بهترین فیلم های بروسلی؛ اژدهای سینمای جهان
-
وقتی نام بروس لی به میان می‌آید، یاد صحنه‌های اکشن نفس‌گیر و مهارت‌های بی‌نظیر مبارزاتی او می‌افتیم. اما بروس لی بیشتر از یک ستاره سینما بود؛ او یک پدیده بود، یک نیروی تغییر در دنیای سینما و هنرهای رزمی که هنوز هم پس از سال‌ها تاثیرش محسوس است. در این مقاله قصد داریم تا بهترین فیلم‌های بروس لی را معرفی کنیم. فیلم‌هایی که نه تنها نمایش‌گر قدرت بدنی و تکنیک‌های فوق‌العاده او هستند، بلکه داستان‌های عمیق و جذاب‌تری نیز در دل خود دارند.
بهترین فیلم های بروسلی
این فیلم‌ها از زمان اکرانشان تا به امروز همچنان در یادها مانده‌اند و اثری بی‌نظیر از بروس لی را به جا گذاشته‌اند.
سرنوشت همیشه به ما حق انتخاب نمی‌دهد، اما شجاعت این است که در هر شرایطی، راه خودت را پیدا کنی.
در خیابان‌های فقیرنشین هنگ‌کنگ، جایی که هر روزش نبردی برای بقاست، کید چونگ زندگی سختی را می‌گذراند. او با فروش کتاب‌های مصور، هزینه‌ی زندگی خود و دو خواهر و برادر کوچکش را تأمین می‌کند. اما چیزی که این پسرک یتیم را متفاوت می‌کند، امیدی است که در چشمانش موج می‌زند. روزی، او با فلش نایف لی، خلافکاری محلی، آشنا می‌شود و دوستی عجیبی بین آن‌ها شکل می‌گیرد. اما دنیای جرم، با زرق و برقش، کم‌کم کید را به سمت خودش می‌کشد. در این میان، عمو هو، مردی که همیشه مثل پدری دلسوز کنار او بوده، تلاش می‌کند تا راه درستی را پیش پایش بگذارد.
این فیلم، اولین نقش اصلی بروس لی در سینما بود، آن هم در سن ۱۰ سالگی. اما نکته‌ی جالب اینجاست که او تنها نبود؛ پدر واقعی‌اش، لی هوی‌چوئن هم در فیلم نقش یک خیر ثروتمند را بازی می‌کرد، که نشان‌دهنده‌ی یکی از معدود همکاری‌های خانوادگی آن‌ها در سینما بود. از دیگر نکات جالب اینکه این فیلم بر اساس یک شخصیت کمیک معروف به نام کید چونگ ساخته شد، که در آن زمان در میان کودکان و نوجوانان هنگ‌کنگ محبوبیت زیادی داشت. شاید به همین دلیل باشد که هنوز هم، میان تمام فیلم های بروسلی، این یکی جایگاه خاصی دارد؛ چراکه نشان می‌دهد یک افسانه چگونه از دل سختی‌ها شکل می‌گیرد.
بیلی لو، یک رزمی‌کار معروف است که در حال مبارزه با تهدیدهای خطرناک است. او در دنیای پر از توطئه و جنایت گرفتار می‌شود و به‌طور شگفت‌انگیزی در تلاش برای نجات جان خود، کشته می‌شود. اما مرگ، در دنیای بیلی چیزی بیشتر از یک پایان است. او از آن عبور می‌کند و به‌عنوان یک مبارز دیگر، به‌طور معجزه‌آسا باز می‌گردد. حالا، بیلی نه‌تنها باید با دشمنان قدیمی که قصد جانش را داشتند مبارزه کند، بلکه باید در یک بازی مرگبار با چالش‌های جدید و خطرناک دست‌وپنجه نرم کند. در این بازی، بیلی با مهارت‌های رزمی‌اش برای یافتن حقیقت و انتقام وارد یک مسیر سخت می‌شود. درنهایت، این تنها قدرت جسمی نیست که او را پیروز می‌کند، بلکه ذهن و فلسفه‌اش در برابر مرگ است که او را به سمت پیروزی سوق می‌دهد.
یکی از جالب‌ترین نکات درباره‌ی این فیلم این است که بازی مرگ یکی از ناتمام‌ترین آثار و به عنوان آخرین فیلم بروسلی به حساب می‌آید. با مرگ ناگهانی بروس لی در وسط فیلمبرداری، پروژه نیمه‌تمام ماند و برای تکمیل آن از بدل‌کاران و تصاویر قدیمی استفاده شد. نکته جالب اینجاست که فیلم هنوز هم توانست تاثیر بزرگی بر سینمای رزمی بگذارد. درواقع، بیشتر صحنه‌های مبارزه و اکشن از همان تصاویر قدیمی بروس لی برداشته شد و به‌نوعی فیلم به یک یادبود زنده از میراث او تبدیل شد.
