کارگردان فیلم ترسناک «نه»: بازیهای کامپیوتری ستون فقرات فیلم من بودند
-
شاهین رشیدی، کارگردان جوانی که نخستین فیلم بلندش با عنوان «نُه» اخیراً در پلتفرم فیلمنت منتشر شده، میگوید ریشه علاقهاش به ساخت این فیلم به سالهای کودکی و شیفتگیاش به بازیهای کامپیوتری برمیگردد؛ بازیهایی که به گفته او نگاهش به ژانر وحشت را شکل دادهاند. رشیدی تأکید میکند فضای ویدئوگیمها، بهخصوص «رزیدنت ایول»، تأثیر مستقیمی بر خلق کاراکترها و جهان داستانی فیلمش داشته است.
«نُه» که یک تجربه مستقل و دانشجویی محسوب میشود، در ژانر معمایی–ترسناک ساخته شده؛ ژانری که در سینمای ایران چندان دنبال نمیشود و معمولاً با ریسک تجاری و ممیزیهای متعدد روبهروست. رشیدی میگوید انگیزهاش از ساخت فیلم، نه گیشه بوده و نه اکران؛ بلکه تلاش برای تجربهکردن سینمای ژانری در فضایی محدود اما خلاقانه بوده است.
چطور پای بازیهای کامپیوتری به فیلم باز شد؟
او میگوید شخصیت اصلی فیلم بهصورت مستقیم از «رزیدنت ایول» الهام گرفته شده است؛ از شیوه لباسپوشیدن گرفته تا مدل مو و نحوه حرف زدن. رشیدی همچنین بخشی مستندنما در فیلم دارد که آن را با تأثیر از بازیهایی مثل «وولفنشتاین» و «سایلنت هیل» طراحی کرده است.
از نازیها تا فضاهای سوررئال
کارگردان «نُه» توضیح میدهد چرا در بخش مستند جعلی فیلم سراغ روایتهایی مرتبط با نازیها رفته:
به گفته او، نسل جدید با تصاویر عجیب و سوررئال راحتتر ارتباط برقرار میکند، اما در مقابل جلوههای کامپیوتری حساسیت دارد و انتظار کیفیت بالا از سازندگان دارد؛ موضوعی که ساخت چنین بخشهایی را به «حرکت روی لبه تیغ» تبدیل میکند.
رشیدی معتقد است پرداختن به حضور نازیها در ایران، با توجه به اتفاقات تاریخی مرتبط با جنگ جهانی دوم، چندان هم غیرواقعی به نظر نمیرسد و حتی تجربه بازدید از یک کافه قدیمی در مسیر فشم، که ریشه در همان دوران داشته، این ایده را برای او قطعی کرده است.
سانسورهای گسترده و راهی طولانی تا اکران
«نه» سال ۱۳۹۶ ساخته شده و رشیدی میگوید حجم سانسورها آنقدر زیاد بوده که ناچار شده برای پر کردن حفرههای داستانی از روایتهای متعدد استفاده کند. به گفته او، حدود یک ساعت از فیلم حذف شده و تنها پس از ۴۷ اصلاحیه جدید، امکان نمایش آنلاین آن فراهم شده است.
او اضافه میکند تمامی عوامل پروژه جوان و تقریباً بدون تجربه بودهاند و فیلم با حداقل امکانات تولید شده است؛ تا آنجا که برخی عناصر طراحی صحنه از خانه پدری او آورده شده است.
چالشهای فیلمسازان ژانر وحشت در ایران
رشیدی میگوید فیلمسازانی که سراغ ژانر وحشت میروند، باید هم با سختگیریهای ممیزی و هم با بیاعتمادی عمومی مخاطب روبهرو شوند. او تأکید میکند سرمایهگذار نیز معمولاً ریسک ورود به چنین پروژههایی را نمیپذیرد.
به اعتقاد او، برخلاف ایران که سینمای ترسناک کمرمق مانده، کشورهایی مانند ترکیه با وجود شباهتهای فرهنگی، توانستهاند این ژانر را جدیتر دنبال کنند.
واکنش مخاطبان پس از اکران آنلاین
رشیدی اعلام میکند آمار دقیقی از میزان تماشای فیلم ندارد، اما بازخوردهایی که دریافت کرده نشانمیدهد «نُه» با وجود نداشتن بازیگر چهره، توانسته با مخاطبان آنلاین ارتباط برقرار کند و تجربهای متفاوت برای آنان رقم بزند.
منبع: ایلنا
شاهین رشیدی
نه ۱۳۹۹