌بیند و می‌گوید: "وای، ادی از همان زمان داشت در اسکار حرف‌های تند می‌زد؟"» او به یاد می‌آورد که همان شب روی صحنه گفت: «احتمالاً برای گفتن این حرف‌ها هرگز اسکار نخواهم برد... و رفتم و آن را گفتم.»
این پیش‌بینی ۱۹ سال بعد به شکلی تلخ به حقیقت پیوست. بزرگترین شانس مورفی برای اسکار، در سال ۲۰۰۷ (۱۳۸۶) برای فیلم «دختران رؤیایی» (Dreamgirls) بود. او برای نقش «جیمز "ثاندر" ارلی» تمام جوایز اصلی فصل (گلدن گلوب، SAG) را درو کرده بود و برنده‌ی قطعی اسکار بهترین بازیگر مکمل مرد به نظر می‌رسید. اما در یکی از بزرگترین شگفتی‌های تاریخ اسکار، او جایزه را به آلن آرکین برای «میس سان‌شاین کوچولو» باخت.
مورفی در مستند «ادی بودن» با اشاره به این موضوع می‌گوید: «من اسکار نگرفته‌ام، در حالی که همه‌کار کرده‌ام. هر نقشی را بازی کرده‌ام و انجام داده‌ام. و اسکار نگرفته‌ام.» او سپس به شوخی می‌افزاید: «اما فکر نمی‌کنم به خاطر آن [سخنرانی] باشد.»
این مستند نگاهی عمیق به کارنامه‌ی پر فراز و نشیب این کمدین، از «پلیس بورلی هیلز» تا «دختران رؤیایی» دارد و نشان می‌دهد که او چگونه همواره حاضر به پرداخت هزینه‌ی عقایدش بوده است.
رسانه پیپل (People)
ادی مورفی