با توجه به آمار ثبت شده در سایت روتن‌تومیتوز، این فیلم امتیاز 63 درصدی از سوی بینندگان و امتیاز 42 درصدی از سوی منتقدین این سایت کسب کرده است.
سرنوشت، راهی را که قلب انتخاب می‌کند، به چالشی بزرگ تبدیل می‌کند.
داستان فیلم در دنیایی رخ می‌دهد که فقر و نابرابری حرف اول را می‌زند، زندگی "آه نگور" با تصمیمی دردناک تغییر می‌کند. او، یک زن خدمتکار، پس از باردار شدن از ارباب ثروتمندش، "چان یینگ‌کیت"، مجبور می‌شود نوزادش را به خانواده‌ای دیگر بسپارد. پسر او، "تین‌سان"، سال‌ها بعد در یک خانواده جدید بزرگ می‌شود و نام "سان" را برای خود برمی‌گزیند. اما آرامش زندگی او طولی نمی‌کشد؛ زمانی که والدین بیولوژیکی‌اش بازمی‌گردند و حقیقت را برملا می‌کنند، او ناگهان بین گذشته و حال خود گرفتار می‌شود. آیا باید با کسانی بماند که او را بزرگ کرده‌اند یا به سوی خانواده واقعی خود بازگردد؟ این تصمیم، تنها سرنوشت او را تغییر نمی‌دهد، بلکه او را با پرسش‌های عمیق‌تری درباره هویت، خانواده و تعلق روبه‌رو می‌کند.
این فیلم نه فقط یک درام اجتماعی، بلکه بخشی از تاریخ سینماست. شاید بسیاری ندانند که نور هدایت‌گر در واقع قدیمی ترین فیلم بروسلی است که در آن نقش‌آفرینی کرده است. بروس لی در این فیلم تنها ۱۳ سال داشت و نقش "سان" را ایفا می‌کرد، شخصیتی که درگیر سرنوشتی پر از تردید و انتخاب‌های دشوار بود. نکته جالب اینجاست که این فیلم کاملاً به زبان کانتونی ساخته شد و با موضوعی انسانی و احساسی، از دیگر آثار هم‌دوره خود متمایز شد. همچنین، نور هدایت‌گر در زمانی ساخته شد که سینمای هنگ‌کنگ هنوز در تلاش برای پیدا کردن جایگاه خود در دنیای فیلم‌سازی بود.
گاهی مسیر یافتن حقیقت، از میان رنج و تنهایی عبور می‌کند.
همه چیز از خیانتی تلخ آغاز می‌شود. "وو ژونگ شینگ"، کودکی که زندگی‌اش در یک شب به کابوسی پایان‌ناپذیر تبدیل می‌شود. او پس از یک توطئه‌ی خانوادگی از مادرش جدا شده و تنها امیدش، خدمتکار وفادار خانواده، "ژونگ بو" است که او را از نابودی نجات می‌دهد. سال‌ها بعد، ژونگ شینگ که دیگر به مردی جوان و جسور تبدیل شده، در تلاش است تا گذشته‌ی گمشده‌ی خود را بازیابد. اما حقیقت، چیزی نیست که به این سادگی به دست بیاید. در مسیر کشف هویت واقعی‌اش، او باید با خیانت‌های گذشته، رازهای مدفون و دشمنانی که حاضرند هر کاری برای خاموش کردن او انجام دهند، روبه‌رو شود.
حالا که با داستان آشنا شدیم، بهتر است نگاهی بیندازیم به نکات جالبی که این فیلم را از دیگر آثار متمایز می‌کند. شاید باورتان نشود، اما این فیلم یکی از اولین تجربه‌های بازیگری بروس لی بود، آن هم زمانی که هنوز از افسانه شدن فاصله داشت. در واقع، این فیلم یکی از زیباترین فیلم های بروسلی در دوران نوجوانی او محسوب می‌شود، زمانی که هنوز مسیرش در سینما مشخص نشده بود. داستان فیلم به‌خوبی تنش‌های اجتماعی و نابرابری‌های طبقاتی را نمایش می‌دهد، موضوعی که در آن زمان برای مخاطبان هنگ‌کنگی بسیار آشنا بود.
