بیوگرافی پاتریک ویلسون
پاتریک ویلسون (Patrick Wilson)، بازیگر، کارگردان و خواننده آمریکایی، متولد ۳ ژوئیه ۱۹۷۳ است. او با پیشینهای قوی در تئاتر برادوی، به ستارهای همهفنحریف در سینما و تلویزیون تبدیل شد. ویلسون برای نقشآفرینی در فیلمهایی چون «شبح اپرا» (The Phantom of the Opera) (۲۰۰۴)، سری فیلمهای ترسناک «موذی» (Insidious) و دنیای سینمایی «احضار» (The Conjuring) و سریال تحسینشده «فارگو» (Fargo) شناخته میشود. او نامزد جوایز معتبری چون تونی، گلدن گلوب و امی شده است که نشان از اعتبار او در عرصههای مختلف هنری دارد.
اطلاعات شخصی و خانوادگی پاتریک ویلسون
نام کامل: پاتریک جوزف ویلسون
لقب: پت
قد: ۱۸۳ سانتیمتر
نام پدر: جان فرانکلین ویلسون
نام مادر: مری کی ویلسون
نام خواهر و برادر ها: پال ویلسون
مارک ویلسون
همسرها: داگمارا دومینچیک
فرزندان: دو پسر
زندگینامه کامل پاتریک ویلسون
پاتریک ویلسون (Patrick Wilson)، بازیگر، کارگردان و خواننده آمریکایی، متولد ۳ ژوئیه ۱۹۷۳ است. او با پیشینهای قوی در تئاتر برادوی، به ستارهای همهفنحریف در سینما و تلویزیون تبدیل شد. ویلسون برای نقشآفرینی در فیلمهایی چون «شبح اپرا» (The Phantom of the Opera) (۲۰۰۴)، سری فیلمهای ترسناک «موذی» (Insidious) و دنیای سینمایی «احضار» (The Conjuring) و سریال تحسینشده «فارگو» (Fargo) شناخته میشود. او نامزد جوایز معتبری چون تونی، گلدن گلوب و امی شده است که نشان از اعتبار او در عرصههای مختلف هنری دارد.
کودکی و سالهای ابتدایی زندگی
پاتریک ویلسون در ویرجینیا به دنیا آمد و در فلوریدا بزرگ شد. مادرش، مری کی، معلم آواز و خواننده حرفهای بود و پدرش، جان فرانکلین، گوینده اخبار تلویزیون بود. او دو برادر بزرگتر دارد. رشد در خانوادهای با پیشینه هنری و رسانهای، محیطی حمایتی برای شکوفایی استعدادهای او فراهم کرد. او در سال ۱۹۹۵ با مدرک کارشناسی هنرهای زیبا در رشته درام از دانشگاه کارنگی ملون فارغالتحصیل شد، جایی که پایههای مهارت بازیگری و خوانندگی خود را محکم کرد.
شروع کار حرفهای
پاتریک ویلسون فعالیت خود را در سال ۱۹۹۵ با حضور در تورهای ملی تئاترهای موزیکال آغاز کرد. ورود قدرتمند او به برادوی با نمایش «لخت و پتی» (The Full Monty) (۲۰۰۰) بود که برایش نامزدی جایزه تونی را به ارمغان آورد. موفقیت او با نمایش «اکلاهما!» (Oklahoma!) (۲۰۰۲) و کسب دومین نامزدی تونی ادامه یافت. این موفقیتهای سریع، او را به عنوان یک ستاره نوظهور در تئاتر موزیکال تثبیت کرد و راه را برای ورود او به سینما و تلویزیون هموار ساخت. آخرین پروژه او فیلم «احضار: آخرین مناسک» (The Conjuring: Last Rites) (۲۰۲۵) است.
فیلمهای پاتریک ویلسون
پاتریک ویلسون با نقشآفرینی در فیلم موزیکال «شبح اپرا» (The Phantom of the Opera) (۲۰۰۴) به شهرت جهانی رسید. او به عنوان یکی از چهرههای اصلی در دو فرنچایز ترسناک موفق «موذی» (Insidious) (۲۰۱۰-۲۰۲۳) و دنیای «احضار» (The Conjuring) (۲۰۱۳-تاکنون) در نقش اد وارن، شناخته میشود. از دیگر آثار مهم او میتوان به «بچههای کوچک» (Little Children) (۲۰۰۶)، «نگهبانان» (Watchmen) (۲۰۰۹)، «آکوامن» (Aquaman) (۲۰۱۸) و دنباله آن «آکوامن و پادشاهی گمشده» (Aquaman and the Lost Kingdom) (۲۰۲۳) اشاره کرد. او همچنین اولین تجربه کارگردانی خود را با «موذی: در قرمز» (Insidious: The Red Door) (۲۰۲۳) پشت سر گذاشت.
سریالهای پاتریک ویلسون
پاتریک ویلسون در تلویزیون نیز حضور چشمگیری داشته است. نقشآفرینی او در مینیسریال تحسینشده «فرشتگان در آمریکا» (Angels in America) (۲۰۰۳) در نقش جو پیت، شهرت زیادی برایش به ارمغان آورد و او را به مخاطبان گستردهتری معرفی کرد. او همچنین در سریال درام «مردی با استعداد» (A Gifted Man) (۲۰۱۱-۲۰۱۲) نقش اصلی را ایفا کرد. اما حضور به یادماندنی او در فصل دوم سریال آنتولوژی شبکه FX «فارگو» (Fargo) (۲۰۱۵) در نقش لو سولورسن، بار دیگر توانایی او در ایفای نقشهای پیچیده و درام را به نمایش گذاشت.
جوایز و افتخارات
پاتریک ویلسون برای هنرنماییهای خود جوایز و نامزدیهای متعددی دریافت کرده است. او دو بار برای نمایشهای «لخت و پتی» (The Full Monty) و «اکلاهما!» (Oklahoma!) نامزد جایزه تونی شده است. در تلویزیون، ویلسون برای مینیسریال «فرشتگان در آمریکا» (Angels in America) نامزد جایزه گلدن گلوب و امی، و برای فصل دوم سریال «فارگو» (Fargo) برای دومین بار نامزد جایزه گلدن گلوب شد. این افتخارات، توانایی و اعتبار او را در هر سه مدیوم تئاتر، سینما و تلویزیون تأیید میکند.
زندگی شخصی و حواشی
پاتریک ویلسون در سال ۲۰۰۵ با داگمارا دومینچیک، بازیگر لهستانی-آمریکایی و همدانشگاهیاش، ازدواج کرد. این زوج دو پسر دارند و در نیوجرسی زندگی میکنند. ویلسون در صنعت سینما به عنوان فردی خوشاخلاق، خانوادهدوست و حرفهای شناخته میشود. او یکی از دلایل اصلی ورود خود به عرصه کارگردانی را، امکان برنامهریزی بهتر و حضور بیشتر در کنار خانوادهاش عنوان کرده است.