فیلم جدید دیکاپریو را ببینیم یا نه؟
فیلم جدید لئوناردو دیکاپریو با عنوان یک نبرد پس از دیگری بالاخره منتشر شده و از همان روز اول سروصدای زیادی به پا کرده است. پل توماس اندرسون پس از چند سال سکوت، با یک اکشن–سیاسی متفاوت برگشته؛ فیلمی پر از دیوانگی، نقد اجتماعی و موقعیتهای عجیبوغریب که باعث شده بسیاری در مورد آن صحبت کنند.
آشوب، سیاست و یک رابطه پدر–دختری
فیلم درباره گروه رادیکالی به نام French 75 است که علیه نیرویی شبهنظامی و ضد مهاجرت میجنگند. دیکاپریو نقش «گتو پت» را بازی میکند؛ متخصص مواد منفجرهای که همراه معشوقهاش پرفیدیا، وارد مبارزهای خشونتآمیز میشود. اما همهچیز بعد از فروپاشی گروه تغییر میکند و پت با هویت جدید و دخترش «ویلا» سالها در خفا زندگی میکند تا زمانی که دشمن قدیمی، سرهنگ لاکجا (شان پن)، دوباره سراغشان میآید.
در کنار تنشهای سیاسی، فیلم به شکل جدی روی رابطه پدر خسته و دختری که حالا قویتر از اوست تمرکز دارد؛ نقطهای که فیلم را از یک اکشن ساده جدا میکند.
دیکاپریو و دلتورو در اوج
دیکاپریو اینبار نقش مردی آشفته و آسیبدیده را بازی میکند؛ نقشی غیرمتعارف و بسیار متفاوت در کارنامهاش. بنیسیو دلتورو در نقش «سنسئی سرجیو» یکی از بامزهترین و تأثیرگذارترین شخصیتهای فیلم را خلق کرده و شان پن نیز یک ضدقهرمان عجیب و ترسناک ارائه داده است.
فیلم چه حالوهوایی دارد؟
اندرسون یک معجون پیچیده ساخته:
ترکیبی از اکشن پرشتاب، طنز تلخ، نقد اجتماعی و درام خانوادگی.
فیلم هم درباره آشوب سیاسی حرف میزند، هم درباره نسل خستهای که امیدش را از دست داده، و هم درباره نوجوانهایی مثل ویلا که باید از دل این هرجومرج آیندهشان را بسازند.
یک نبرد پس از دیگری را ببینیم یا نه؟
پاسخ کوتاه این است: اگر دنبال چیزی معمولی و سرراست نیستید، این فیلم را از دست ندهید.
One Battle After Another از آن فیلمهایی است که همان ابتدا خط خودش را مشخص میکند؛ اثری پرهیجان، دیوانهوار و در عین حال عمیق که برای مخاطب بیحوصله یا کسانی که دنبال روایت کلاسیک هستند چندان مناسب نیست.
اما اگر از فیلمهایی لذت میبرید که:
ژانرها را با هم قاطی میکنند و از دل یک اکشن سیاسی به درام خانوادگی میرسند،
شخصیتپردازیهای نامتعارف و پیچیده دارند،
بین خنده، اضطراب و تأمل مدام در نوساناند،
و دوست دارید دیکاپریو را در متفاوتترین نقش چند سال اخیرش ببینید،
این فیلم دقیقاً برای شما ساخته شده.
از طرفی، فیلم بهشدت به مسائل اجتماعی روز آمریکا تنه میزند و ممکن است برای بعضیها بیش از حد سیاسی یا تلخ به نظر برسد. با این حال، اندرسون اجازه نمیدهد فیلم تبدیل به بیانیه سیاسی خشک شود؛ طنز سیاه و اکشن پرانرژی عملاً تجربه را سرگرمکننده نگه میدارند.
در یک جمله:
ببینید—اما آماده باشید که فیلم ذهنتان را آشفته، هیجانزده و حتی کمی شوکه کند.