اگر حقیقت در سایه‌ها پنهان شود، سرنوشت راهی پیدا می‌کند تا آن را به روشنایی بکشاند.
"فرانک وونگ" زندگی ساده‌ای در یک مزرعه دارد، اما آنچه نمی‌داند این است که گذشته‌ای پیچیده در تاریکی برای او کمین کرده است. سال‌ها پیش، پدرش «دیکسون فن» قربانی یک توطئه شده و به زندان افتاده است. فرانک بدون اینکه از هویت واقعی خود آگاه باشد، در حالی بزرگ می‌شود که حقیقت سرنوشتش در پس پرده‌ای از دروغ و خیانت پنهان شده است. زمانی که دیکسون از زندان فرار می‌کند، به‌طور تصادفی با فرانک نوجوان روبه‌رو می‌شود و او را در راهی سخت و سرشار از انتخاب‌های دشوار قرار می‌دهد. فرانک نادانسته به مردی که پدر واقعی‌اش است کمک می‌کند، اما هنوز نمی‌داند که رشته‌های سرنوشت چگونه درهم تنیده شده‌اند.
در واقع، این فیلم یکی از آثار درام تأثیرگذار سینمای آن زمان بود که سعی داشت میان ارزش‌های سنتی و تغییرات مدرن جامعه پلی بزند. اما شاید هیجان‌انگیزترین بخش ماجرا این باشد که یکی از نخستین تجربه‌های سینمایی بروس لی در این فیلم رقم خورد. در آن زمان، کسی تصورش را هم نمی‌کرد که این پسر نوجوان که نقش فرانک وونگ را در کودکی ایفا می‌کند، روزی به یک اسطوره تبدیل شود. همین حضور کوتاه او باعث شده که این فیلم در میان علاقه‌مندان به فیلم های Bruce Lee جایگاه ویژه‌ای پیدا کند.
داستان فیلم درباره چنگ چائو‌آن است، مردی که برای یافتن کار به تایلند مهاجرت کرده و به‌دنبال زندگی آرام می‌گردد. او حتی برای اینکه از دردسر دور بماند، به مادرش قول داده که هرگز در هیچ درگیری شرکت نکند. اما همان‌طور که می‌دانیم، دنیا علاقه‌ای به وفاداری ندارد. او در یک کارخانه‌ی یخ مشغول به کار می‌شود، اما حقیقت تلخی پشت این کسب‌وکار نهفته است: این کارخانه در واقع پوششی برای یک باند قاچاق مواد مخدر است و هرکسی که راز این تجارت را بفهمد، به طرز مشکوکی ناپدید می‌شود. وقتی یکی از دوستانش مفقود می‌شود، چنگ چاره‌ای ندارد جز اینکه سکوتش را بشکند. حالا او نه‌تنها باید با افراد شرور کارخانه مقابله کند، بلکه با "رئیس بزرگ"، مردی که پشت تمام این جنایات است، نیز روبه‌رو شود.
در میان فیلم های بروسلی، این اثر یک نقطه‌ی عطف بود. این اولین فیلمی بود که بروس لی را از یک بازیگر تلویزیونی به یک ستاره‌ی سینما تبدیل کرد.
سایت اینترنتی The Action Elite در نقد این فیلم نوشت: کاملاً مشخص است که چرا لی به چنین اسطوره‌ای تبدیل شد؛ او از جذابیت و حضور سینمایی سرشار بود. در صحنه‌های مبارزه، چشمانش پر از خشم فروخورده به نظر می‌رسد، اما در لحظات آرامش کاملاً صلح‌آمیز و حتی شوخ‌طبع ظاهر می‌شود. این ویژگی‌ها در رئیس بزرگ کاملاً مشهود است؛ او تا زمانی که نتواند دیگر تحمل کند، خویشتن‌داری نشان می‌دهد. هرچند فیلم از لحاظ فنی دارای نقص‌هایی است، اما حضور لی باعث می‌شود همچنان دیدنی باشد.
در خیابان‌های شلوغ هنگ‌کنگ، جایی که بزهکاری برای برخی تنها راه بقاست، "سام" نوجوانی سرکش و بی‌پروا، روزگار خود را با دزدی و جرم می‌گذراند. او که یتیمی تنهاست، در دنیایی پر از فریب و بی‌عدالتی دست‌وپا می‌زند تا زنده بماند. اما همه‌چیز وقتی تغییر می‌کند که "هو سی‌کی"، مدیر یک یتیم‌خانه، او را از این مسیر منحرف نجات می‌دهد. هو نه‌تنها به سام فرصتی دوباره می‌دهد، بلکه او را تشویق می‌کند که زندگی تازه‌ای بسازد و خود را از گذشته‌اش جدا کند. اما انتخاب بین راه درست و راهی که همیشه می‌شناخته، آسان نیست. درست زمانی که سام به زندگی جدیدش عادت کرده بود، رهبر یک باند خلافکار، "کواکونگ لانگ"، تلاش می‌کند او را دوباره به دنیای جرم بکشاند.
گاهی یک فیلم می‌تواند فراتر از یک داستان ساده باشد و به نقطه عطفی در زندگی یک ستاره تبدیل شود. این فیلم نه‌تنها یکی از آخرین نقش‌آفرینی‌های بروس لی در سینمای هنگ‌کنگ پیش از سفرش به آمریکا بود، بلکه نشان داد که او فقط یک رزمی‌کار نیست، بلکه توانایی عمیقی در بازیگری دارد. به نوعی، این فیلم هم مثل داستان خودش، فرصتی دوباره برای دیده شدن پیدا کرد. همچنین، این فیلم از آن دسته آثاری است که در میان فیلم های بروسلی کمتر به آن توجه شده، اما نقش مهمی در شکل‌گیری مسیر حرفه‌ای او داشت.
گاهی برای پیروزی، باید راهی را رفت که دیگران از آن هراس دارند.
وقتی یک رستوران کوچک در رم، به دام گروه‌های مافیایی می‌افتد، تنها یک نفر می‌تواند این کابوس را به پایان برساند: تانگ لونگ. مردی که شاید در ظاهر ساده و آرام باشد، اما درونش چیزی جریان دارد که دشمنانش هنوز از آن بی‌خبرند. او از هنگ‌کنگ راهی رم می‌شود تا به دوستانش کمک کند، اما اوضاع خیلی زود از کنترل خارج می‌شود. مافیا، آدم‌هایش را یکی پس از دیگری می‌فرستد تا این مزاحم شرقی را از سر راه بردارد، اما هیچ‌کدام توانایی مقابله با او را ندارند. در نهایت، برای شکست دادن تانگ، تنها یک راه باقی می‌ماند: فرستادن قوی‌ترین مبارزشان، کولت. در یکی از به‌یادماندنی‌ترین صحنه‌های تاریخ سینما، این دو در کولوسئوم رم مقابل هم قرار می‌گیرند.
از میان فیلم های بروسلی، این اثر نه‌تنها یک کلاسیک اکشن، بلکه نشان‌دهنده‌ی مهارت او در همه‌ی ابعاد فیلم‌سازی است. این تنها فیلمی بود که بروس لی آن را کاملاً خودش کارگردانی کرد.
سایت themoviebuff این فیلم را اینگونه نقد کرد: سومین فیلم بروس لی، راه اژدها، یک اثر دوگانه است؛ از یک سو نمایش درخشانی از مهارت‌های رزمی لی است و از سوی دیگر، از نظر کارگردانی و داستان‌پردازی، اثری ضعیف‌تر از شاهکارهایی مانند خشم اژدها یا اژدها وارد می‌شود محسوب می‌شود. این فیلم که توسط خود لی نوشته، کارگردانی و بازی شده، اگرچه صحنه‌های مبارزه‌ی به‌یادماندنی دارد، اما از لحاظ ساختاری مشکلاتی دارد که مانع از تبدیل شدن آن به یک اثر کاملاً موفق می‌شود.
عدالت، چیزی نیست که به تو هدیه داده شود؛ باید برایش جنگید، حتی اگر تنها باشی.
وقتی چن ژن پس از مدتی دوری به شانگهای بازمی‌گردد، آماده‌ی شروع یک زندگی جدید است، اما سرنوشت نقشه‌ی دیگری برای او دارد. مدرسه‌ی رزمی استادش، هو یوانجیا، در سوگ نشسته و ادعا شده که او به‌طور طبیعی درگذشته است. اما چن ژن که این مرگ را مشکوک می‌داند، نمی‌تواند بپذیرد که استاد بزرگی مثل او، ناگهان از دنیا برود. وقتی گروهی از رزمی‌کاران ژاپنی به مدرسه حمله می‌کنند و شاگردان استاد را تحقیر می‌کنند، چن ژن سکوت را می‌شکند و برای گرفتن حق، تنهایی به مدرسه‌ی رقیب می‌رود و همه‌ی آن‌ها را به مبارزه‌ای بی‌رحمانه دعوت می‌کند. اما مشکل به اینجا ختم نمی‌شود؛ او کم‌کم متوجه می‌شود که مرگ استادش یک قتل برنامه‌ریزی‌شده بوده است.
در بین تمام فیلم‌هایی که بروس لی در آن‌ها بازی کرده، این یکی شاید نمادین‌ترین باشد. در حالی که همه منتظر یک اکشن معمولی بودند، این فیلم تبدیل شد به اثری پر از پیام‌های ضد استعماری و ضد نژادپرستی که حسابی سر و صدا کرد. این اثر، اولین فیلمی بود که نانچیکو را به سینمای جهان معرفی کرد؛ ابزاری که بعدها با نام بروس لی گره خورد. نکته‌ی دیگر اینکه، این فیلم آن‌قدر تأثیرگذار بود که در سال ۲۰۲۱، برای اولین بار در استرالیا به زبان بومی "نونگار" دوبله شد. شاید به همین دلیل است که بسیاری، این فیلم را بهترین فیلم بروسلی می‌دانند؛ فیلمی که فراتر از یک اکشن ساده، به یک نماد سینمایی تبدیل شد.
در دنیایی که جنایت و فساد در سایه‌های قدرت پنهان شده‌اند، تنها یک جنگجو می‌تواند این تعادل را به هم بزند. لی، استاد هنرهای رزمی شائولین، از طرف مأمور بریتانیایی بریث‌ویت مأموریتی دریافت می‌کند: نفوذ به جزیره‌ای که تحت سلطه‌ی هان، استاد سابق معبد شائولین و حالا رئیس یک امپراتوری مخوف قاچاق مواد مخدر، قرار دارد. هان مسابقات رزمی بزرگی را برگزار می‌کند که تنها بهترین مبارزان اجازه‌ی شرکت در آن را دارند. اما برای لی، این تنها یک مأموریت ساده نیست؛ او به دنبال انتقام مرگ خواهرش از یکی از افراد هان، او‌هارا، است. در جزیره، لی با دو مبارز دیگر، روپر و ویلیامز، آشنا می‌شود که هر یک انگیزه‌های خاص خود را دارند.
جالب است بدانید که در یکی از صحنه‌های مبارزه، جکی چان که یکی از سیاهی‌لشکرها بود، به‌طور تصادفی از بروس لی یک ضربه‌ی واقعی خورد. جالب‌تر اینکه، صحنه‌ی معروف نبرد لی و هان، که در آن هان از یک دست مصنوعی با تیغه‌های فلزی استفاده می‌کند، در برخی لحظات یک مشکل عجیب دارد؛ جای زخم‌های لی، در برخی از نماها، تنها سه خط را نشان می‌دهد، در حالی که باید چهار خط باشد! اما همه‌ی این‌ها در برابر موفقیت فیلم رنگ می‌بازد.
راجرایبرت در نقد این فیلم نوشت: حرکات ظریف و سریع لی چیزی فراتر از یک مبارزه‌ی معمولی هستند؛ نمایش مهارتش با نانچیکو هیپنوتیزم‌کننده است، و همین باعث می‌شود ضعف نسبی برخی صحنه‌های آرام‌تر فیلم را ببخشیم. اندام لاغر، عضلانی و غیرقابل‌باور او در ترکیب با آن ناله‌های خاصش هنگام اجرای ضربات مرگبار، باعث می‌شود نتوان نگاه را از او برداشت.
سخن پایانیبروس لی فقط یک ستاره‌ی سینما نبود؛ او یک فلسفه، یک طرز فکر و یک جریان فرهنگی بود که مرزها را درنوردید و مسیر سینمای رزمی را برای همیشه تغییر داد. از اولین نقش‌آفرینی‌هایش در دوران کودکی تا لحظات درخشانش در فیلم های اکشن بی‌نظیر، هر صحنه‌ای که او در آن حضور داشت، چیزی بیش از یک مبارزه‌ی فیزیکی بود؛ این نبردی برای افتخار، عدالت و شناخت خود بود. بهترین فیلم های بروسلی تنها یک نمایش از مهارت‌های رزمی او نیستند، بلکه روایتی از اراده‌ی انسانی، تلاش بی‌وقفه و ایمان به توانایی‌های خود هستند. او به دنیا نشان داد که قدرت واقعی تنها در مشت‌ها خلاصه نمی‌شود، بلکه در ذهن، باور و روحی است که از هیچ مانعی نمی‌ترسد. شاید بروس لی خیلی زود از دنیا رفت، اما تاثیری که گذاشت، جاودانه شد.
بروس لی